Γενέθλια ΝΔ: Η κρίση της μέσης ηλικίας
Ο Γιώργος Ζαμπέτας έγραφε κάποτε το τραγούδι “ο πενηντάρης είναι ο νέος της εποχής” κι ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ενσάρκωνε με τον καλύτερο τρόπο το πνεύμα αλλά και το στυλ του μεσήλικα σε μια τόσο διαφορετική εποχή. Σήμερα η Νέα Δημοκρατία σβήνει τα 50 της κεράκια, όμως κανείς δεν φαίνεται να συγκινείται από το πάρτυ του 50άρη.
Η Νέα Δημοκρατία γιορτάζει τα 50 στην εξουσία, ούσα ήδη καβάλα σε έναν 9ετη κύκλο πολιτικής κυριαρχίας που συνδυάζεται με την ανάληψη της προεδρίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κανένας προκάτοχος του δεν το έχει πετύχει αυτό, κυρίως διότι ο ίδιος φάνηκε πιο έτοιμος από την εποχή του και γιατί οι αντίπαλοι του υπήρξαν σίγουρα προσκολλημένοι στις πολιτικές και στις αντιλήψεις του χθες. Πολιτική κυριαρχία 9 συναπτών ετών δεν έχει ξανασυμβεί στην μεταπολίτευση και το κυριότερο, αυτή δεν διαφαίνεται άμεσα τουλάχιστον να απειλείται.
Ωστόσο μια υπόκωφη γκρίνια στο εσωτερικό κυρίως της Κοινοβουλευτικής Ομάδας αλλά και τα υπαρξιακά των πρώην αρχηγών του κόμματος, αποτυπώνουν μια κατάσταση που διόλου μοιάζει με γιορτινή ατμόσφαιρα. Πέραν των προφανών μικροπολιτικών προβλημάτων που γεννά η πολυετής παρουσία στην εξουσία, των μικρο-εγωισμών αλλά και της δυσαρέσκειας αυτών που έχουν μείνει εκτός κυβερνητικού παιχνιδιού, στην Νέα Δημοκρατία υπάρχει και ένα ζήτημα πολιτικής κατεύθυνσης.
Ο Μητσοτάκης, ένας μετριοπαθής κεντροδεξιός πολιτικός, χάραξε εξαρχής μια στρατηγική άλωσης του Κέντρου, με την οποία κέρδισε δυο γύρους εθνικών εκλογών, δυο ευρωεκλογές και δυο γύρους αυτοδιοικητικών εκλογών.
Η τακτική αυτή, ενοχλεί βαθιά την “ψυχή βαθιά” του κόμματος, που αδυνατεί να συμβιβαστεί την συγκυβέρνηση με το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και ζητά επιστροφή στις εργοστασιακές ρυθμίσεις του κόμματος. Οι δυο πρώην αρχηγοί, που κουβαλούν ίσως και μια βαθιά απογοήτευση για την κυριαρχία που απολαμβάνει ο νυν Πρόεδρος, ζουν το δικό τους δράμα, υπονοώντας ότι θα ήθελαν να δουν το κόμμα σε πιο δεξιές, πιο σκληρές και πιο αυθεντικά λαϊκές θέσεις. Και οι ψηφοφόροι, κάπως ζαλισμένοι παρακολουθούν το έργο, την ώρα που στην απέναντι πλευρά δεν διαφαίνεται προς το παρόν καμία πραγματική εναλλακτική εξουσίας.
Η δαρβινική θεωρία έχει προφανή εφαρμογή και στην πολιτική – μόνο αυτοί που προσαρμόζονται στο νέο περιβάλλον και στις νέες συνθήκες είναι αυτοί που επιβιώνουν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το υπηρέτησε με τον πιο εύστροφο, ίσως και κυνικό τρόπο. Αυτό δεν ισχύει για όλους μέσα στο κόμμα. Στα 50 οι άνθρωποι δύσκολα στρίβουν και ακόμη πιο δύσκολα ξεμαθαίνουν. Εκτός από αυτούς που δεν βλέπουν τα 50 ως μια κρίση μέσης ηλικίας, αλλά ως ευκαιρία επανεκκίνησης.
