Golden Visa: Τι είναι και πού παραμένουν διαθέσιμες – Όσα ισχύουν για την Ελλάδα
Σε έναν κόσμο όπου η μετανάστευση μπορεί να είναι μια σύνθετη και δύσκολη διαδικασία, οι χρυσές βίζες προσφέρουν μια εναλλακτική οδό για όσους διαθέτουν σημαντικά οικονομικά μέσα. Αυτά τα προγράμματα επιτρέπουν σε επενδυτές να αποκτήσουν άδεια διαμονής ή ακόμα και υπηκοότητα μέσω μιας προκαθορισμένης επένδυσης σε ακίνητα, επιχειρήσεις ή κυβερνητικά ταμεία. Παρά την αυξανόμενη αυστηροποίηση των προγραμμάτων αυτών, πολλές χώρες συνεχίζουν να προσφέρουν ευκαιρίες για όσους επιθυμούν ένα νέο διαβατήριο ή μια εναλλακτική χώρα διαμονής.
Οι χρυσές βίζες είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς μεταξύ πολιτών από την Κίνα, τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή, οι οποίοι αναζητούν πρόσβαση στη Δυτική Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, το ενδιαφέρον έχει αυξηθεί και μεταξύ Αμερικανών, ειδικά μετά την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ το 2024, καθώς ορισμένοι αναζητούν εναλλακτικές διαμονής σε πιο σταθερές οικονομικά και πολιτικά χώρες.
Η χρυσή βίζα είναι ουσιαστικά ένα πρόγραμμα «διαμονής μέσω επένδυσης», επιτρέποντας στους επενδυτές να αποκτήσουν προσωρινή ή μόνιμη άδεια παραμονής σε μια χώρα, εφόσον επενδύσουν σε τοπικά ακίνητα ή επιχειρήσεις. Οι περισσότεροι κάτοχοι αυτών των θεωρήσεων δεν είναι υποχρεωμένοι να ζουν μόνιμα στη χώρα, γεγονός που καθιστά τη βίζα ιδιαίτερα ελκυστική για όσους θέλουν να διατηρήσουν ένα εφεδρικό σχέδιο διαμονής. Από την άλλη, το χρυσό διαβατήριο αφορά πλήρη υπηκοότητα μέσω επένδυσης και επιτρέπει στους κατόχους του να ταξιδεύουν, να εργάζονται και να σπουδάζουν ελεύθερα στη χώρα που τους το χορηγεί.
Ορισμένες χώρες, όπως η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Ισπανία, ανέπτυξαν τα προγράμματά τους μετά την οικονομική κρίση της Ευρωζώνης ως τρόπο προσέλκυσης ξένων κεφαλαίων. Η Πορτογαλία, συγκεκριμένα, ξεκίνησε να προσφέρει χρυσές βίζες το 2012, απαιτώντας αρχικά μια ελάχιστη επένδυση 500.000 ευρώ σε ακίνητα, ενώ στη συνέχεια μείωσε το όριο στα 350.000 ευρώ. Η Ελλάδα εισήγαγε το δικό της πρόγραμμα το 2013, επιτρέποντας σε επενδυτές να αποκτήσουν άδεια διαμονής με την αγορά ακινήτων αξίας τουλάχιστον 250.000 ευρώ. Ωστόσο, τον Σεπτέμβριο του 2024, το όριο αυτό αυξήθηκε στα 400.000 ευρώ για ορισμένες περιοχές.
Οι χρυσές βίζες έχουν αποτελέσει πηγή αμφισβήτησης, καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκφράσει ανησυχίες σχετικά με πιθανούς κινδύνους νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και απειλές για την εθνική ασφάλεια. Ο πόλεμος στην Ουκρανία ενίσχυσε αυτές τις ανησυχίες, καθώς πολλά από τα ευρωπαϊκά προγράμματα είχαν προσελκύσει Ρώσους επενδυτές. Ως αποτέλεσμα, αρκετές χώρες έχουν αυστηροποιήσει ή τερματίσει τα προγράμματά τους. Η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ήδη διακόψει τις χρυσές βίζες τους, ενώ η Ισπανία ανακοίνωσε το 2024 ότι θα καταργήσει το πρόγραμμα λόγω της κρίσης στη στεγαστική αγορά.
Στην Καραϊβική, τα προγράμματα χρυσών διαβατηρίων αποτελούν σημαντική πηγή εσόδων για μικρά νησιωτικά κράτη, όπως η Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, η Γρενάδα και ο Άγιος Χριστόφορος και Νέβις. Οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών συμφώνησαν το 2024 να αυξήσουν το ελάχιστο κόστος στα 200.000 δολάρια και να επιβάλουν αυστηρότερους ελέγχους για να ανταποκριθούν στις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Παρόλο που αρκετές ευρωπαϊκές χώρες καταργούν ή περιορίζουν τις χρυσές βίζες, εξακολουθούν να υπάρχουν διαθέσιμες επιλογές. Στην Πορτογαλία, οι υποψήφιοι μπορούν ακόμα να αποκτήσουν βίζα επενδύοντας 500.000 ευρώ σε εγκεκριμένα επενδυτικά ταμεία ή στη χρηματοδότηση επιστημονικής έρευνας. Στην Ελλάδα, εκτός από την αύξηση του κατώτατου ποσού επένδυσης, η κυβέρνηση σχεδιάζει να επιτρέψει την απόκτηση χρυσής βίζας και μέσω επενδύσεων σε τοπικές νεοφυείς επιχειρήσεις.
Εν μέσω αυτών των αλλαγών, κάποιες χώρες κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η Νέα Ζηλανδία, για παράδειγμα, ανακοίνωσε το 2024 ότι θα διευκολύνει τις απαιτήσεις για χρυσές βίζες, καταργώντας εξετάσεις αγγλικής γλώσσας και μειώνοντας τις προϋποθέσεις παραμονής των επενδυτών.
Οι χρυσές βίζες μπορεί να γίνονται όλο και πιο δύσκολες στην απόκτησή τους, αλλά για όσους διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα, εξακολουθούν να υπάρχουν επιλογές. Καθώς κυβερνήσεις ανά τον κόσμο σταθμίζουν τα οφέλη έναντι των κινδύνων, το μέλλον αυτών των προγραμμάτων παραμένει αβέβαιο, αλλά η ζήτηση παραμένει υψηλή από επενδυτές που αναζητούν ευκαιρίες και ασφάλεια σε μια νέα χώρα.
