O δεκάλογος της επιτροπής Πισσαρίδη για άμεσες αλλαγές στη φορολογία

Σε δέκα επισημάνσεις προχωράει η επιτροπή Πισσαρίδη σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στο φορολογικό σύστημα και στις δημόσιες δαπάνες. Η Επιτροπή δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι τεράστιου μεγέθους φορολογητέα ύλη από δραστηριότητες μη μισθωτής εργασίας παραμένει στο απυρόβλητο της φορολογικής νομοθεσίας, με αποτέλεσμα το συνολικό φορολογικό βάρος να εξακολουθεί να κατανέμεται δυσανάλογα σε βάρος λίγων μισθωτών εργαζομένων με μεσαία και υψηλά εισοδήματα.

Προτείνει δε την εφαρμογή περισσότερων μέτρων για την αύξηση των συναλλαγών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, ώστε μεγάλο μέρος της διαφυγούσας φορολογητέας ύλης να υπαχθεί σε άμεση και έμμεση φορολογία.

Στο ενδιάμεσο κείμενο προτείνει τη μείωση των συντελεστών φορολογίας για επιχειρηματικές δραστηριότητες με υψηλά επίπεδα φοροδιαφυγής ως κίνητρο για τη δήλωση υψηλότερων εισοδημάτων, ενώ κρίνει ότι δεν πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη μείωση της φορολογίας στην κατανάλωση και στην περιουσία.

Σε άλλο σημείο της έκθεσής της κάνει λόγο ακόμη και για μετατόπιση του φορολογικού βάρους από την εργασία στην κατανάλωση, αφήνοντας να εννοηθεί σαφώς ότι δεν θα ήταν αντίθετη σε αύξηση της έμμεσης φορολογίας. Παράλληλα προτείνει την επιβολή περιβαλλοντικών φόρων σε αντικατάσταση άλλων υπαρχόντων φόρων.

Η Επιτροπή σε άλλο σημείο της έκθεσής της προτείνει την κατάργηση του συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ, ο οποίος επιβάλλεται σε όσους κατέχουν κτίσματα και εντός σχεδίων πόλεων και οικισμών εδαφικές εκτάσεις συνολικής αξίας άνω των 250.000 ευρώ. Η κατάργηση του φόρου αυτού θα ελαφρύνει σημαντικά περισσότερους από 500.000 ιδιοκτήτες με μεσαίας και μεγάλης αξίας ακίνητη περιουσία.

Αναλυτικά για τη φορολογία προτείνει:

1. Αναμόρφωση των φορολογικών συντελεστών και των φορολογικών κλιμακίων εισοδήματος στην κατεύθυνση της περαιτέρω απλοποίησης. Σύγκλιση προς τον μέσο όρο της Ευρωζώνης (προσαρμοσμένη στα μέσα εισοδήματα). Εναρμόνιση των κλιμακίων φορολογίας εισοδήματος και ασφαλιστέων αποδοχών ώστε να μην επιβαρύνονται τα εισοδήματα από εργασία, ταυτόχρονα με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές και υψηλές ασφαλιστικές εισφορές.

2. Συνεχή προσπάθεια απλοποίησης του φορολογικού συστήματος, με τη θέσπιση ειδικού θεσμού (στο πρότυπο του Office for Tax Simplification του Ηνωμένου Βασίλειου).

3. Εξομοίωση και ενιαία φορολογική μεταχείριση των εισοδημάτων από διαφορετικές πηγές, ώστε να μην καταστρατηγείται και η έννοια της προοδευτικότητας της φορολογικής κλίμακας.

4. Σταδιακή μεταφορά του ΕΝΦΙΑ σε τοπικό επίπεδο, με αντίστοιχη προσαρμογή των μεταβιβάσεων από την κεντρική κυβέρνηση προς τους ΟΤΑ.

5. Ενίσχυση αποταμίευσης νοικοκυριών με κίνητρα για μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επενδύσεις μέσω της ελληνικής κεφαλαιαγοράς και ειδικών επενδύσεων.

6. Ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση των επενδύσεων των επιχειρήσεων σε μηχανολογικό εξοπλισμό, με μεταβολή του σημερινού εισοδήματος δεκαετούς φορολογικής απόσβεσης με επιταχυνόμενες αποσβέσεις εντός τριετίας.

7. Άρση αντικινήτρων για τη μεγέθυνση εταιρειών εντός της χώρας.

8. Σταθερό φορολογικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις. Δεκαετής ρήτρα μη επιδείνωσης του φορολογικού πλαισίου για νέες επενδύσεις.

9. Μείωση της φορολόγησης των ενεργειακών προϊόντων για τη βιομηχανία και εξέταση της δυνατότητας επιβολής περιβαλλοντικού φόρου σε εισαγωγές (carbon border tax) από χώρες οι οποίες δεν έχουν θεσπίσει τα κατάλληλα περιβαλλοντικά μέτρα.

10. Ενίσχυση κινήτρων για συρρίκνωση της παραοικονομίας μέσω επιβράβευσης και στοχευμένης χρήσης ηλεκτρονικών πληρωμών.