Η πολιτική Τραμπ βλάπτει τη φήμη των αμερικανικών στοιχείων ενεργητικού

Ο εκφοβισμός των εταίρων και των γειτόνων των ΗΠΑ από τον Πρόεδρο Τραμπ μπορεί να αρέσει στη βάση των υποστηρικτών του MAGA, δυστυχώς όμως, για τον ίδιο οι επενδυτές δεν συμμερίζονται αυτήν την άποψη, αναφέρει σε ανάλυσή του ο Economist.
Η εμπιστοσύνη στις προοπτικές της αμερικανικής οικονομίας έχει διαβρωθεί και οι χρηματοπιστωτικές αγορές βυθίζονται. Ο δείκτης S&P 500 της Wall Street υποχωρεί κατά 9% από το υψηλό του τον Φεβρουάριο, ευρισκόμενος κοντά σε έδαφος διόρθωσης. 

Επειδή ο προστατευτισμός του Τραμπ αψηφά τη λογική, η πίστη των επενδυτών στην ικανότητα της κυβέρνησής του εξανεμίζεται.
Το ίδιο συμβαίνει και με το δολάριο. Δεδομένου ότι ο Αμερικανός πρόεδρος απειλεί συνεχώς με νέους δασμούς, το νόμισμα έχει χάσει αξία, σημειώνοντας πτώση σχεδόν 6% σε σχέση με ένα καλάθι άλλων νομισμάτων από τα μέσα Ιανουαρίου. Η πιο αξιοσημείωτη πτώση είναι έναντι του ευρώ, λόγω των προσδοκιών για αύξηση των αμυντικών δαπανών στην Ευρώπη.

Πηγές σύγχυσης

Σύμφωνα με τον Economist, μία πηγή σύγχυσης είναι οι αντιφατικές δηλώσεις της ομάδας του Τραμπ. Ο υπουργός Οικονομικών, Scott Bessent, υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση επιθυμεί ένα ισχυρό δολάριο.

Ωστόσο, τόσο ο Τραμπ όσο και ο αντιπρόεδρος J.D. Vance πιστεύουν ότι η ισχύς του δολαρίου επιβαρύνει τη βιομηχανία των ΗΠΑ.
Στους κύκλους των επενδυτών κυκλοφορούν ψίθυροι για μια πιθανή «Συμφωνία του Mar-a-Lago», αντίστοιχη με τη Συμφωνία της Plaza της δεκαετίας του 1980, που είχε οδηγήσει σε διεθνή συνεργασία για την αποδυνάμωση του ισχυρού δολαρίου. Η ιδέα αυτή είχε αρχικά προταθεί από τον Stephen Miran, ο οποίος είναι πλέον σύμβουλος του Τραμπ. Μια άλλη πηγή σύγχυσης είναι ότι, όπως και με την πολιτική δασμών του Τραμπ, η κυβέρνησή του φαίνεται να παρερμηνεύει τα οφέλη και το κόστος ενός αδύναμου νομίσματος.

Οι υποστηρικτές της αποδυνάμωσης του δολαρίου ισχυρίζονται ότι αυτό θα έκανε τις αμερικανικές εξαγωγές πιο ανταγωνιστικές.
Όμως, η ανάπτυξη των παγκόσμιων αλυσίδων αξίας στη μεταποίηση τις τελευταίες δεκαετίες έχει μειώσει τον αντίκτυπο των συναλλαγματικών ισοτιμιών στις εξαγωγές, καθώς οι παραγωγοί ενσωματώνουν περισσότερα εισαγόμενα υλικά από ό,τι στο παρελθόν. Επιπλέον, το κόστος ενός αδύναμου νομίσματος γίνεται αισθητό ευρέως.

Αν τα 13 εκατομμύρια Αμερικανοί που εργάζονται στη μεταποίηση ωφεληθούν, αυτό πρέπει να αντισταθμιστεί με σχεδόν 300 εκατομμύρια καταναλωτές που θα πληρώσουν υψηλότερες τιμές για τις εισαγωγές. Ήδη, οι προσδοκίες των νοικοκυριών για τον πληθωρισμό αυξάνονται, παρότι τα στοιχεία για τον πληθωρισμό καταναλωτή, που δημοσιεύθηκαν στις 12 Μαρτίου, ήταν ελαφρώς χαμηλότερα από τις προβλέψεις της αγοράς.

Η τελευταία – και πιο διαβρωτική – πηγή σύγχυσης είναι η ακατανόητη λογική πίσω από τις πολιτικές της κυβέρνησης.
Από μόνες τους, οι δασμολογικές επιβαρύνσεις θα έπρεπε να ενισχύουν την αξία του δολαρίου, καθώς οι Αμερικανοί αγοράζουν λιγότερες εισαγωγές και, κατά συνέπεια, λιγότερο ξένο νόμισμα.

Παρόλο που η πτώση του δολαρίου έναντι του ευρώ μπορεί να εξηγηθεί από την αύξηση των ευρωπαϊκών αμυντικών δαπανών, η αδυναμία του έναντι άλλων μεγάλων νομισμάτων υποδηλώνει μια πράξη σοβαρής αυτοϋπονόμευσης: ότι το πλήγμα στην αμερικανική οικονομία από τους δασμούς υπερβαίνει κατά πολύ τον άμεσο αντίκτυπό τους.

Ακραία πρόταση 

«Ας εξετάσουμε την πιο ακραία πρόταση των υποστηρικτών ενός αδύναμου δολαρίου, την οποία παρουσίασε ο Stephen Miran. Αυτή αφορά τη φορολόγηση των ξένων κυβερνήσεων που κατέχουν αμερικανικά ομόλογα, με στόχο να τις αποτρέψει από την κατοχή δολαρίων.

Αυτή η ιδέα δεν έχει λογική. Μπορεί να μην επιτύχει καν τον στόχο της αποδυνάμωσης του δολαρίου, καθώς η ακαδημαϊκή έρευνα δεν είναι ξεκάθαρη σχετικά με το αν το καθεστώς του αποθεματικού νομίσματος έχει ενισχύσει σταθερά την αξία του δολαρίου. Ακόμα κι αν λειτουργούσε, θα έπρεπε να ανησυχήσει οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για την ικανότητα της Αμερικής να προβάλλει την ισχύ της παγκοσμίως.

Οι χρηματοοικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, καθώς και αυτές που πρόκειται να επιβληθούν στο Ιράν, θα ήταν λιγότερο αποτελεσματικές αν το δολάριο αντιπροσώπευε μικρότερο ποσοστό στο διεθνές εμπόριο και τις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές συναλλαγές.

Για δεκαετίες, οι επενδυτές έλκονταν από τον αμερικανικό «εξαιρετισμό»: τον ισχυρό ρυθμό ανάπτυξης και μια κυβέρνηση που διαχειριζόταν με σύνεση την οικονομία.  Τώρα, όμως, ξυπνούν αντιμέτωποι με παρορμητικότητα και έλλειψη συνοχής. Τα αμερικανικά στοιχεία ενεργητικού θα υποφέρουν» καταλήγει ο Economist. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

• Business Monitor: Η ενδυνάμωση των γυναικών στις επιχειρήσεις και στον αθλητισμό
• Ιδιωτικά νησιά, παλάτια και ουρανοξύστες – Σε ποια ακίνητα επενδύουν οι δισεκατομμυριούχοι
• Η Ελλάδα στην κορυφαία 10άδα του κόσμου για τα πολυτελή ακίνητα – Ο ρόλος της Αθηναϊκής Ριβιέρας