Όταν η «γαλάζια» ανάπτυξη συνάντησε την «πράσινη»
Συνέδριο με θέμα την προστασία του περιβάλλοντος από τον θαλάσσιο και ναυτιλιακό τομέα.
Πόσο συμβαδίζει η γαλάζια ανάπτυξη, δηλαδή ο θαλάσσιος και ναυτιλιακός τομέας της οικονομίας, με την προστασία του περιβάλλοντος; Το παραπάνω ερώτημα αποτέλεσε τον άξονα των συζητήσεων στο συνέδριο με θέμα «Μπορεί η γαλάζια ανάπτυξη να γίνει πράσινη;» που διοργανώθηκε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών με αφορμή την 40η επέτειο από την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Γραφείου Περιβάλλοντος (European Environmental Bureau -ΕΕΒ).
«Τα τελευταία χρόνια βρίσκουμε πιο πολλά πλαστικά, παρά πλαγκτόν στις ευρωπαϊκές θάλασσες» επισήμανε ο Μίκαελ Κάρλσον, πρόεδρος του ΕΕΒ, τονίζοντας πως πρέπει να ληφθούν μέτρα και να τεθούν όρια στις αναπτυξιακές δραστηριότητες, με γνώμονα μια βιώσιμη και «πράσινη» ανάπτυξη.
Περισσότεροι από 5,5 εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται σε δουλειές σχετικές με τη θάλασσα στην Ευρώπη. Αν δεν προστατευθεί το θαλάσσιο οικοσύστημα, πέρα από τις άμεσες επιπτώσεις που θα έχει στη ζωή μια τέτοια εξέλιξη, οι άνθρωποι αυτοί θα χάσουν τις δουλειές τους, ανέφερε ο Φραντς Λαμπλμέρ, σύμβουλος της Ολοκληρωμένης Ναυτιλιακής Πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αντίθετα, με τις κατάλληλες κινήσεις, οι θέσεις εργασίας μπορούν να φτάσουν τα 7 εκατομμύρια, πρόσθεσε ο κ. Λαμπλμέρ, παρουσιάζοντας το σχέδιο δράσης της Επιτροπής που ως σκοπό έχει την αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Κύριοι στόχοι της πρότασης είναι η άνοδος του οικοτουρισμού, η διαχείριση των απορριμμάτων και η προστασία των ακτών και των θαλάσσιων οργανισμών.
Η Μόνικα Φέρμπεεκ, εκτελεστική διευθύντρια της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Θάλασσες σε Κίνδυνο» (Seas-at-Risk, SAR), αντιπαρέβαλε πως η Ολοκληρωμένη Ναυτιλιακή Πολιτική μέχρι τώρα απέτυχε να προστατεύσει το θαλάσσιο περιβάλλον, γιατί εστίασε περισσότερο στην επιχειρηματική ανάπτυξη, παρά στη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας. Οι υποθαλάσσιες εξορύξεις του ορυκτού πλούτου, ακόμα και στα 5.000 μέτρα, ισοπεδώνουν το οικοσύστημα με ανυπολόγιστες συνέπειες, δήλωσε η κ. Φέρμπεεκ. «Πιο πολύ παίρνουν μέρος στις αποφάσεις οι βιομηχανίες, παρά οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και τα υπουργεία Περιβάλλοντος» υπογράμμισε η κ. Φέρμπεεκ, επισημαίνοντας ότι ένα επιπλέον πρόβλημα αποτελεί η έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των κρατών.
Οι εργασίες του συνεδρίου ασχολήθηκαν με την υλοποίηση της Θαλάσσιας Στρατηγικής σε ευρωπαϊκό αλλά και ειδικότερα σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο (Μεσόγειος και Βαλτική), τις προκλήσεις και τη διεθνή εμπειρία στο πεδίο της ναυσιπλοΐας και των λιμένων, τις δυνατότητες βιωσιμότητας στους κλάδους του παράκτιου τουρισμού, της ενέργειας και της αλιείας. Συμμετείχαν μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και της επιστημονικής κοινότητας, καθώς και άλλοι θεσμικοί φορείς.
