Οι τρεις δρόμοι της κυβέρνησης
Το βαθύ χάσμα Αθήνας – Βερολίνου και οι επιλογές που δίνουν οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα.
Το κακό κλίμα που είχε δημιουργηθεί με τη διαρροή του γερμανικού εγγράφου, με το οποίο η κυβέρνηση Μέρκελ ζητούσε την πλήρη συμμόρφωση με το Μνημόνιο, φάνηκε από την πρώτη στιγμή στη συνάντηση του Γιάν(ν)η Βαρουφάκη με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Η υποδοχή ήταν πολύ ψυχρή, οι πληροφορίες λένε ότι οι δύο άνδρες δεν αντάλλαξαν ούτε την καθιερωμένη χειραψία.
Η συζήτηση των 100 λεπτών δεν απέδωσε και πολλά, αφού, οι απόψεις τους ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες, ενώ και στις κοινές τους δηλώσεις παρακολουθήσαμε δύο παράλληλους μονολόγους.
Ο Γερμανός υπουργός οικονομικών επέμεινε να τηρηθούν οι δεσμεύσεις του Μνημονίου, ενώ ο Έλληνας ομόλογός του συμφωνούσε μεν με την ανάγκη μεταρρυθμίσεων, χωρίς όμως να ξεδιπλώνει τις προτάσεις του, αλλά ζητούσε χρόνο για να καταθέσει το σχέδιό του.
Μετά την καθαρά εκβιαστική πολιτική κίνηση της ΕΚΤ, που στόχο έχει να φέρει άμεσα στο τραπέζι του διαλόγου Ελλάδα και εταίρους, ο χρόνος μετράει αντίστροφα μέχρι το έκτακτο Eurogroup για την Ελλάδα.
Μέχρι τότε η Ελλάδα -σύμφωνα με τους Ευρωπαίους- έχει μπροστά της τρεις επιλογές:
-ή να υποβάλει αίτημα νέας παράτασης του ισχύοντος προγράμματος, το οποίο εκπνέει στις 28 Φεβρουαρίου, καθώς στη συνέχεια απαιτούνται τουλάχιστον δύο εβδομάδες για να περάσει από εθνικά κοινοβούλια,
-ή να έχει καταλήξει σε συμφωνία για νέο πρόγραμμα, ενδεχόμενο μάλλον δύσκολο,
-ή να δεχθεί το υπάρχον πρόγραμμα στήριξης, κάτι το οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε ως πιθανότητα στα πλάνα της κυβέρνησης.
Οι δανειστές υποστηρίζουν ότι η καλύτερη λύση για την Ελλάδα θα ήταν να ζητήσει παράταση, ώστε να διαπραγματευτεί με άνεση, χωρίς την ασφυκτική πίεση χρόνου, όμως η κυβέρνηση έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους πως η μόνη επιλογή που συζητά είναι η χρηματοδότηση γέφυρα, με αύξηση του ορίου των εντόκων γραμματίων κατά 10 δισ. ευρώ, ώστε να καλύψει τις ανάγκες μέχρι τον Ιούλιο και στους μήνες που μεσολαβούν να διαπραγματευτεί τη νέα συμφωνία.
Ωστόσο, με κλειστή τη στρόφιγγα προς τις τράπεζες, η διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας επιδεινώνεται, καθώς -εκτός των άλλων- υπάρχει ακόμη η πίεση εντός της ΕΚΤ για κριτήρια ακόμη και στον ELA, τα οποία θα σχετίζονται με τις αποφάσεις της χώρας για τα δημοσιονομικά.
Η κυβέρνηση, πάντως, απαντά με κινήσεις προσέγγισης, καθώς μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί η δήλωση του Γιάν(ν)η Βαρουφάκη ότι συμφωνούμε με το 67% των μεταρρυθμίσεων του Μνημονίου, αλλά και του Αλέξη Τσίπρα ότι ακόμη και αν διαφωνεί με τους ευρωπαϊκούς κανόνες, θα τους σεβαστεί, διαχωρίζοντας όμως το θέμα της λιτότητας.
Διαβάστε ακόμη:
