Κληρώνει… Ολυμπιακούς!
Crash test μεταξύ Ανατολής, Δύσης και... Ισλάμ.
Κωνσταντινούπολη, Τόκιο ή Μαδρίτη; Το μυστήριο θα έχει λύσει σε λίγες ώρες η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ), που από το μακρινό Μπουένος Άιρες θα ανακοινώσει ποια από τις τρεις πόλεις θα φιλοξενήσει τελικά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Μίας «παγκόσμιας γιορτής της ειρήνης, του αθλητισμού και του πολιτισμού», όπως συνηθίζεται να λέγεται, η οποία θεωρητικά δίνει ώθηση στην εθνική οικονομία της διοργανώτριας χώρας, αλλά -όπως ξέρουμε από… πρώτο χέρι εδώ- μπορεί να την βάλει σε δύσκολες περιπέτειες και σε επικίνδυνες ατραπούς.
Όλες οι υποψηφιότητες για το 2020 έχουν τα καλά και τα στραβά τους. Επειδή όμως αυτή τη φορά τα τελευταία (τα στραβά) υπερτερούν των πρώτων (των καλών), φαίνεται ότι θα είναι αυτά που θα κρίνουν τον νικητή, σε συνδυασμό με άλλες καραμπόλες. Σε μία από τις ελάχιστες στιγμές άλλωστε της ύπαρξής της, η ΔΟΕ καλείται -εκτός από την επιλογή του «τυχερού» για το 2020- να αποφασίσει επίσης:
(α) στις 8 Σεπτεμβρίου το πρόγραμμα των εν λόγω Ολυμπιακών, με την συμπερίληψη ή αθλημάτων, όπως μπέιζμπολ, σκουός και πάλη, και
(β) στις 10 του μηνός τον νέο πρόεδρό της, τον 9ο στην ιστορία της, καθώς ο Ζακ Ρογκ αποχωρεί, έπειτα από 12 χρόνια στην “κεφαλή” της.
Από τους επικρατέστερους μεταξύ των έξι υποψηφίων θεωρούνται δύο αντιπρόεδροί της: ο Γερμανός πάλαι ποτέ Χρυσός Ολυμπιονίκης στην Ξιφομαχία Τόμας Μπαχ και ο Ενγκ Σερ Μιάνγκ από τη Σιγκαπούρη. Εάν εκλεγεί ο πρώτος, ως ευρωπαϊκή επιλογή, χάνει σε πόντους η υποψηφιότητα της Μαδρίτης. Εάν εκλεγεί ο δεύτερος, μειώνονται αντίστοιχα οι πιθανότητες για το Τόκιο.
Αυτοί που συμπληρώνουν την εξάδα των υποψήφιων «Αθάνατων» για την ηγεσία της ΔΟΕ είναι ο Ουκρανός Χρυσός Ολυμπιονίκης του Άλματος επί Κοντώ Σεργκέι Μπούμπκα, ο Πορτορικανός τραπεζίτης Ρίτσαρντ Κάριον, ο Ελβετός Ντένις Οσβαλντ και ο πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Πυγμαχίας Τσινγκ Κουό Γου από την Ταϊβάν.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Αυτή είναι η πέμπτη υποψηφιότητα της τουρκικής μεγαλούπολης, η οποία στέκει σαν «γέφυρα» μεταξύ Ευρώπης και Ασίας. Εάν κερδίσει, θα είναι η πρώτη φορά που θα διεξαχθούν Ολυμπιακοί Αγώνες σε μουσουλμανική χώρα (ως μια νοητή συνέχεια, κατά πολλούς, της ανάθεσης του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2022 στο Κατάρ). Όμως, η πολιτική αστάθεια στην Τουρκία -που σηματοδότησαν οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και η άγρια καταστολή τους από τις τουρκικές δυνάμεις, στις αρχές του καλοκαιριού- οι συστηματικές διώξεις στρατιωτικών και δημοσιογράφων στο εσωτερικό της χώρας, η περιφερειακή αποσταθεροποίηση στα νότια σύνορα της Τουρκίας με τους Κούρδους και τη Συρία, καθώς και το προβληματικό δίκτυο μαζικής μεταφοράς στην ίδια την Κωνσταντινούπολη αποτελούν σημαντικά «αγκάθια» στην τουρκική υποψηφιότητα, που δείχνει να χάνει πια σε «πόντους».
ΤΟΚΙΟ
Η ιαπωνική πρωτεύουσα, αντίθετα, προβάλει ως μεγάλο ατού της ότι, με την επιλογή της, οι Ολυμπιακοί του 2020 «θα είναι σε ασφαλή χέρια». Πράγματι, χάρη την ιδία εμπειρία που έχει αποκτήσει από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1964 -και σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 στο Σαπόρο και του 1998 στο Ναγκάνο από την Ιαπωνία, καθώς και τη συνδιοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2002 με τη Νότια Κορέα- το Τόκιο έχει να επιδείξει αξιοθαύμαστες οργανωτικές ικανότητες σε διεθνείς αθλητικές εκδηλώσεις. Έκτοτε, ωστόσο, οι καιροί έχουν αλλάξει. Το Νο1 πρόβλημα είναι -και θα παραμείνει για πολλά χρόνια, κατά πώς φαίνεται- η συνεχής διαρροή ραδιενεργού ύδατος από τον κατεστραμμένο πυρηνικό σταθμό της Φουσουσίμα, δυόμιση χρόνια μετά τον σεισμό των εννέα Ρίχτερ και το καταστροφικό τσουνάμι. Αυτά, δε, ενώ στην ευρύτερη περιοχή ο Εγκέλαδος κάνει μέχρι και σήμερα συχνά και κάτι παραπάνω από… αισθητές «επισκέψεις».
ΜΑΔΡΙΤΗ
Μέχρι και τις αρχές του καλοκαιριού, η υποψηφιότητα της ισπανικής πρωτεύουσας θεωρείτο ισχνών πιθανοτήτων, καθώς η μεγαλύτερη χώρα της Ιβηρικής -και θεωρητικά η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης- δίνει την δική της, άνιση μάχη με την κρίση χρέους, την ύφεση, την υψηλή ανεργία (επισήμως 26,3% και 50% ειδικά στους νέους) και την πολιτική αστάθεια, ένεκα των σκανδάλων διαφθοράς που κλονίζουν το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα και προσωπικά τον πρωθυπουργό, Μαριάνο Ραχόι. Όμως η Μαδρίτη εξελίσσεται τώρα σε ισχυρό αουτσάιντερ, με μεγαλύτερο ατού ότι αποτελεί μακρά τη φθηνή λύση!
Χάρη στις… ατυχήσασες υποψηφιότητες της Μαδρίτης για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2012 και του 2016, το 80% των απαραίτητων υποδομών έχουν ήδη ολοκληρωθεί, ως «προίκα» από την «φούσκα» του εγχώριου κατασκευαστικού τομέα. Κι όσα που της απομένουν να φτιάξει φτάνουν σε κόστος μόλις τα 1.9 δις δολάρια (υποδεκαπλάσιο δηλαδή των 19 δις δολάρια που χρειάζεται η Κωνσταντινούπολη, για να αντεπεξέλθει).
Πατώντας πάνω σε αυτό το δεδομένο, η ισπανική κυβέρνηση διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ότι οι Ολυμπιακοί κάθε άλλο παρά θα «βυθίσουν» την οικονομία της. Για την ακρίβεια, εκτιμά ότι αφενός θα βοηθήσει στην καταπολέμηση της ανεργίας, αφετέρου αποτελεί την πιο φθηνή λύση για το 2020. Στη «μάχη» έχει προσωπικά μάλιστα ριχτεί ο Πρίγκιπας Φίλιππος. Και την ΔΟΕ, ως γνωστόν, πάντα ενθουσίαζαν οι γαλαζοαίματοι και οι ισχυρές τους διασυνδέσεις.
