Μυηθείτε στα μυστικά του ανθρώπου που «εφηύρε τη διοίκηση επιχειρήσεων»
Πέντε tips για να γίνετε υποδειγματικός μέντορας από τον πλέον ειδικό.
Η Εγκυκλοπαίδεια της Ιστορίας των Αμερικανικών Επιχειρήσεων αναφέρει ότι ο Πίτερ Ντράκερ δεν ήταν μόνο «ο πιο σημαντικός θεωρητικός στη διοίκηση επιχειρήσεων του 20ου αιώνα», αλλά και «μέντορας σε πολλές γενιές» στελεχών. Την επόμενη εβδομάδα, με την κυκλοφορία του βιβλίου του Μπομπ Μπάφορντ Drucker & Me, οι αναγνώστες θα δουν τη βαθύτερη από αυτές τις σχέσεις. Από το βιβλίο αυτό, υπάρχουν πολλά να μάθει κανείς.
Το βιβλίο αφηγείται τη φιλία που σφυρηλατήθηκε μεταξύ του Ντράκερ, που είναι γνωστός ως «ο άνθρωπος που εφηύρε τη διοίκηση επιχειρήσεων» και του Μπάφορντ, πρωτοπόρου της καλωδιακής τηλεόρασης από το Τέξας, ο οποίος αφιέρωσε αργότερα σημαντική προσπάθεια στην κοινωνική επιχειρηματικότητα και την οικοδόμηση του κινήματος megachurch στην Αμερική.
Η αφήγηση του Μπάφορντ αρχίζει στο τέλος της ζωής του Ντράκερ, λίγο πριν πεθάνει, το 2005, στην ηλικία των 95 ετών, όταν ο Μπάφορντ συνειδητοποιεί ότι έχει έρθει να επισκεφτεί το φίλο του για τελευταία φορά. Στη συνέχεια, μετά από μια σύντομη εισαγωγή στη σημασία και τον αντίκτυπο του έργου του Ντράκερ, ο Μπάφορντ ανατρέχει στην εξαιρετική σχέση που έχτισαν μεταξύ τους για πάνω από 23 χρόνια.
Η σχέση τους ξεκίνησε με ένα γράμμα που έγραψε ο Μπάφορντ στον Ντράκερ, αναζητώντας τη συμβουλή του για το πώς να βελτιώσει την απόδοση μιας επιχείρησης που ήδη αναπτυσσόταν με ταχείς ρυθμούς. Αμέσως μετά, ο Μπάφορντ ήταν καθ ‘οδόν προς το ράντσο του Ντράκερ στο Κλέρμοντ της Καλιφόρνια, για μια κατ’ ιδίαν συνάντηση.
«Από την άποψη της φιλίας, ήμασταν ένα απίθανο δίδυμο,» γράφει ο Μπάφορντ. «Είχαμε μια γενιά διαφορά σε ηλικία. Ο ένας μιλούσε αγγλικά με βαριά αυστριακή προφορά. Ο άλλος με προφορά του Τέξας. Ήμουν ιδιοκτήτης μιας εταιρείας καλωδιακής τηλεόρασης. Ο Πίτερ δεν είχε καν τηλεόραση. . . . Μου άρεσαν οι Dallas Cowboys. Του άρεσε η ιαπωνική τέχνη.»
Ωστόσο, παρά όλες αυτές τις διαφορές, οι δύο τους ταίριαξαν. Οι ευαισθησίες και η κοσμοθεωρία τους ήταν απόλυτα συγχρονισμένες. «Στον Πίτερ,» εξηγεί ο Μπάφορντ, «βρήκα μια αδελφή ψυχή.»
Εκτός του ότι είναι ένα γοητευτικό ανάγνωσμα, το βιβλίο είναι ένας θαυμάσιος οδηγός για το πώς να γίνει κανείς μέντορας, γεμάτο με χρήσιμες συμβουλές.
Ιδού πέντε:
– Κατ ‘αρχάς, ένας υποδειγματικός μέντορας δεν δίνει μόνο απαντήσεις. Στην περίπτωση του Ντράκερ, ζητούσε από τον Μπάφορντ να του γράψει μια μακροσκελή επιστολή πριν από κάθε συνάντησή τους, διασφαλίζοντας ότι ο Μπάφορντ είχε σκεφτεί προσεκτικά τις προκλήσεις τις οποίες είχε να αντιμετωπίσει. Όταν τελικά κάθονταν μαζί, ο Ντράκερ «έλουζε» τον Μπάφορντ με ερωτήσεις.
– Δεύτερον, ένας υποδειγματικός μέντορας είναι πάντα πλήρως παρών, αναγνωρίζοντας την τεράστια εμπιστοσύνη που απολαμβάνει. «Κάθε φορά που ήμουν μαζί του», θυμάται ο Μπάφορντ, «ήταν συγκεντρωμένος. Εάν τηλεφωνούσε ο υπουργός της Ιαπωνίας, θα έπρεπε να περιμένει μέχρι τη λήξη της συνάντησης.»
– Τρίτον, ένας υποδειγματικός μέντορας δε διστάζει, όταν τα επαγγελματικά μπλέκουν με τα προσωπικά, να κατανοήσει ότι η καριέρα και η προσωπική ζωή ενός ανθρώπου είναι συχνά πολύ αλληλένδετες. Σε αυτό το θέμα το Drucker & Me περιέχει αρκετές δραματικές στιγμές, συμπεριλαμβανομένου του πνιγμού του 24χρονου γιού του Μπάφορντ, Ρος.
– Τέταρτον, με το να ακούει πραγματικά, ένας υποδειγματικός μέντορας μπορεί να βοηθήσει να δημιουργηθεί ένα επίπεδο σαφήνειας που πιθανότατα θα ήταν ανέφικτο διαφορετικά. «Η αποστολή σου, Μπομπ, είναι να μετατρέψεις τη λανθάνουσα ενέργεια του Αμερικανικού Χριστιανισμού σε ενεργό ενέργεια,» είχε πει ο Ντράκερ στον Μπάφορντ. Ο Μπάφορντ γράφει: «Ακριβώς έτσι, είχε πετύχει διάνα. Έπιασε τις ελισσόμενες σκέψεις μου. . . και εξέφρασε ακριβώς αυτό που ήθελα να κάνω»
Πράγματι, αυτή η απλή ιδέα του Ντράκερ ήταν η σπίθα που χρειαζόταν ο Μπάφορντ για τη δημιουργία του Leadership Network, μιας εξαιρετικά αποτελεσματικής μη κερδοσκοπικής οργάνωση που διδάσκει σε ποιμένες πώς να πολλαπλασιάζουν την επιρροή τους στην κοινότητα.
– Τέλος, ένας υποδειγματικός μέντορας επιτρέπει, ενθαρρύνει και επιβραβεύει – αλλά απαιτεί και υπευθυνότητα. «Μετά από λίγο,» λέει ο Μπάφορντ, «το μακροσκελές γράμμα» που έστελνε πριν από κάθε συνάντηση με τον Ντράκερ «μετατράπηκε στην έκθεση προόδου μου. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα βρισκόμασταν, αν δεν είχα επιτύχει κάποια αποτελέσματα.»
Διαβάστε περισσότερα:
Τι λένε στα μίτινγκ ο Τζεφ Μπέζος και ο Έλον Μασκ;
