Όλα στην κόψη του ξυραφιού

Της Αναστασίας Παρετζόγλου*

Το μήνυμα της Ελληνικής αγοράς – αλλά και των αγορών – είναι σαφές. Όσο οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους δεν εξελίσσονται ομαλά και η έλλειψη ρευστότητας πνίγει την Ελλάδα, οι συνέπειες στην πραγματική οικονομία παίρνουν διαστάσεις τυφώνα και η επιβίωση των Ελληνικών επιχειρήσεων βρίσκεται κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού.

To κράτος σήμερα έχει πάψει να πληρώνει στο εσωτερικό της χώρας τα πάντα, πλην των μισθών του δημοσίου και των συντάξεων, η δε επιστροφή του ΦΠΑ στις επιχειρήσεις μπορεί να φτάνει και τα τρία χρόνια. Η αβεβαιότητα των τελευταίων μηνών δημιούργησε ένα ακόμη τεράστιο εμπόδιο για τις επιχειρήσεις: Οι ξένοι προμηθευτές απαιτούν προπληρωμή της αξίας των εισαγωγών από τους Έλληνες επιχειρηματίες φοβούμενοι ότι δεν θα μπορέσουν να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους.

Το τι θα συμβεί στους επόμενους μήνες είναι άγνωστο. Μπορεί η κυβέρνηση να εμφανίζει ότι όλη η προσοχή της είναι στη διαπραγμάτευση και να επενδύει σε συμβολικές κινήσεις, όπως η διεκδίκηση των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων, αλλά δεν έχει δώσει ούτε μια ένδειξη ότι έχει ένα οποιοδήποτε σχέδιο για την πραγματική οικονομία και την ανάπτυξη. Όποιο μέτρο έχει επίσης αναγγείλει, αφορά αποκλειστικά τον δημόσιο τομέα, είτε με εξαγγελίες επαναπρόσληψης των απολυθέντων, είτε με κατάργηση μεταρρυθμίσεων που είχαν προκαλέσει την αντίδραση των συντεχνιών του δημοσίου, όπως η σύνδεση της μισθολογικής εξέλιξης με την αξιολόγηση.

Όμως όλοι συμφωνούν στην Ελλάδα, ότι είναι η έλλειψη της παραγωγικότητας του δημοσίου και η δαιδαλώδης γραφειοκρατία, που δημιουργούν τα μεγαλύτερα εμπόδια σε οποιοδήποτε επενδυτικό σχέδιο, ξένη επένδυση ή ιδιωτική πρωτοβουλία. Αποσκοπώντας η κυβέρνηση στην παλινόρθωση του δημοσίου, όπως ήταν το 2009, αναπαράγει μία από τις βασικές αιτίες της κρίσης και κλείνει το δρόμο σε μια από τις πιο βασικές προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση. Αν κάτι χρειάζεται σήμερα στην Ελλάδα είναι η γρήγορη προσαρμογή της κυβέρνησης στις απαιτήσεις της πραγματικής οικονομίας: Συμφωνία με τους δανειστές και αποφασιστική στροφή στην ανάπτυξη.

Στο νέο τεύχος του Fortune φιλοξενούμε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στη βιομηχανία τροφίμων αλλά και έναν φάκελο για το ασφαλιστικό. Τα μηνύματα όμως είναι ανησυχητικά: αφενός, το έλλειμμα της ασφάλισης των Ελλήνων βαθαίνει, αφετέρου η χώρα απαιτείται να υιοθετήσει άμεσα ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Και εδώ, θα συμφωνήσω με τον ισχυρό άνδρα της Chipita, Σπύρο Θεοδωρόπουλο, όπως τονίζει στην αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησε: «Το παραγωγικό μοντέλο το διέλυσε η νοοτροπία όλων. Δεν φταίνε στην Ελλάδα μόνο οι πολιτικοί. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Δεν γίνεται να εισάγουμε λεμόνια από τη Χιλή και να μην παράγουμε ούτε ένα κιλό φουντούκια. Κανένας δεν κάθεται να πει «εγώ τι κάνω για τον τόπο»;

Αν όμως θέλετε να ταξιδέψετε σε τόπους μακρινούς, δείτε πως διαμορφώνεται «Ο Νέος Κόσμος των Επιχειρήσεων», στο εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο που φιλοξενούμε. Ο κόσμος αλλάζει και πάλι και όλα δείχνουν ότι τα BRICS μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Επτά νέες αγορές αναδύονται, στις οποίες πρέπει τώρα να στραφούν οι επιχειρήσεις για τις στρατηγικές επενδύσεις τους. Επτά έξυπνα στοιχήματα, όπου φαίνεται ότι η χρηστή διακυβέρνηση και η βιώσιμη ανάπτυξη είναι πιθανόν να πορευτούν χέρι – χέρι. Δύο προϋποθέσεις που δημιουργούν προοπτικές και αφήνουν υποσχέσεις.

* Η Αναστασία Παρετζόγλου είναι brand manager του Fortune