Οι εταιρείες δεν θα επιβιώσουν εάν ο πλανήτης φλέγεται και η κοινωνία βρίσκεται σε κρίση

Του Alan Murray

Πολλοί επιχειρηματίες έχουν αναλάβει τα τελευταία χρόνια να αντιμετωπίσουν την κλιματική κρίση, τα ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και την πρόκληση της κατάρτισης και εξειδίκευσης εκατομμυρίων εργαζομένων για την τεχνολογική επανάσταση – όλα τα ζητήματα που κάποτε θεωρούνταν αρμοδιότητα της κυβέρνησης. Ο λόγος για τον ακτιβισμό τους είναι απλός: Μακροπρόθεσμα, οι εταιρείες δεν μπορούν να επιβιώσουν ή να ευδοκιμήσουν εάν ο πλανήτης φλέγεται, η κοινωνία βρίσκεται σε κρίση ή οι εταιρείες δεν διαθέτουν επαρκή, εκπαιδευμένα ταλέντα.

Θα πρέπει λοιπόν οι επιχειρήσεις να κάνουν περισσότερα για να αντιμετωπίσουν τη δυσλειτουργική πολιτική μας; Αυτή είναι μια πρόκληση που είναι σίγουρα ισότιμη με τις τρεις παραπάνω προκλήσεις… και θεμελιώδης για την επιτυχία στην αντιμετώπιση και των τριών.

Η παρόρμηση που ακούω σήμερα από τους ηγέτες των επιχειρήσεων είναι ακριβώς η αντίθετη. Θέλουν να μείνουν όσο το δυνατόν πιο μακριά από την πολιτική. Και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει; Τα διχαστικά επιχειρήματα σχετικά με το δικαίωμα ψήφου, τις αμβλώσεις, τα εκπαιδευτικά προγράμματα κ.λπ. έχουν υπονομεύσει μόνο την ικανότητα λειτουργίας της κυβέρνησης. Το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει ένας CEO με γνώμονα τα αποτελέσματα είναι να ρίξει τον εαυτό του στην ίδια δυσλειτουργική σούπα.

Υπάρχουν όμως περισσότερα που θα μπορούσαν να κάνουν οι επιχειρήσεις για να αποκαταστήσουν τη διαλυμένη κουλτούρα των πολιτών της Αμερικής; Ίσως είναι να υποστηρίξουν το είδος των πολιτικών μεταρρυθμίσεων που υποστηρίζουν, μεταξύ άλλων, ο Michael Porter του Harvard Business School και η συν-συγγραφέας του Katherine Gehl. Ίσως είναι να συνεισφέρουν περισσότερο σε εκείνους τους λίγους πολιτικούς που είναι πρόθυμοι να υπερβούν τις κομματικές γραμμές για να συμβιβαστούν και να λύσουν προβλήματα -όπως οι γερουσιαστές Chris Murphy και John Cornyn για τα όπλα, ή η βουλευτής Liz Cheney, ή ο γερουσιαστής Joe Manchin. Ίσως είναι να στρέψουν μερικούς από τους τεράστιους πόρους που οι εταιρείες εστιάζουν στην ελαχιστοποίηση των φορολογικών τους λογαριασμών στη μεγιστοποίηση της ικανότητας της κυβέρνησης των ΗΠΑ να αντιμετωπίζει τα προβλήματα που η πλειοψηφία των Αμερικανών θέλει να δει να αντιμετωπίζονται, αντί να εξυπηρετεί τις παθιασμένες μειοψηφίες που οδηγούν τη σημερινή κομματική πολιτική στο περιθώριο.

Υπάρχουν περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις που εγείρονται σε αυτή την τελευταία παράγραφο. Η διόρθωση της δυσλειτουργικής πολιτικής της Αμερικής είναι πολύπλοκη, με πολλές παγίδες. Αλλά σίγουρα, δεν είναι πιο δύσκολο από το να διορθώσουμε το κλίμα; Ή να αντιστρέψουμε αιώνες φυλετικής αδικίας; Ή να επανεκπαιδεύσουμε ένα εργατικό δυναμικό που αντιμετωπίζει έναν εξωφρενικό ρυθμό τεχνολογικών αλλαγών;

Ο κόσμος χρειάζεται επειγόντως μια Αμερική που λειτουργεί. Και κανείς δεν έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την πρόκληση αυτή από τις επιχειρήσεις που εδρεύουν εδώ.