Η βιομηχανία παγωτού στη «βαθιά κατάψυξη»
Στις μέρες μας το πιο κοντινό ψυγείο με παγωτά είναι αυτό που βρίσκεται στην κουζίνα μας. Αρκεί να έχουμε προνοήσει...
Ελάτε να παίξουμε ένα παιχνίδι μνήμης και παρατηρητικότητας: Πόσα περίπτερα και ψιλικατζίδικα έχουν κλείσει στην γειτονιά σας; Από αυτά που έχουν απομείνει, πόσα έχουν ψυγεία παγωτών που δεν τα χρησιμοποιούν για να αραδιάζουν επάνω τους εφημερίδες και περιοδικά; Φάγατε το πρώτο σας παγωτό φέτος και εάν ναι, μήπως ήταν σε κατάστημα με frozen yogurt;
Αν ζείτε στην Αθήνα ή σε οποιαδήποτε άλλη μεγάλη πόλη, η διαπίστωση και οι απαντήσεις είναι λίγο πολύ κοινές.
Ναι, για να βρεις ανοιχτό περίπτερο πρέπει να διανύσεις απόσταση που έως πρόσφατα ήταν μόνο «προνόμιο» των κατοίκων του Παπάγου. Ναι, ψυγεία παγωτών δεν υπάρχουν όσα υπήρχαν –σ.σ. θυμάστε τις εποχές που ένα περίπτερο μπορεί να είχε και τρία ψυγεία– και εάν υπάρχουν δεν έχουν την ποικιλία που είχαν. Οι περιπτεράδες θα επικαλεστούν κακή συνεργασία με τις εταιρείες οι οποίες δεν συμμετέχουν στα έξοδα του λογαριασμού της ΔΕΗ, ενώ οι εταιρείες με την σειρά τους θα διανέμουν με το σταγονόμετρο καθώς υπάρχει ο φόβος ενός ακόμη «κανονιού» σε κάθε γειτονιά.
Κάπως έτσι η αγορά παγωτού περνάει δύσκολες ώρες. Για την ελεύθερη αγορά νούμερα δεν υπάρχουν και εάν υπάρχουν δεν δίνονται. Αυτό όμως που ίσως πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι από 17.500 περίπτερα που υπήρχαν το 2009, πλέον ο αριθμός έχει πέσει κάτω από τις 11.500, ενώ η πτώση στα ψιλικατζίδικα είναι ακόμη μεγαλύτερη λόγω και του υψηλότερου κόστους.
Στην κλειστή αγορά των σούπερ μάρκετ -όπου υπάρχει η δυνατότητα μετρήσεων- τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Αυτό οφείλεται τόσο στην κρίση των μικρών σημείων όσο και στην στροφή σε πιο οικονομικές συσκευασίες (οικογενειακά παγωτά, πολυσυσκευασίες).
Μετά από μία πτωτική διετία, το 2012, σύμφωνα με τις μετρήσεις της IRI, έκλεισε με μία άνοδο της τάξης του 20.5% σε όγκο, αλλά μόνο 4,8% σε αξία, στοιχείο που αποδεικνύει ότι οι προσφορές «πάνε σύννεφο» κυρίως για να ανταγωνισθούν τα προϊόντα private label που συνεχώς κερδίζουν μερίδια.
Πέρυσι σχεδόν ένα στα τρία παγωτά (31,6%) που πουλήθηκε σε σούπερ μάρκετ ήταν προϊόν ιδιωτικής ετικέτας. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι στις μετρήσεις δεν συμπεριλαμβάνονται τα καταστήματα της Lidl, όπου το «private label» παγωτό φτάνει σε ποσοστά που θα ζήλευε ακόμη και ο Τσαουσέσκου σε εκλογική αναμέτρηση.
Η φετινή χρονιά για την βιομηχανία παγωτού είναι ένας δυνατός γρίφος. Από τη μια πλευρά η σεζόν που ξεκίνησε αργά (το Πάσχα και η περίοδος μετά την νηστεία που είναι η ουσιαστική ημερομηνία έναρξης της σεζόν ήρθε σχεδόν με ένα μήνα καθυστέρηση) και από την άλλη η συνεχώς αυξανόμενη τάση για επιστροφή στο βιοτεχνικό παγωτό των ζαχαροπλαστείων (π.χ. Κωνσταντινίδης, Despina, Max Perry), αλλά κυρίως τα ιδιαίτερα θελκτικά καταστήματα frozen yogurt δημιουργούν ένα ιδιαίτερο αρνητικό κλίμα για τους τρεις μεγάλους παίκτες της αγοράς που έχουν απομείνει (Nestle, Unilever, Κρι Κρι).
Μοναδική αχτίδα φωτός είναι οι προβλέψεις, αυτές που θέλουν να έχουμε ένα ιδιαίτερα ζεστό καλοκαίρι, αλλά και αυτές που εκτιμούν ότι φέτος η προσέλευση τουριστών θα σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ.
