Κωνσταντίνος Δέδες: Ο άνθρωπος που έκανε την Τεχνόπολη να…χαμογελάει
Πολύς κόσμος τον γνωρίζει μέσα από την συστηματική παρουσία και τα διαδραστικά βιντεάκια που ανεβάζει στα social media, άλλοτε με την ιδιότητα του οδοντιάτρου που φροντίζει για τη στοματική μας υγιεινή, δίνοντας tips, και άλλοτε με εκείνη του Προέδρου της Τεχνόπολης που μας ενημερώνει για τις πρωτοβουλίες και τα πολιτιστικά δρώμενα εντός των τειχών της.
Σε κάθε περίπτωση ο Κωνσταντίνος Δέδες είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η ευθύτητα και η οικειότητα που σε κάνει να νιώθεις απέναντί του, αλλά και το αίσθημα του υπεύθυνου πολίτη που τον διακατέχει. Τον συνάντησα στην Τεχνόπολη, με αφορμή τη συμμετοχή του στις επικείμενες εκλογές στο πλευρό του Κώστα Μπακογιάννη και η συζήτησή μας επεκτάθηκε σε πολλά πεδία.
Γεννημένος στο Καπανδρίτι από αγροτική, πολύτεκνη οικογένεια έμαθε από τα πρώτα χρόνια της ζωής του να μοιράζεται, να εργάζεται σκληρά, και να διεκδικεί. Ο πατέρας του από μικρό τον παίρνει μαζί του στα χωράφια για να καταλάβει τι εστί χειρωνακτική εργασία κάτω από αντίξοες συνθήκες, θέλοντας να του περάσει το μήνυμα του πόσο σημαντικό είναι να διαβάζει κανείς ώστε να καταφέρει κάτι καλύτερο στη ζωή του. Πεπεισμένος ότι θέλει να ακολουθήσει μια διαφορετική επαγγελματική διαδρομή, σπουδάζει, παίρνει πτυχίο οδοντιατρικής και ανοίγει το πρώτο του ιατρείο στον Ωρωπό.
Σταδιακά χτίζει ένα καλό portfolio πελατών, όμως η αναγνωρισημότητά του εκτοξεύεται όταν αρχίζει να επιμελείται την οδοντοστοιχία αρκετών Ελλήνων Celebrities. Η πρώτη επαφή με τον χώρο του θεάματος έγινε μέσω του “Your face sounds familiar” όταν του ζητήθηκε σε κάποια από τις μεταμορφώσεις να φτιάξει τα δόντια του Φρέντι Μέρκιουρι. Η ομάδα έμεινε τόσο ευχαριστημένη που του ζήτησε να γίνει μόνιμος συνεργάτης.
«Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τότε είχα μάθει να βελτιώνω τα δόντια των ασθενών και το να τα χαλάω εξίσου εύκολα ήταν πρόκληση για εμένα. Με πήραν από την παραγωγή για μόνιμη συνεργασία και φυσικά δέχτηκα. Εκεί άρχισα να γνωρίζομαι με ηθοποιούς και τραγουδιστές».
Ακολουθεί το άνοιγμα κλινικής στην Κηφισιά, την οποία διατηρεί μέχρι και σήμερα, μέχρι που έρχεται η πρόταση να πολιτευτεί. Η επαφή με τα κοινά, θα έλεγε κανείς πως, ήταν κάπως περίεργη και αναπάντεχη. Αφορμή στάθηκε ένα ταξίδι στην Βαρκελώνη, το οποίο τον έκανε να αναθεωρήσει τον τρόπο που ζει ως Αθηναίος πολίτης.
«Έπαθα σοκ με τον πολιτισμό και τα vibes μιας πόλης που σέβεται το δημότη της και σκέφτηκα ότι Αθήνα θα έπρεπε να γίνει κάτι αντίστοιχο. Κάποιος από την παρέα το άκουσε αυτό και το μετέφερε στον Κώστα Μπακογιάννη. Ακολουθεί ένα τηλεφώνημα όπου μου λένε ότι ο δήμαρχος ήθελε μία γνωριμία μαζί μου. Δε σας κρύβω ότι κολακευτικά. Ήτανε οι εκλογές του 2019 και απέμεναν μόλις 4 μήνες μέχρι το εκλογικό αποτέλεσμα. Από το ένα τέταρτο που ήταν προγραμματισμένη η συνάντηση μας τελικά διήρκησε μια ώρα και 45 λεπτά. Έπεσε στο τραπέζι η επίσημη πρόταση. Ζορίστηκα, το δέχτηκα, αλλά θεωρώ ότι δε γίνεται να κρίνεις από τον καναπέ σου, πρέπει να συμμετέχεις. Αυτό έχει και την αρνητική και την θετική πλευρά. Αφενός είσαι απ’ αυτούς που διαμορφώνουν τα πράγματα, αφετέρου γίνεσαι αποδέκτης σκληρής κριτικής» λέει χαρακτηριστικά.
Ήμουν ένα πείραμα για τις εκλογές
Στο μεταξύ, η οδοντιατρική δε σταμάτησε ποτέ να αποτελεί το βασικό μέσο βιοπορισμού, απλά στη διαδρομή προστέθηκε και η πολιτική.
«Οι εκλογές διαθέτουν ένα συγκεκριμένο μοτίβο κίνησης. Εγώ επέλεξα κάτι διαφορετικό. Μέσω των social media επικοινώνησα με τον κόσμο μου διότι είναι ένα εργαλείο που με αντιπροσωπεύει 100%. Πολλοί με είδαν ως πείραμα για τις εκλογές, ωστόσο ήμουν ο εαυτός μου και έλεγα την αλήθεια μου. Και αυτό νομίζω ότι ο κόσμος το εισέπραξε».
Μετά την ψήφο εμπιστοσύνης που λαμβάνει από τους Αθηναίους πολίτες, τον ρωτούν σε ποιον οργανισμό θα ήθελε να ενταχθεί και ο ίδιος επιλέγει την Τεχνόπολη. Αρχικά τοποθετείται ως αντιπρόεδρος και στη συνέχεια αναλαμβάνει, άτυπα για δύο εβδομάδες, καθήκοντα προέδρου μέχρι να τοποθετηθεί επίσημα σε αυτή τη θέση.
«Η Τεχνόπολη είναι η καλύτερη εκδοχή της Αθήνας. Είναι ένας πολύχωρός όπου διεξάγονται συνεδρία, εκθέσεις τέχνης, summer camps για παιδιά δημοτών, υπάρχει υπαίθριο καφέ, μπαρ, εστιατόριο αλλά και ανοιχτό γυμναστήριο. Παράλληλα είμαστε υπεύθυνοι για την παραγωγή και την φωταγώγηση του δέντρου αλλά και για το σύνολο των εορτών – εκδηλώσεων που διεξάγονται στην πλατεία Συντάγματος. Τρέχουμε το project Μαρία Κάλλας και έχουμε αναλάβει την λειτουργία του Λυκαβηττού» επισημαίνει.
Οι Έλληνες βρίσκονται σε ένα σημείο ανοχής
Κάνοντας έναν απολογισμό αναφορικά με το τι έχει κερδίσει από την ενασχόλησή του από τα κοινά αναφέρει πως κατάφερε να γίνει ενεργό και αγαπημένο μέλος της ομάδας της Τεχνόπολης, ωστόσο, όπως λέει, παρότι έχουν κάνει πολλά πράγματα δεν έχουν ακόμη ξεπεράσει τα όρια τους. Η εξωστρέφεια παραμένει πρωταρχικός στόχος και η επανεκλογή του φέρει τη δέσμευση ότι θα γίνουν ακόμη περισσότερα projects τα οποία θα αναβαθμίσουν το πολιτιστικό προϊόν της πρωτεύουσας.
«Ως κοινωνία είμαστε σε ένα οριακό σημείο ανοχής. Ο πολίτης δεν θα έπρεπε να ανέχεται, αλλά να αποφασίζει, διότι έχει δύναμη στα χέρια του. Ζούμε σε μία δημοκρατία και μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Η δική μας γενιά έχασε το τρένο αλλά βλέπω με χαρά τη νέα γενιά είναι πολύ ευαισθητοποιημένη. Για παράδειγμα την ανακύκλωση τη θεωρούν δεδομένη. Έχουν κριτική στάση και διακατέχονται από μία εν γένει ευγένεια απέναντι στην πόλη. Στα χρόνια της θητείας μου η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να διατηρήσουμε ένα χώρο πολιτισμού ανοιχτό κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Σε μια περίοδο που όλα ήταν κλειστά εμείς δώσαμε δουλειά σε καλλιτέχνες και φέραμε εις πέρας εκδηλώσεις με απόλυτη ασφάλεια».
Παραδέχεται πως η Αθήνα δεν έχει επενδύσει αρκετά στον πολιτιστικό τουρισμό και στέκεται στο γεγονός πως ακόμη και το εμβληματικό μουσείο της Ακρόπολης υλοποιήθηκε με καθυστέρηση.
«Κάνουμε αργά βήματα όμως θεωρώ πως κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση. Αναρωτηθείτε πόσοι Αθηναίοι έχουν επισκεφθεί την Ακρόπολη, έστω μία φορά; Πρέπει πρώτα εμείς να γίνουμε πολιτιστικοί δημότες και στη συνέχεια αυτό να το προβάλουμε στους ξένους τουρίστες. Στα τέσσερα χρόνια που με εμπιστεύτηκαν σε έναν οργανισμό που διαθέτει δυνατή ιστορία και βαρύ στίγμα, σεβάστηκα και “φώτισα” λίγο παραπάνω τον χώρο. Προσωπικά θεωρώ ότι είχα μία επιτυχημένη θητεία λαμβάνοντας υπόψιν ότι πρόκειται για ένα μετρήσιμο έργο».
Ολοκληρώνοντας την κουβέντα μας τον ρωτώ με ποιο κριτήριο επιλέγει τους συνεργάτες του και μου απαντά ότι είναι team player που δίνει χώρο στους ανθρώπους του.
«Ψάχνω ανθρώπους που θα βλέπουν την ίδια αλήθεια από διαφορετική οπτική γωνία για να καταλήξουμε τελικά στο ίδιο σημείο. Δε με αφορά αν ταιριάζουμε σε προσωπικό επίπεδο με τον άλλον. Γι’ αυτό έχω τους φίλους μου και την οικογένειά μου» καταλήγει.
