Πώς η Γενιά Ζ «ξεσκεπάζει» τις εταιρικές αδυναμίες
Σε κείμενό της στο Business Insider, η συντάκτης Κολίν Μπατσέλντερ αφηγείται τον τρόπο με τον οποίο, με γνώμονα την επίτευξη ενός εργασιακού περιβάλλοντος «εμπνευσμένο από εταιρείες όπως η Google», προσέλαβε για πρώτη φορά μία ασκούμενη από τη γενιά Ζ, πιστεύοντας ότι η νέα συνεργάτιδα θα ενθουσιαζόταν με τη φιλική, «ανοιχτή» κουλτούρα που προσέφερε η εταιρεία της. Ωστόσο, η πραγματικότητα εξελίχθηκε διαφορετικά: η ασκούμενη έδειξε μειωμένη διάθεση να αφοσιωθεί πλήρως, «παραιτήθηκε σιωπηλά» ύστερα από μόλις μία εβδομάδα και τελικά αποχώρησε οριστικά σε τέσσερις μήνες.
Αρχικά, η συντάκτης θεώρησε ότι το πρόβλημα οφειλόταν στην ίδια την εργαζόμενη, πιστεύοντας πως οι νέοι της Gen Z δυσκολεύονται να «ταιριάξουν» σε μια καθιερωμένη εργασιακή δομή. Όμως, σύντομα αντιλήφθηκε ότι η ρίζα του ζητήματος βρισκόταν στους δικούς της χειρισμούς. Είδε την ασκούμενη απλώς ως «λύση» στις ανάγκες της στα social media, αντί να αναγνωρίσει τις πραγματικές φιλοδοξίες και τα ενδιαφέροντά της. Ενώ υποσχόταν ένα ανοιχτό και δημιουργικό εργασιακό περιβάλλον, δεν επιδίωξε να εξερευνήσει μαζί της τι θα την ενδιέφερε ή ποια τμήματα και ποιες διαδικασίες θα τη βοηθούσαν να εκπληρώσει τις προοπτικές της.
Επιπλέον, η ασκούμενη είχε ξεκαθαρίσει εξαρχής ότι επιθυμούσε να δοκιμαστεί σε πολλούς ρόλους και να εξετάσει αν αυτός ο κλάδος της ταιριάζει. Η συγγραφέας, ωστόσο, πανικοβλήθηκε μπροστά στην ιδέα ότι η νεαρή συνεργάτιδα δε θα εστίαζε αποκλειστικά στο κομμάτι των social media. Το αποτέλεσμα ήταν η αδιαφορία, η έλλειψη ανατροφοδότησης και η συστηματική ανάθεση δεύτερων, επαναλαμβανόμενων εργασιών, χωρίς περιθώρια εξέλιξης.
Όταν η ασκούμενη έφυγε για τα καλά, η Μπατσέλντερ αναγνώρισε ότι οι πρακτικές της δεν ταίριαζαν στις προσδοκίες της Γενιάς Ζ. Έμαθε, δηλαδή, ότι οι νέα γενιά εργαζομένων δεν έρχεται απλώς για να «απορροφηθεί» σε έναν στενό ρόλο· θέλει να πειραματιστεί και να αισθανθεί ότι ακούγεται, σε ένα περιβάλλον που σέβεται τον χρόνο, τις ιδέες και τις δεξιότητές τους.
Παρότι βρέθηκε να χάνει την πρώτη της ασκούμενη γρήγορα, η συγγραφέας συνειδητοποίησε πόσο σημαντική είναι η προσαρμογή στις ιδιαιτερότητες κάθε νέας γενιάς: αληθινή επικοινωνία, συνεργατικότητα, αναγνώριση και διάθεση να προσφέρει κανείς πραγματικές ευκαιρίες μάθησης. Και, τελικά, αν και η ίδια δεν κέρδισε την αφοσίωση της ασκούμενης, κέρδισε ένα μάθημα που θα καθοδηγήσει τις μελλοντικές προσλήψεις και τα εργασιακά ήθη που θέλει να διαμορφώσει τόσο εκείνη όσο και κάθε εργοδότης που θέλει να πάρει κάποιο μάθημα από την ιστορία της.
