Με το δάκτυλο στην… αντλία!
Οι οικονομικές παρενέργειες της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία.
Εάν τα πράγματα εξελιχθούν όπως όλα δείχνουν -με λίγα λόγια εάν οι ΗΠΑ επέμβουν στη Συρία– τότε δεν αποκλείεται να περιμένει κι εσάς ένα μικρό… σοκ και δέος την επόμενη φορά που θα βάλετε στο αυτοκίνητο βενζίνη!
Πολλά θα εξαρτηθούν από τη διάρκεια μίας στρατιωτικής επέμβασης. Εάν είναι σύντομη, αναλυτές εκτιμούν ότι θα ωθήσει την τιμή του πετρελαίου στα 130 δολάρια το βαρέλι. Εάν όμως, υπάρξει περιφερειακή διάχυση της κρίσης -κυρίως σε πετρελαιοπαραγωγές περιοχές- τότε η Societe General και η Goldman Sachs προβλέπουν εκτίναξη της τιμής του «μαύρου χρυσού» τουλάχιστον στα 150 δολ. το βαρέλι. Και ο χειμώνας πλησιάζει…
Οι αγορές δείχνουν -κι έχουν κάθε λόγο να είναι- ανήσυχες. Η Συρία δεν είναι άλλωστε παρά η τελευταία «προσθήκη» σε ένα ντόμινο αποσταθεροποίησης, μετά τη Λιβύη, τη Νιγηρία, την Υεμένη και την Αίγυπτο.
Αυτή τη φορά ο κίνδυνος για ισχυρές «αναταράξεις» στις διεθνείς αγορές είναι μεγαλύτερος, καθώς την Συρία περιστοιχίζουν ισχυροί «παίκτες» του ΟΠΕΚ, όπως η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και το Ιράκ. Και η ιστορία έχει δείξει πόσο εύκολα, δη αρνητικά μπορεί να επηρεαστεί η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου από εγχώριες και περιφερειακές αναταραχές…
Διαβάστε ακόμη: «Είναι η οικονομία ηλίθιε»… ακόμη και στην πολύπαθη Συρία
Ήδη τα πρόσωπα πολλών αναλυτών κι επενδυτών συνοφρυώνονται στη σκέψη τι μέλλει γενέσθαι με τα -ελεγχόμενα από το Ιράν– Στενά του Ορμούζ ή πέριξ της Διώρυγας του Σουέζ: δύο από τους πλέον βασικούς κόμβους διακίνησης πετρελαίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) παγκοσμίως.
Στις ανησυχίες προστίθενται κι άλλες, εξίσου εύλογες, γύρω για την μεταπολεμική κατάσταση στην περιοχή, ακόμη κι εάν θεωρητικά επιτευχθεί ο τελικός στόχος των επιτιθεμένων. Όπως και να έχει, οι καθεστωτικές αλλαγές σπάνια βοηθούν άμεσα την αγορά του πετρελαίου.
Πιο ζωντανό και πρόσφατο παράδειγμα είναι η ίδια η Λιβύη. Δύο χρόνια μετά την πολιτική -και μετέπειτα και φυσική- εξόντωση του Μουαμάρ Καντάφι, η χώρα είναι όσο ποτέ άλλοτε βυθισμένη στο χάος και η παραγωγή του «ελαφρύ γλυκού» της πετρελαίου γίνεται μετ’ εμποδίων.
Τα ίδια είχαν λίγο-πολύ συμβεί μία οκταετία νωρίτερα στο Ιράκ, μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσέιν και τα προβλήματα δεν έχουν ξεπεραστεί ακόμη, ένεκα της πολιτικής αστάθειας, της ανοιχτής διαμάχης μεταξύ Σουνιτών και Σιιτιών και των συνεχών σαμποτάζ στους αγωγούς της χώρας (κι όχι μόνον σε αυτήν)…
Στην τελευταία έκθεσή της, η Barclays αναφέρει ότι αργά ή γρήγορα τα κράτη-μέλη του ΟΠΕΚ θα βρεθούν μπροστά στο δίλημμα μίας απόφασης για συντονισμένη αποδέσμευση ποσοτήτων πετρελαίου από τα αποθέματά τους. Πολλοί εν τω μεταξύ θηραυρίζουν από την εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου -καλύπτοντας «τρύπες» σε χρέη και προϋπολογισμούς.
Ο χρυσός προβλέπεται ότι θα γνωρίσει νέες ημέρες δόξας, ως ασφαλής επένδυση. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η διεθνής οικονομία θα δοκιμαστεί σκληρά αυτήν τη φορά, σε μία περίοδο όπου η ύφεση δείχνει -στα νούμερα τουλάχιστον- να αποχαιρετά δυστακτικά τις μεγάλες δυτικές οικονομίες, πλην, όμως, παραμονεύοντας στη… γωνιά.
Διαβάστε ακόμη: Είναι δικαιολογημένοι οι φόβοι των επενδυτών για τη Συρία;
