Η πίεση των δισεκατομμυριούχων και η… ευελιξία χωρίς πλάνο – Το παρασκήνιο της αναδίπλωσης Τραμπ
Σε μία από τις πιο απρόβλεπτες καμπές της προεδρίας του, ο Ντόναλντ Τραμπ προχώρησε σε πλήρη αναδίπλωση της δασμολογικής του πολιτικής, μόλις 14 ώρες αφότου οι νέοι «ανταποδοτικοί» δασμοί 125% στα κινεζικά προϊόντα τέθηκαν επίσημα σε ισχύ. Το κλίμα ήταν ήδη τεταμένο: οι αποδόσεις των αμερικανικών 10ετών ομολόγων κατέγραφαν τη μεγαλύτερη τριήμερη άνοδο από το 2001, το χρηματιστήριο ταλανιζόταν και οι αγορές είχαν αρχίσει να τιμολογούν πιθανή ύφεση.
«Οι άνθρωποι άρχισαν να ζαλίζονται», παραδέχθηκε ο ίδιος ο Τραμπ, αναφερόμενος στις πληθωριστικές πιέσεις και το αυξανόμενο κόστος δανεισμού που έφεραν οι δασμοί.
Η απόφαση για τρίμηνη παύση των δασμών (με εξαίρεση την Κίνα) δεν ήταν αποτέλεσμα στρατηγικού σχεδιασμού. Ήταν αντίδραση σε ένα κύμα έντονης πίεσης: από τη Wall Street, από συμβούλους, αλλά και από δικούς του συμμάχους. Ο διευθύνων σύμβουλος της JPMorgan, Τζέιμι Ντίιμον, εμφανίστηκε στο Fox Business προειδοποιώντας ότι «η ύφεση είναι το πιθανότερο αποτέλεσμα» αυτής της πολιτικής, ενώ ο Έλον Μασκ χαρακτήρισε τον εμπορικό σύμβουλο Πίτερ Ναβάρο «βλάκα με πατέντα». Ο Μπιλ Άκμαν, υποστηρικτής του Τραμπ, ζήτησε ήδη από το Σαββατοκύριακο περίοδο «αναστολής για διαπραγματεύσεις».
Ο Τραμπ, βλέποντας τις πιέσεις να κλιμακώνονται, κάλεσε εκτάκτως τους κορυφαίους οικονομικούς του συμβούλους στον Λευκό Οίκο και λίγο αργότερα ανέβασε προσωπικά την ανακοίνωση της αναστολής στο Truth Social, χωρίς να ενημερώσει ούτε τη νομική του ομάδα. «Τη γράψαμε επιτόπου. Ήταν από καρδιάς – και καλά γραμμένη κιόλας», δήλωσε.
Αν και το West Wing αιφνιδιάστηκε, ο Τραμπ εμφανίστηκε ικανοποιημένος. «Πρέπει να δείχνεις λίγη ευελιξία. Και εγώ μπορώ να το κάνω αυτό». Αφήνει δε ανοιχτό το ενδεχόμενο εξαιρέσεων για εταιρείες που έχουν ήδη πληγεί.
Πίσω όμως από την «ευελιξία» του, αναδεικνύεται μια πολιτική πραγματικότητα: η δασμολογική στρατηγική του Τραμπ, με στόχο την επιβολή κυριαρχίας στο παγκόσμιο εμπόριο, προσέκρουσε στις αντιδράσεις των αγορών και των συμμάχων του. Οι εξελίξεις καταδεικνύουν πως η χάραξη της αμερικανικής οικονομικής πολιτικής παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένη με τις ισορροπίες ισχύος, εντός και εκτός Οβάλ Γραφείου.
