Κ. Μαρκίδης: «Οι επενδυτές δεν κοιτούν μόνο τη φορολογία, αλλά τη δημοκρατία και την ελευθερία που απολαμβάνουν σε ένα κράτος»
Οι απρόσμενες γεωπολιτικές εξελίξεις αναδιαμορφώνουν εκ νέου τη διεθνή οικονομική σκακιέρα και θέτουν την Ευρώπη αντιμέτωπη με το δίλημμα της επιλογής του να γίνει εσωστρεφής και αυτάρκης ή ένθερμος υποστηρικτής μιας παγκοσμιοποίησης, η οποία σταδιακά αλλάζει πρόσωπο και χαρακτηρίζεται από ευμετάβλητες συμμαχίες.
«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που βλέπω είναι η τάση των ευρωπαϊκών χωρών να θωρακίσουν, κάθε μια ξεχωριστά, την οικονομία τους και τα σύνορά τους. Για πολλά χρόνια μιλούσαμε για παγκοσμιοποίηση και για ανοιχτά σύνορα και τώρα στρεφόμαστε σε περισσότερο εσωστρεφείς προσεγγίσεις λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη το μεταναστευτικό όσον αφορά στην προστασία των εθνικών συμφερόντων σε επίπεδο οικονομικό και ασφάλειας», αναφέρει χαρακτηριστικά στο Fortune Greece ο Κώστας Μαρκίδης Πρόεδρος του συνδέσμου Κύπρου – Καζακστάν, Διοικητικός Σύμβουλος και επικεφαλής Διεθνών Φορολογικών Υπηρεσιών στην KPMG Κύπρου.
Τονίζει πως με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία το σκηνικό έχει αλλάξει- πολλώ δε μάλλον τώρα που έχει παράλληλα ξεσπάσει ο πόλεμος στο Ισραήλ. Το δε Brexit ήταν ένα πλήγμα για την ΕΕ, ενώ σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η διαμάχη με τους δασμούς μεταξύ Κίνας –Ρωσίας. Το αποτέλεσμα σύμφωνα με τον ίδιο είναι η Ασία, η Αμερική και η Ευρώπη να ακολουθούν τελικά ξεχωριστούς δρόμους, ό,τι αυτό συνεπάγεται στις μεταξύ τους εμπορικές σχέσεις.
Στο ερώτημα του πώς η Ευρώπη μπορεί να διατηρήσει τη θέση της και την ανταγωνιστικότητα της όταν κλείνεται περισσότερο στον εαυτό της, ο κ. Μαρκίδης απαντά πως η Γηραιά Ήπειρος υποφέρει από υπερβολικές θεσμικές ρυθμίσεις, γεγονός που την εμποδίζει στην πράξη να προσελκύσει εύκολα και γρήγορα επενδύσεις. Πρέπει με κάποιο τρόπο να χαλαρώσουν οι περιορισμοί, να υπάρχουν μεν κανόνες, αλλά να μην ασφυκτιούν οι επενδυτές.
«Μην ξεχνάτε ότι στους ανταγωνιστές μας συγκαταλέγονται η Ασία και η Μέση Ανατολή που έχουν λιγότερους περιορισμούς. Υπάρχουν ευρωπαϊκές οδηγίες που εκδίδονται, όπως για παράδειγμα ο ελάχιστος φόρος 15%, που πρέπει να εφαρμοστεί από όλα τα Κράτη – Μέλη. Οι πολυεθνικές εταιρείες με τζίρο πάνω από 750 εκατ. ευρώ θα σκέφτονται διπλά να δραστηριοποιηθούν στην Ευρώπη, η οποία μπαίνει σε μειονεκτική θέση αν η Αμερική πχ διατηρήσει χαμηλότερα ποσοστά. Επίσης, είναι μύθος ότι η Κύπρος είναι φορολογικός παράδεισος όταν είναι μέλος μιας ευρύτερης οικογένειας και ακολουθεί κάποιους κοινούς κανόνες».
Εστιάζοντας στην Ελλάδα επισημαίνει πως μπορεί να προσελκύσει ισχυρές επενδύσεις, όχι αποκλειστικά βασιζόμενη στο φορολογικό της σύστημα, αλλά παράλληλα στον πολιτισμό, την ιστορία και τον τρόπο ζωής που προσφέρει, τη δημοκρατία και την ελευθερία, στοιχεία που δίνουν στον επενδυτή μια ασφάλεια σε αντίθεση με χώρες της Μέσης Ανατολής, που μπορεί να προσφέρουν χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές, αλλά χαρακτηρίζονται από απολυταρχικά – ολοκληρωτικά καθεστώτα. Τα τελευταία δέκα χρόνια, όπως λέει, η φορολογική επιβάρυνση είναι μονάχα ένα μέρος της εξίσωσης.
Όσον αφορά στη Ρωσία, υπενθυμίζει πως έχει αναβάλει τη σύμβαση αποφυγής της διπλής φορολογίας, που ισχύει με τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένων Κύπρου και Ελλάδας. «Αν υπάρξει τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία η σύμβαση θα επανέλθει αυτόματα και δεν θα χρειαστεί εκ νέου διαπραγμάτευση κάτι που είναι θετικό. Προς το παρόν, όμως, η Ρωσία εφαρμόζει τη δική της νομοθεσία χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα πιο ευνοϊκά ποσοστά ή τις πρόνοιες που υπάρχουν στις ανάλογες συμβάσεις».
Μεταξύ άλλων, ο κ. Μαρκίδης προσθέτει πως, σε κάποιο βαθμό, ο πληθωρισμός επηρεάζει την οικονομία αλλά τα μεγάλα projects, κυρίως στον κλάδο της τεχνολογίας, η οποία συνεισφέρει με 14% στο ΑΕΠ της Κύπρου και στα ακίνητα, όπου υπάρχει έντονο ενδιαφέρον από Ισραήλ και Αμερική, συνεχίζονται κανονικά.
Οι προκλήσεις για τις επιχειρήσεις
Ποια στοιχεία συνθέτουν το μείγμα μιας επιτυχημένης επιχειρηματικής διαδρομής; Για τον κ. Μαρκίδη πρέπει μια εταιρεία να είναι σωστά στελεχωμένη με ταλέντο και ανθρώπους που ξεχωρίζουν για την αποφασιστικότητα τους.
«Πολλές ξένες εταιρείες έχουν απορροφήσει το εγχώριο εργατικό δυναμικό και φέρνουν εργαζόμενους από Ρωσία, Ουκρανία και τις υπόλοιπες αγορές τις Ευρώπης. Αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη με την εξεύρεση εργατικού δυναμικού. Μια ακόμη πρόκληση, που θα μας απασχολήσει στο εγγύς μέλλον είναι το Reskilling. Στην Κύπρο έχουμε παραδοσιακά γιατρούς, λογιστές και δικηγόρους. Δεν είχαμε, ούτε θα έχουμε, βαριά βιομηχανία. Όλο το βάρος μας ήταν ανέκαθεν στο κομμάτι των υπηρεσιών και τώρα θα πρέπει το υφιστάμενο εργατικό δυναμικό ή οι νέοι από τα πανεπιστήμια να κατευθυνθούν σε κλάδους όπως η ναυτιλία και οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας».
Στις προκλήσεις συγκαταλέγει και το headquartering. Εξηγεί πως η γεωγραφική θέση της Ελλάδας και της Κύπρου επιτρέπει και στις δύο χώρες να καταστούν κόμβος για πολυεθνικές εταιρείες, εντός και εκτός Ευρώπης.
Ερωτηθείς αναφορικά με το αν υπάρχει διαφορά στην κουλτούρα και τον τρόπο δράσης μεταξύ ενός Κύπριου και ενός Έλληνα επιχειρηματία, απαντά το εξής: «Οι Κύπριοι είναι πιο αποφασιστικοί, παίρνουν ευκολότερα ρίσκο εάν εμφανιστεί η κατάλληλη ευκαιρία σε σχέση με τους Έλληνες. Βέβαια, στην ευελιξία μας βοηθάει το νομικό σύστημα, η εφαρμογή δηλαδή του βρετανικού δικαίου, καθώς επίσης και το μικρό μας μέγεθος» καταλήγει.
