Ο ΟΗΕ τονίζει την ανάγκη αναδιάρθρωσης του παγκόσμιου χρέους
Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική χρειάζεται έναν μόνιμο μηχανισμό για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, καθώς τα μέτρα που ισχύουν σήμερα δεν ανταποκρίνονται τόσο στους πιστωτές όσο και στους δανειολήπτες, δήλωσε στο Reuters η επικεφαλής του Οργανισμού Εμπορίου και Ανάπτυξης του ΟΗΕ (UNCTAD).
Μια σειρά από πρόσφατες χρεοκοπίες, από τη Ζάμπια έως την Αιθιοπία, έχουν τροφοδοτήσει μια συζήτηση σχετικά με το πώς θα διασφαλιστεί ότι οι χώρες που βρίσκονται σε δυσχερή θέση μπορούν να επιτύχουν μια ταχεία και ομαλή αναδιάρθρωση του χρέους που θα τις βοηθήσει να επιστρέψουν σε μια πορεία ανάπτυξης και αύξησης των επενδύσεων.
«Αυτό που έχει συμβεί είναι ότι υπάρχουν ad-hoc μηχανισμοί που τίθενται σε εφαρμογή όταν εμφανίζεται το πρόβλημα, αλλά δεν υπάρχει μόνιμος θεσμός ή σύστημα που να είναι εκεί όλη την ώρα και να ασχολείται με την αναδιάρθρωση του χρέους», δήλωσε η γενική γραμματέας της UNCTAD, Ρεμπέκα Γκρίνσπαν, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.
Η συζήτηση για έναν μηχανισμό αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους δεν είναι καινούργια. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) πρωτοστάτησε σε μια προσπάθεια στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η οποία όμως δεν κέρδισε έδαφος, είπε η Γκρίνσπαν.
«Ίσως μπορέσουμε να δημιουργήσουμε νέα δυναμική για να πάρουμε σοβαρά υπόψη αυτό το ζήτημα».
Οι προσπάθειες για την αναδιαμόρφωση της παγκόσμιας υποδομής χρέους δεν έχουν αντιμετωπιστεί με επείγοντα χαρακτήρα, εν μέρει επειδή η αγορά κρατικών ομολόγων των αναδυόμενων αγορών ήταν τελευταία ανθεκτική.
Ωστόσο, δύο στις πέντε αναπτυσσόμενες οικονομίες βρίσκονται σε κάποιο επίπεδο δυσχέρειας χρέους. Το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους εκτιμάται ότι θα φθάσει τα 400 δισεκατομμύρια δολάρια φέτος και πάνω από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε χώρες που δαπανούν περισσότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους παρά για την εκπαίδευση ή την υγεία.
Οι αξιολογήσεις της βιωσιμότητας του χρέους δεν πρέπει να επικεντρώνονται μόνο στην ικανότητα πληρωμής, αλλά και στην ικανότητα ανάπτυξης, σημείωσε το στέλεχος του ΟΗΕ.
Έχουν σημειωθεί κάποιες πρόοδοι, ιδίως το 2014, με την προσθήκη ρητρών συλλογικής δράσης (CAC) -που καθιστούν πολύ πιο δύσκολο για τους επενδυτές που δεν συμμετέχουν στη διαδικασία να διεκδικήσουν μεγαλύτερα κέρδη και να παρατείνουν την επανεπεξεργασία του χρέους- οι οποίες έχουν μειώσει δραστικά τον χρόνο που μια χώρα παραμένει σε αθέτηση πληρωμών.
«Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε τις συλλογικές ρήτρες και να δούμε πώς λειτούργησαν και πώς μπορούμε να τις βελτιώσουμε», ανέφερε η Γκρινσπάν
«Θα είναι σημαντικό για τις χώρες που έχουν περάσει από τη διαδικασία να καθιερώσουν έναν διάλογο με όλες τις χώρες που μπορεί να αντιμετωπίσουν αναδιάρθρωση χρέους», είπε, προσθέτοντας ότι περισσότεροι κανόνες του παιχνιδιού θα αυξήσουν τη συνολική διαφάνεια.
Το Κοινό Πλαίσιο, μια πρωτοβουλία των G 20 για τον εξορθολογισμό των αναδιαρθρώσεων χρέους, δημιούργησε απογοητεύσεις στους πιστωτές και τους δανειολήπτες. Μόνο τέσσερις χώρες το έχουν υπογράψει.
Η Γκρίνσπαν ασκεί κριτική στο Κοινό Πλαίσιο και επισήμανε το μεγάλο χρονικό διάστημα που χρειάστηκε για να καταρτιστούν οι συμφωνίες για τη Ζάμπια και τη Γκάνα.
«Το 40% των αναπτυσσόμενων χωρών βρίσκεται σε δυσχερή κατάσταση χρέους, και αυτό συνέβη λόγω συστημικών σοκ, τα οποία είναι όλο και πιο συχνά. Αν σας παίρνει τρία ή τέσσερα χρόνια για τρεις χώρες, φανταστείτε αν έχετε 10» συμπλήρωσε.
