Τελικά πόσο ισότιμες με τους άνδρες θεωρούνται σήμερα οι γυναίκες;
Πολλοί τόνοι μελανιού έχουν χυθεί αναφορικά με την ισότητα των δύο φύλων και τη θέση των γυναικών στην κοινωνία, τον επαγγελματικό στίβο και το επιχειρείν! Συγκριτικά με το παρελθόν έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου, όμως όσο και αν μιλάμε για ίση εκπροσώπηση και αποδοχή, στην πραγματικότητα εξακολουθούν να υπάρχουν προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Ακόμη και η ποσόστωση που έχει τεθεί από την ΕΕ ως προς τη συμμετοχή στελεχών γένους θηλυκού στα διοικητικά συμβούλια οργανισμών και επιχειρήσεων, είναι εξ ορισμού προβληματική για το λόγο ότι ένας εργαζόμενος δεν θα πρέπει να επιλέγεται σε μια θέση λόγω του φύλου του, αλλά επειδή πληροί τις προϋποθέσεις και διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα για την ανάληψή της. Με τη νέα νομοθεσία, έως το 2026 στόχος των εισηγμένων εταιρειών θα πρέπει να είναι να διαθέτουν μέλη του υποεκπροσωπούμενου φύλου σε τουλάχιστον 40 % των θέσεων μη εκτελεστικών διευθυντικών στελεχών.
Να σημειωθεί ότι βάσει έρευνας του EIGE που πραγματοποιήθηκε μεταξύ των μεγαλύτερων εισηγμένων εταιρειών στην ΕΕ, οι γυναίκες αποτελούν το 60 % περίπου των νέων αποφοίτων πανεπιστημίων στην ΕΕ, ωστόσο υποεκπροσωπούνται σημαντικά σε θέσεις λήψης οικονομικών αποφάσεων, ιδίως στα ανώτερα κλιμάκια. Ειδικότερα, μόλις το 31,5 % των μελών διοικητικών συμβουλίων είναι γυναίκες, ενώ το ποσοστό των προέδρων των διοικητικών συμβουλίων ανέρχεται σε 8%.
Επιπρόσθετα, ακόμη και αν έχουν βελτιωθεί οι εργασιακές συνθήκες οι γυναίκες εξακολουθούν και αντιμετωπίζουν το φαινόμενο του glass ceiling που τις αποτρέπει από το να πάρουν περισσότερα ρίσκα και ευθύνες και αναρριχηθούν στην ιεραρχία, εξαιτίας των πολλαπλών ρόλων που καλούνται να επιτελέσουν στην καθημερινότητά τους, με σπουδαιότερο εκείνον της μητρότητας.
Στην περίπτωση που μιλάμε για επιχειρηματίες γυναίκες, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα αφού δεν υπάρχει καν η κρατική μέριμνα και η άδεια μητρότητας που παρέχεται σε όσες είναι μισθωτές. Κοινώς αν μια γυναίκα διοικεί τη δική της επιχείρηση και δεν έχει βοήθεια από το οικογενειακό της περιβάλλον, μένει έκπτωτη με ότι αυτό συνεπάγεται για τον βιοπορισμό της ίδιας και την τύχη της επιχείρησής της.
Οφείλουμε, ωστόσο, να αναγνωρίσουμε, ότι Πολιτεία και επιχειρηματική κοινότητα βάζουν ψηλά στην ατζέντα την ενδυνάμωση των γυναικών, υιοθετούν στρατηγικές που προασπίζονται τα συμφέροντά τους και εκπονούν προγράμματα που εξυπηρετούν τέτοιους σκοπούς.
Ποια η οπτική των Ελλήνων
Και επειδή «It takes two to tango» είναι αναγκαίο να λάβουμε υπόψη πώς βλέπουν οι άνδρες τη θέση των γυναικών στη σημερινή κοινωνία. Σύμφωνα με τη νέα πανελλαδική έρευνα YouGov Profiles που διατίθεται στην Ελλάδα από την Focus Bari, προκύπτει ότι δύο στους τρεις Έλληνες διαπιστώνουν ότι ακόμα οι γυναίκες έχουν άνιση μεταχείριση στα εργασιακά περιβάλλοντα.
Και ενώ οι γυναίκες ανησυχούν περισσότερο από τους άνδρες για την επαγγελματική τους πορεία, έστω και θεωρητικά, οι δύο στους τρεις Έλληνες παραδέχονται ότι οι γυναίκες ηγούνται εξίσου καλά με τους άνδρες!
Σημάδια βελτίωσης παρατηρούνται και στη φιλοσοφία που υιοθετείται όσον αφορά τις υποχρεώσεις του νοικοκυριού. Ειδικότερα, τρεις στους τέσσερις Έλληνες θεωρούν πως οι ευθύνες για το νοικοκυριό/οικογένεια ανήκουν εξίσου στους άνδρες και στις γυναίκες, ενώ ένας στους δύο άνδρες πιστεύουν πως στις μέρες μας είναι πολύ καλό ως μπαμπάδες να είναι οι κύριοι φροντιστές των παιδιών!
Στην έρευνα επισημαίνεται ότι ιδιοσυγκρασιακά οι γυναίκες μπορεί να είναι περισσότερο αγχώδεις και δυσκολεύονται να βγουν από τη ζώνη ασφαλείας τους λαμβάνοντας δραστικά μέτρα και αποφάσεις όταν αυτό απαιτείται, εντούτοις είναι πιο δεκτικές και ανοιχτόμυαλες από τους άνδρες στο ότι σήμερα υπάρχουν περισσότερα από δύο φύλα.
Το συμπέρασμα μάλιστα στο οποίο καταλήγει η εν λόγω μελέτη είναι ότι ο φεμινισμός στις μέρες μας θεωρείται πολύ περισσότερο ως διεκδίκηση της ισότητας ανάμεσα στα δύο φύλα, παρά ως αίτημα ευνοϊκής μεταχείρισης των γυναικών.
