Τα δέκα βήματα της ευτυχίας
Τι είναι τελικά η χαρά στη ζωή του ανθρώπου; Το κίνητρο ή το αποτέλεσμα των συμπεριφορών του;
Νευροεπιστήμονες και ψυχολόγοι συμφωνούν πως δεν πρόκειται για μόνιμη κατάσταση, αλλά για μια αλληλοδιαδοχή ευχάριστων στιγμών και μικρών αισθητηριακών ικανοποιήσεων, οι οποίες και μεταφράζονται σαν διέγερση διάφορων περιοχών του εγκεφάλου.
Στην πράξη όμως πως μπορεί κάποιος να γίνει χαρούμενος; Είναι θέμα γονιδίων, συνθηκών ή μήπως αντίληψης;
Σύμφωνα με την Sonja Lyubomirsky, ερευνήτρια της ψυχολογίας της χαράς στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, η ευτυχία στη ζωή των ανθρώπων «συγκαθορίζεται» από τρεις παραμέτρους. Στο μεγαλύτερο ποσοστό 50% από τη γενετική προδιάθεση στη χαρά, κατά 10% από τις συνθήκες της ζωής και σε ποσοστό 40% από το σύνολο των συνειδητών πράξεων που έχουν ως στόχο την ευχαρίστηση.
Πρέπει άραγε η χαρά να είναι το κίνητρο ή το αποτέλεσμα των συμπεριφορών;
Συμβαίνει συχνά ενώ αναζητάμε τη χαρά ως αποτέλεσμα των συμπεριφορών μας, να πέφτουμε στην παγίδα του να κάνουμε πράγματα με το κίνητρο ότι θα μας κάνουν χαρούμενους. Στην πραγματικότητα όμως, όταν κάνουμε κάτι «στημένα» και όχι αυθόρμητα επειδή το αγαπάμε πραγματικά, πολύ συχνά δεν οδηγούμαστε στη χαρά, αλλά στην απογοήτευση. Αυτό συμβαίνει γιατί η υπερπροσπάθεια με κίνητρο το να είμαι «μηχανικά» χαρούμενος πολύ συχνά ματαιώνεται, αφού η χαρά ως αποτέλεσμα έρχεται μόνο όταν διατηρώ μια ισορροπημένη σχέση με τον εαυτό μου και τους γύρω μου χωρίς να χρειάζεται να κάνω ιδιαίτερα πράγματα, παρά μόνο εκείνα τα απλά και καθημερινά που μου φέρνουν χαρά.
Σε καμιά περίπτωση ο δείκτης πρόβλεψης της χαράς δεν συνδέεται με τα χρήματα, τα υλικά αγαθά, την αναγνώριση, ή την επαγγελματική επιτυχία, αλλά με τη διατήρηση ουσιαστικών κοινωνικών σχέσεων και βέβαια με την αυτό-εκτίμηση και την αγάπη για τον εαυτό μας.
Διαβάστε περισσότερα στο neolaia.gr
