Βιργινία Γκριν-Γιοβανούδη: Η κορυφαία μάνατζερ της χρονιάς

Γιατί ασχοληθήκατε με τον συγκεκριμένο κλάδο; Είμαι πρακτικός άνθρωπος και μου άρεσε το αντικείμενο. Θεωρώ ευτύχημα να κατορθώνει κανείς να ασκεί ένα επάγγελμα στο οποίο έχει κλίση και του αρέσει. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 υπήρχε ζήτηση στον κλάδο και σκέφτηκα ότι ήταν ευνοϊκή η συγκυρία για να αξιοποιήσω ως επιχειρηματίας την ήδη εξαετή εμπειρία μου ως χημικός μηχανικός στην Exxon. Ξεκίνησα, όπως συνηθίζεται, μόνη μου και με τον καιρό η πρώτη μου εταιρεία Green Engineering πήγε αρκετά καλά. Από το 2000 εξελίχθηκε στην Engineering and Construction Service (ENCOS).

Πόσους εργαζόμενους απασχολείτε και τι έργα αναλαμβάνετε; Η εταιρεία αριθμεί τώρα πάνω από 150 άτομα (κυρίως χημικούς, μηχανολόγους και ηλεκτρολόγους μηχανικούς) από 11 χώρες. Οι 25 είναι Έλληνες.
Προσφέρουμε Engineering procurement and construction management για πετρελαϊκές μονάδες μονάδες φυσικού αερίου και χημικές βιομηχανίες, πρόσφατα δε και για φαρμακευτικές μονάδες στην Ευρώπη, σε αραβικές χώρες και την Κίνα.

Η ανάπτυξη είναι συνεχής. Το 2000 η εταιρεία είχε μόνο 20 απασχολούμενους. Σήμερα έχει, εκτός από τα κεντρικά της γραφεία στο Αμβούργο, γραφεία στη Φρανκφούρτη και το Γκρίνεβαλντ της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, καθώς και διάφορα εργοτάξια κυρίως στον γερμανικό χώρο. Επίσης, από το 2006 έχει ιδρυθεί και η Encos Hellas, με γραφεία στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Εδώ και δύο χρόνια είναι μέλος του πολυεθνικού ομίλου TÜV Nord (πάνω από 10.000 εργαζόμενοι σε 84 χώρες) και αναλαμβάνει πλέον έργα ακόμη και της τάξεως των 40.000.000 ευρώ.

Πόσο μακριά έχετε φτάσει σήμερα σε σχέση με τους αρχικούς σας στόχους; Ο στόχος μου ήταν ασφαλώς στην αρχή χαμηλός, από τη στιγμή όμως που κάθε φορά τον πετύχαινα, τον αναβάθμιζα συνεχώς, γιατί δεν πρέπει κανείς να επαναπαύεται. Είμαι ικανοποιημένη γι’ αυτό που έχω επιτύχει μέχρι σήμερα. Όμως το επιχειρείν είναι μια συνεχής πρόκληση να επιδιώκεις όλο και υψηλότερους στόχους.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο έργο που καταφέρατε να φέρετε σε πέρας; Το πιο δύσκολο είναι ο συνδυασμός της ιδιωτικής ζωής με την επαγγελματική καριέρα και μάλιστα στον ιδιωτικό τομέα, στην ελεύθερη αγορά. Ο αιφνίδιος θάνατος του συζύγου μου και πατέρα των δύο παιδιών μας, το 1999, ήταν ασφαλώς η μεγαλύτερη δοκιμασία στη συνεχή ανάγκη παράλληλης και ισορροπημένης διαχείρισης της οικογενειακής και της επαγγελματικής ζωής.

Η Ελλάδα έχει μεγάλα προβλήματα σε πολλούς τομείς. Από πού πρέπει να ξεκινήσει η προσπάθεια ανάκαμψης ώστε να χτίσουμε γερές βάσεις για το μέλλον; Πρέπει να αυξηθεί η επιχειρηματικότητα, που ακόμη γραφειοκρατικά δεν διευκολύνεται και μάλιστα εξακολουθεί από πολλούς να δαιμονοποιείται. Η εμπειρία μου από τους νέους Έλληνες επιστήμονες που απασχολώ είναι ότι η εκπαίδευση στα ΑΕΙ είναι δυστυχώς πολύ θεωρητική, με αποτέλεσμα να χρειάζεται μια αρκετά μακρά περίοδος πρακτικής προσαρμογής και εξοικείωσης με το αντικείμενο της εργασίας στην εταιρεία μας. Ασφαλώς και επιδιώκω να προσλαμβάνω νέα παιδιά από την Ελλάδα. Η τάση είναι σταθερά αυξητική. Όμως, ο μεσοπρόθεσμος στόχος θα πρέπει να είναι η δημιουργία νέων και ελκυστικών θέσεων εργασίας στην ίδια τη χώρα.

Ποια είναι η εικόνα που επικρατεί για τους Έλληνες εργαζόμενους στη Γερμανία και πόσο την έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα; Η εικόνα του Έλληνα μέσου εργαζόμενου στη Γερμανία είναι καλή και δεν έχει καθόλου επηρεαστεί από την πρόσφατη οικονομική δυσπραγία στην Ελλάδα. Είναι διαπιστωμένο άλλωστε ότι ο Έλληνας, με την οξυδέρκεια , τις ικανότητες και το φιλότιμο που τον διακρίνουν, ευδοκιμεί όταν βρεθεί στο κατάλληλο εργασιακό περιβάλλον. Αυτό ακριβώς το περιβάλλον, δυστυχώς, απουσιάζει ακόμη στην πατρίδα.

Θα προτείνατε σήμερα σε έναν νέο επιστήμονα από την Ελλάδα να μείνει στη χώρα του ή να μεταναστεύσει; Ασφαλώς θα ήταν καλύτερα να παραμείνει στην Ελλάδα. Από τη στιγμή όμως που οι πιθανότητες απασχόλησης είναι ακόμη μικρές, θα πρέπει να τολμήσει την έξοδο στη Δυτική –κατά προτίμηση– Ευρώπη, ώστε η επαγγελματική εμπειρία που θα αποκομίσει εκεί να αφήνει ανοιχτή την προοπτική επιστροφής, όταν το περιβάλλον βελτιωθεί στην Ελλάδα. Πάντως, θα συνιστούσα, προτού επιλέξει τον δρόμο του εξωτερικού, να τολμήσει και να δοκιμάσει την τύχη του στην ίδρυση καινοτόμων νεοφυών επιχειρήσεων κυρίως στις νέες τεχνολογίες, όπου, άλλωστε, δεν απαιτείται μεγάλο κεφάλαιο εκκίνησης. Αλλά και στον τουριστικό και τον αγροτικό τομέα υπάρχουν ακόμη μεγάλα περιθώρια επιχειρηματικής δραστηριότητας, με στόχο βεβαίως το αντίστοιχο προϊόν να είναι ανταγωνιστικό.

Πώς θα περιγράφατε τη δική σας εμπειρία στον «ανδροκρατούμενο» χώρο του ανώτατου μάνατζμεντ; Μια γυναίκα στο επιχειρείν πρέπει να κάνει μεγαλύτερη προσπάθεια από έναν άνδρα για παρόμοιο αποτέλεσμα και επιπλέον να είναι σημαντικά καλύτερη από εκείνον που θα διεκδικούσε την ίδια θέση ή δραστηριότητα. Στις γυναίκες απουσιάζει ακόμη το networking, το οποίο οι άνδρες έχουν αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό. Από τη άλλη, εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι οι γυναίκες μάνατζερ κοστίζουν λιγότερο σε μια εταιρεία, δεδομένου ότι συνήθως έχουν λιγότερα λειτουργικά έξοδα πολυτελούς προσωπικής προβολής (ακριβά αυτοκίνητα, μετακινήσεις, διανυκτερεύσεις κ.λπ.).

Ποιο είναι το όραμά σας για το μέλλον, επιχειρηματικό και προσωπικό; Η συνεχής επαγγελματική ανάπτυξη και το μεράκι εξακολουθούν να είναι ζητούμενα. Θα ήταν δε ευχής έργον η ανάπτυξη αυτή να συμπεριλάβει και να ωφελήσει και την Ελλάδα. Προς το παρόν, όμως, το επενδυτικό περιβάλλον εξακολουθεί να είναι δύσκολο, αν όχι και αποτρεπτικό.Στον προσωπικό τομέα, επιθυμώ υγεία για μένα και τον σύζυγο –και πολύτιμο σύμβουλο μου– Σταύρο Σταθουλόπουλο, καθώς και τη δυνατότητα να είμαι χρήσιμη σε συγγενείς και φίλους.

* Το κείμενο δημοσιεύεται στο περιοδικό Fortune που κυκλοφορεί στα περίπτερα