Από τη μεγάλη παραίτηση στη μεγάλη παραμονή – Tι συμβαίνει στην Ελλάδα
Οι άφθονες ευκαιρίες εργασίας, οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού και οι σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων που άλλαξαν δουλειά τροφοδότησαν αυτό το ιστορικό κύμα εγκατάλειψης — τώρα, ωστόσο, αυτή η δυναμική υποχωρεί και η μεγάλη παραίτηση μοιάζει «ένα πράγμα του παρελθόντος», λέει η Nela Richardson επικεφαλής οικονομολόγος της ADP. Στις ΗΠΑ πέρυσι, 50 εκατομμύρια εργαζόμενοι εγκατέλειψαν τις δουλειές τους, ωστόσο ο αριθμός αυτός έχει υποχωρήσει φέτος. Τον Μάρτιο, ο αριθμός των παραιτήσεων στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού μειώθηκε σε περίπου 3,9 εκατομμύρια, το χαμηλότερο επίπεδο από τον Μάιο του 2021.
Αλλά την άποψη της Richardson δεν συμμερίζονται άλλοι οικονομολόγοι και ειδικοί που παρακολουθούν την αγορά εργασίας. Εξακολουθούν να βλέπουν ένα περιβάλλον – ίσως ακόμη και μια μόνιμη αλλαγή στην κουλτούρα – που κάνει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις εταιρείες με τρόπο που ήταν αδιανόητο πριν από γενιές.
Πρόσφατη έρευνα του LinkedIn έδειξε ότι το 72% των Gen Zers και το 66% των millennials σκέφτονται μια αλλαγή καριέρας τους επόμενους 12 μήνες, σε σύγκριση με το 55% των Gen Xers και το 30% των baby boomers.
Τι συμβαίνει στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα η νέα εργασιακή πραγματικότητα έχει μεταβάλει σχεδόν κάθε πτυχή του επιχειρηματικού τοπίου, με τις οικονομικές παροχές, το ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον και τις δυνατότητες εξέλιξης να αποτελούν τα πιο σημαντικά κριτήρια επιλογής εργοδότη. Όπως επιβεβαιώνεται από τα αποτελέσματα της έρευνας Employer Brand της Randstad, ο μισθός και οι παροχές καθιστούν τον σημαντικότερο παράγοντα για την επιλογή εργοδότη για το 2023, γεγονός που αποτυπώνει και το σημερινό, αυξημένο κόστος διαβίωσης ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης και του πληθωρισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι, παρόλο που το επίπεδο απολαβών αποτελεί το κεντρικό στοιχείο αξιολόγησης των εργοδοτών, οι ίδιοι παρουσιάζουν χαμηλή προσαρμογή στις προσδοκίες των εργαζομένων, με τους μισούς μόνο από αυτούς να αισθάνονται ότι αμείβονται αρκετά καλά, τη στιγμή που βαθμολογούν σχετικά χαμηλά τον τρέχοντα εργοδότη τους στο επίπεδο των απολαβών και παροχών που προσφέρει.
Αναφορικά με τους υπόλοιπους παράγοντες που καθορίζουν την επιλογή εργοδότη, τη δεύτερη θέση της λίστας καταλαμβάνει το ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον, επιβεβαιώνοντας ότι αποτελεί μια τάση που πλέον έχει μετατραπεί ως πάγια προσδοκία από τους εργαζόμενους, ενώ οι ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης και η μακροπρόθεσμη εργασιακή ασφάλεια παραμένουν δύο από τους σταθερούς παράγοντες για τους εργαζόμενους, τα τελευταία χρόνια. Η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής αποτελεί το στοιχείο με συνεχώς αυξανόμενη δυναμική, χωρίς, ωστόσο, να καταγράφει στην Ελλάδα αντίστοιχη αύξηση στις προσδοκίες των εργαζόμενων, όπως σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 82% των Ελλήνων εργαζομένων αξιολογεί ως πολύ σημαντικές τις μη οικονομικές παροχές κατά την επιλογή εργοδότη, τη στιγμή που οι οικονομικές απολαβές αποτελούν, φυσιολογικά, ισχυρό κίνητρο για το 87% του ανθρώπινου δυναμικού. Για τις γυναίκες (86%), η αξία των μη οικονομικών παροχών αναγνωρίζεται ακόμη περισσότερο συγκριτικά με τους άνδρες (76%), ποσοστά που παραμένουν σημαντικά χαμηλότερα για τους εργαζομένους ηλικίας κάτω των 35 ετών.
Σύμφωνα με την έρευνα της Randstad, το 15% των ερωτηθέντων που συμμετείχαν στην έρευνα έχει αλλάξει εργοδότη τους τελευταίους έξι μήνες, ποσοστό ελαφρώς μεγαλύτερο από πέρυσι (13%), ενώ η πρόθεση αλλαγής εργοδότη (23%) δεν έχει μεγάλη διαφορά από πέρυσι (22%). Συνολικά, λοιπόν, η ελληνική αγορά εργασίας φαίνεται να είναι πλέον ελαφρώς πιο ρευστή.
Οι νέοι (έως 34 ετών) αλλάζουν πιο συχνά εργοδότη (21%) ή έχουν την πρόθεση να αλλάξουν (27%). Το φύλο ή το μορφωτικό επίπεδο δεν φαίνεται να παίζουν ρόλο στην απόφαση αλλαγής.
Το 16% των εργαζομένων φοβάται ότι θα χάσει τη δουλειά του, ποσοστό ελαφρώς μικρότερο από ότι το 2022 (19%). Ο φόβος αυτός είναι αισθητά υψηλότερος στη Μακεδονία και τη Θράκη (20%) από ότι στην Αττική (14%). Περίπου τρεις στους δέκα (31%) που φοβούνται σκοπεύουν να αλλάξουν εργοδότη, ποσοστό παρόμοιο με πέρυσι.
Όπως αποτυπώνεται από την έρευνα, το 64% των Ελλήνων εργαζομένων θα εξέταζε το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει τον εργοδότη του λόγω των χαμηλών αποδοχών, ποσοστό σημαντικά υψηλότερο σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι ηλικίας 18-24 ετών τείνουν να αξιολογούν περισσότερα κριτήρια για την απόφαση αλλαγής εργοδότη, με το μισθολογικό να παραμένει ο βασικός παράγοντας για το 53% από εκείνους.
Οι κεντρικοί παράγοντες, εκτός του μισθολογικού, που ενισχύουν την πρόθεση αλλαγής εργοδότη είναι ο φόβος απώλειας της εργασίας, η βελτίωση της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, η μείωση του χρόνου μετακίνησης, η έλλειψη ενδιαφέροντος για την εργασία τους ή οι ευκαιρίες εξέλιξης της καριέρας. Οι παράγοντες αυτοί καταγράφονται από το σύνολο των εργαζομένων, όλων των ηλικιών, με αξιοσημείωτη εντούτοις διαφοροποίηση στην προτεραιότητα της βελτίωσης της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, η οποία παραμένει σημαντική μόλις για το 22% των εργαζόμενων άνω των 54 ετών.
Η επαγγελματική εξέλιξη και η προσφορά ευκαιριών ανάπτυξης αποτελεί ισχυρό εργαλείο και προτεραιότητα για τους εργαζόμενους, οι οποίοι έχουν αναδιαμορφώσει αισθητά τις ανάγκες και τη στάση τους προς το καλύτερο. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες εργαζόμενους υποστηρίζουν ότι η επαγγελματική εξέλιξη είναι σημαντική (76%), ιδιαίτερα για τους νέους ηλικίας 18-24 (81%), ενώ το 45% των συμμετεχόντων στην έρευνα αισθάνεται ότι του δίνεται η ευκαιρία να εξελιχθεί μέσα στην επιχείρηση που εργάζεται (κάτω των 35 ετών – 50%). Επιπρόσθετα, το 80% των εργαζομένων θεωρεί σημαντικό ο εργοδότης να προσφέρει ευκαιρίες επανεκπαίδευσης και αναβάθμισης δεξιοτήτων, με μόλις το 45% να θεωρεί ότι του δίνεται η σχετική ευκαιρία, αναδεικνύοντας ένα σημαντικό στοιχείο, το οποίο πρέπει να ενσωματώσουν οι επιχειρήσεις στη στρατηγική για το ανθρώπινο δυναμικό τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
