«First we take Manhattan»
Η επιλογή Μητσοτάκη, να προτείνει τον Κώστα Τασούλα στην Προεδρία της Δημοκρατίας πρέπει κυρίως να ιδωθεί μέσα σε ένα πρίσμα ολοκλήρωσης ενός πολιτικού κύκλου που άνοιξε τη βραδιά των ευρωεκλογών. Το 28% που έλαβε η ΝΔ ήταν ένα καμπανάκι ανησυχίας που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετρούσε τις πολιτικές του επιλογές. Και οι ευρωεκλογές παρήγαγαν μια σειρά από αποτελέσματα: εσωκομματικές εκλογές σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ανασχηματισμό στην κυβέρνηση, επιλογή του Απόστολου Τζιτζικώστα στην θέση του Επιτρόπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και επιλογή του Κώστα Τασούλα στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Οι δημοσιολογούντες ανέμεναν ίσως από τον Μητσοτάκη μια κεντρογενή υποψηφιότητα που θα συμπεριλάμβανε το ΠΑΣΟΚ και θα άγγιζε την αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 της βουλής. Θα ήταν μια άσκηση συναίνεσης που θα ενείχε κι έναν ισχυρό πολιτικό συμβολισμό. Ωστόσο αυτή δεν ήταν εντέλει η σκέψη του Μητσοτάκη.
Ο πρωθυπουργός ήθελε να ικανοποιήσει σε μεγάλο βαθμό το δεξιό ακροατήριο και να συσπειρώσει τόσο την εκλογική βάση της ΝΔ, όσο και την Κοινοβουλευτική του Ομάδα. Η πολιτική συγκυρία δεν προσιδιάζει με αυτήν του 2020. Τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη και στην Αμερική με τη συντηρητική στροφή των κοινωνιών επηρεάζουν και την Ελλάδα. Υπάρχει ένας αέρας anti-woke κινημάτων και αντιμεταναστευτικής ατζέντας που έχει ως κοινή συνισταμένη την αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση και στα όσα φέρνει. Στην Ελλάδα μεγάλο κομμάτι των ριζοσπαστικοποιημένων ψηφοφόρων μετακινούνται στην άκρα δεξιά και στα όσα ακομπλεξάριστα εκπροσωπεί, ενώ η Αριστερά παραμένει μάλλον καθηλωμένη στον καταγγελτικό της λόγο χωρίς αλλαγή ατζέντας. Ο Μητσοτάκης βλέπει την αλλαγή αυτή και το πώς αντανακλά στο εκλογικό σώμα και έχει συνειδητοποιήσει πως οι πολιτικές του επιλογές οφείλουν να λαμβάνουν υπόψιν πως η Νέα Δημοκρατία είναι κατά βάση ένα δεξιό κόμμα.
Στο Μέγαρο Μαξίμου κυριαρχεί επίσης η αντίληψη πως σε ό,τι αφορά το κέντρο και τις ψήφους όσων ανήκουν σε αυτό τον πολιτικό χώρο, ο Μητσοτάκης παραμένει η πρώτη επιλογή, ειδικά όσο το ΠΑΣΟΚ δείχνει να κοιτάζει στην Αριστερά και στα σχήματα που προέκυψαν μετά τη εξαέρωση του ΣΥΡΙΖΑ, ως δυνητικούς κυβερνητικούς εταίρους. Αυτό θεωρούν πως τρομάζει τους κεντρώους ψηφοφόρους, αυτούς που δεν θυσιάζουν την κυβερνητική και οικονομική σταθερότητα ώστε να δοκιμάσουν μια άλλη εναλλακτική εξουσίας. Στη ΝΔ λοιπόν, σιγοψιθυρίζουν τον Λέοναρντ Κοέν, που τραγουδούσε στα 80ς το “first we take Manhattan, then we take Berlin”, όταν θέλουν να εξηγήσουν το γιατί το κυβερνητικό καράβι στρίβει δεξιά, πριν ξανοιχτεί στα υπόλοιπα πελάγη του πολιτικού συστήματος.
