Παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα οι εντολές για υποχρεωτικό εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού;
του John Letzing, World Economic Forum
Ακόμα και ο Ναπολέων δεν μπόρεσε να αναγκάσει τους πάντες να εμβολιαστούν.
Ο Γάλλος ισχυρός άνδρας κατάφερε να υποτάξει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, αλλά το μόνο που μπορούσε να κάνει με την ευλογιά ήταν απλώς να ενθαρρύνει τους συμπατριώτες του να εμβολιαστούν κατά της θανατηφόρας ασθένειας ως καθήκον του πολίτη.
Κατά κάποιο τρόπο, δεν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε. Οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα σε όλο τον κόσμο πιέζουν όσους έχουν την τύχη να έχουν πρόσβαση στα εμβόλια κατά του COVID-19 να τα κάνουν – μερικές φορές με στοχευμένες εντολές, αλλά συχνά μόνο με προτροπές που μοιάζουν με αυτές του Ναπολέοντα.
Ωστόσο, η πίεση για περισσότερες εντολές υποχρεωτικού εμβολιασμού έχει ενταθεί πρόσφατα, καθώς τα ποσοστά εμβολιασμού σε πολλά μέρη έχουν μείνει στάσιμα. Η πλήρης κανονιστική έγκριση του εμβολίου της Pfizer-BioNTech στις ΗΠΑ αναμένεται να πυροδοτήσει έναν καταιγισμό εντολών στη χώρα αυτή, η γαλλική κυβέρνηση προσπάθησε να καταστήσει τον εμβολιασμό σχεδόν αναπόφευκτο αυτό το καλοκαίρι με κανόνες και εντολές, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα το απαιτούν για τους μαθητές που επιστρέφουν στις σχολικές αίθουσες, και εταιρείες όπως η Google έχουν αρχίσει να υποχρεώνουν τους υπαλλήλους να εμβολιάζονται πριν έρθουν στο γραφείο.
Τα μέτρα αυτά βοηθούν στην ασφάλεια των ανθρώπων. Αλλά έχουν επίσης αγγίξει μια ευαίσθητη χορδή.
Μια πανεθνική διαμαρτυρία κατά των εντολών εμβολιασμού και άλλων κανόνων στη Γαλλία συγκέντρωσε σχεδόν 240.000 ανθρώπους νωρίτερα αυτόν το μήνα, επιχειρήσεις έχουν υποβάλει αγωγή για να ανατρέψουν την εντολή εμβολιασμού της Πόλης της Νέας Υόρκης για δημόσιους χώρους όπως εστιατόρια, και ένα διαψευσμένο βίντεο που υποτίθεται ότι δείχνει την αυστραλιανή αστυνομία να επιβάλλει εμβολιασμούς σε ανθρώπους έχει κυκλοφορήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι εντολές για τον εμβολιασμό κατά του COVID-19 αποτελούν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όχι ακριβώς, λένε οι ειδικοί σε θέματα πραγματικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στην πραγματικότητα, ορισμένοι επισημαίνουν το πιο θεμελιώδες δικαίωμα του καθενός να προστατεύεται από το COVID-19 – ιδίως καθώς η παραλλαγή Δέλτα συνεχίζει να εξαπλώνεται κυρίως μεταξύ των ανεμβολίαστων.
Στα μέσα του 19ου αιώνα, η βρετανική κυβέρνηση κατέστησε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό κατά της ευλογιάς. Σε απάντηση, σχηματίστηκαν τοπικές αντιεμβολιαστικές λίγκες, οι οποίες επέδειξαν τον ίδιο δισταγμό και την άνιση κατανόηση της επιστήμης που επιδεικνύουν οι ακτιβιστές κατά του εμβολιασμού σήμερα. Από πολλές απόψεις, δεν είναι κάτι νέο όλο αυτό.
Ωστόσο, κάποια πράγματα φαίνεται να έχουν αλλάξει τις τελευταίες δεκαετίες.
Όταν το 1953 ανακοινώθηκε ένα επιτυχημένο υποψήφιο εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας, αυτός που το ανέπτυξε έγινε μια διασημότητα – οι γονείς το αναζήτησαν γρήγορα για τα παιδιά τους, χωρίς να χρειάζονται εξαναγκασμό. Επτά χρόνια αργότερα, ο τίτλος «Άνθρωπος της Χρονιάς» του περιοδικού Time απονεμήθηκε στους «Αμερικανούς επιστήμονες».
Στη συνέχεια όμως η επιστήμη διαπλέχθηκε με τον Ψυχρό Πόλεμο και την κυβερνητική μυστικότητα. Εργαστήρια βομβαρδίστηκαν, μια περιττή και λανθασμένη προσπάθεια εμβολιασμού κατά της γρίπης των χοίρων άφησε δεκάδες ανθρώπους με μια σπάνια νευρολογική διαταραχή και η σοβιετική παραπληροφόρηση για την προέλευση του AIDS – μια επιδημία που στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους πέρυσι – εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Οι σπόροι της αμφιβολίας σπέρνονταν παντού.
Έτσι, η υποχρεωτική χορήγηση εμβολίων COVID-19 μπορεί σίγουρα να φανεί ως μια ελκυστική επιλογή για την αναχαίτιση της εξάπλωσης της νόσου, εφόσον όλοι οι ενδιαφερόμενοι έχουν ισότιμη πρόσβαση (και είναι δυνατές αξιόπιστες εξαιρέσεις).
Αλλά ίσως είναι απαραίτητη μια πιο θεμελιώδης προσπάθεια για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στην επιστήμη – καθιστώντας ενδεχομένως τις εντολές περιττές.
