Η κρίση επηρεάζει δυσανάλογα τις γυναίκες- Μήπως ήρθε η ώρα οι μαμάδες να ενισχυθούν οικονομικά απ’ το κράτος;

της Emma Hinchliffe

Τους τελευταίους 11 μήνες, οι υποστηρικτές των δικαιωμάτων των γυναικών συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι οι γυναίκες είναι αντιμέτωπες με μια δυσανάλογα μεγάλη κρίση. Κι όλοι συμφωνούν ότι η κρίση αυτή μεταφράζεται σε προκλήσεις όπως η πρόσβαση στη φροντίδα των παιδιών, οι απαιτήσεις της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και η έξοδος εκατομμυρίων γυναικών από την αγορά εργασίας.

Όμως, δεν υπάρχει συναίνεση ως προς την αντιμετώπιση των προκλήσεων αυτών.

Μια από τις πιο δημιουργικές ιδέες προέρχεται από μια ομάδα προσωπικοτήτων υπό την ηγεσία της Reshma Saujani, CEO της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Girls Who Code. Συγκεκριμένα, η Saujani είπε ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται «ένα Σχέδιο Μάρσαλ για Μαμάδες», υπονοώντας ότι η αντιμετώπιση της κρίσης απαιτεί μια επένδυση της κλίμακας που υπήρξε στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στα τέλη Ιανουαρίου, 50 γνωστές γυναίκες- από σταρ του Χόλυγουντ μέχρι ακτιβίστριες και ιδρύτριες startup- εξέφρασαν την υποστήριξή τους προς την ιδέα, υπογράφοντας μία ολοσέλιδη καταχώρηση στους New York Times.

Στην πρόταση της Saujani περιλαμβάνονται πτυχές όπως η γονική άδεια με αποδοχές, η πρόσβαση σε υπηρεσίες παιδικής φροντίδας, και η ίση αμοιβή για ίση εργασία. Τέτοια μέτρα στόχο έχουν την υποστήριξη των γυναικών στην αγορά εργασίας.

Υπάρχει όμως κι ένα πιο πρωτότυπο μέτρο, το οποίο βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής: η πληρωμή των μαμάδων για τη δουλειά που κάνουν στο σπίτι. «Δεν αξιολογείται σωστά το τι λαμβάνουμε δωρεάν» εξηγεί η Saujani. «Αντιμετωπίζουμε την αφανή εργασία των μαμάδων ως το κοινωνικό δίχτυ προστασίας της χώρας επειδή δεν αποτιμούμε την αξία της εργασίας αυτής».

Η Saujani ανέπτυξε την ιδέα μιας μηνιαίας καταβολής 2.400 δολαρίων στις μαμάδες- όλες τις μαμάδες, όχι μόνο όσες κάθονται στο σπίτι- εμπνεόμενη από τις συζητήσεις που αφορούν τις άμεσες πληρωμές εν μέσω της πανδημίας του Covid και τις προτάσεις για επιδόματα ανεργίας ύψους 600 δολαρίων εβδομαδιαίως.

Η πρόταση, πάντως, θεωρείται αμφιλεγόμενη, ακόμα κι από κόσμο που συμφωνεί με όλα τα υπόλοιπα που προτείνει η Saujani. Οικονομολόγοι και ειδικοί εκφράζουν σκεπτικισμό, λέγοντας ότι μια τέτοια πληρωμή δεν θίγει στην πραγματικότητα τους λόγους για τους οποίους οι γυναίκες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την αγορά εργασίας, από το υψηλό κόστος παιδικής φροντίδας μέχρι την υποτίμηση της γυναικείας εργασίας.

«Αν στόχος αυτού του Σχεδίου Μάρσαλ είναι να μας υπενθυμίσει την απλήρωτη εργασία των γυναικών, τότε είναι εντάξει» λέει η C. Nicole Mason, CEO του Institute for Women’s Policy Research. «Αλλά αν στόχος είναι να φέρουμε πλήρη οικονομική ασφάλεια για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους, τότε το μέτρο αυτό δεν επαρκεί».