Πόσο κοστίζει να αγοράσεις μια υπηκοότητα;
Κι όμως, υπάρχουν κράτη που σου δίνουν διαβατήριο με αντάλλαγμα μετρητά ή επενδύσεις. Και άλλα προσφέρουν βίζα και άδεια παραμονής.
Σε έναν κόσμο όπου όλα αγοράζονται και πουλιούνται και που όλα έχουν μια τιμή, γιατί να μην έχει το δικό της καρτελάκι και η υπηκοότητα ή η άδεια παραμονής; Ευκατάστατοι άνθρωποι αγοράζουν για τους ίδιους και τις οικογένειές τους διαβατήρια άλλων χωρών, πιο σταθερών από τις δικές τους προκειμένου να εξασφαλίσουν τους δικούς τους και τις περιουσίες τους.
Επιπλέον, μπορούν να ταξιδεύουν χωρίς την υποχρέωση βίζας και αποκτούν πρόσβαση σε εκπαίδευση και υπηρεσίες υψηλότερου επιπέδου.
Το μόνο που χρειάζεται είναι ο πολίτης να πληρώσει αγοράζοντας ομόλογα από ένα ποσό και πάνω, να αγοράσει ακίνητη περιουσία ή να κάνει απευθείας χρηματική δωρεά στο δημόσιο ταμείο.
Χρήστες αυτών των διευκολύνσεων είναι κυρίως άτομα από τη Μέση Ανατολή, την Κίνα και τη Ρωσία. Και η ζήτηση αναμένεται να αυξηθεί όσο αυξάνεται η αστάθεια και η οικονομική αβεβαιότητα. Σύμφωνα με στοιχεία εταιρειών συμβούλων, η σχετική αύξηση είναι περίπου 15% το χρόνο, κυρίως λόγω των πολεμικών επιχειρήσεων του ISIS και της συνεχιζόμενης κρίσης στη Ρωσία.
Από τις περισσότερο ωφελημένες χώρες είναι το Ηνωμένο Βασίλειο που είδε τις αιτήσεις Ρώσων πολιτών να αυξάνονται αλματωδώς όσο χειροτερεύει η οικονομική κατάσταση στη χώρα τους. Οι ίδιοι αναζητούν «καταφύγιο» σε Μάλτα, Ιρλανδία και Βουλγαρία, όλες τους χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ταυτόχρονα, το έντονο ενδιαφέρον Κινέζων εξάντλησε τον προβλεπόμενο αριθμό για αμερικανική επενδυτική βίζα.
Το κόστος ποικίλει. Η Κύπρος απονέμει υπηκοότητα σε όποιον επενδύσει στη χώρα 2,5 εκατ. ευρώ σε ακίνητα, το ίδιο και η Μάλτα για 1,3 εκατ. Η Ντομίνικα στην Καραϊβική χρειάζεται μόλις 100.000 δολάρια. Η Βουλγαρία δίνει άδεια παραμονής για 500.000 ευρώ και σε εισάγει στο fast track πρόγραμμα για υπηκοότητα. Η Ελλάδα δίνει άδεια διαμονής για όποιον αγοράσει σπίτι αξίας 250.000 και άνω.
Η βιομηχανία απονομής υπηκοότητας υπάρχει εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια με την αρχή να έχει γίνει στη Νότια Αμερική, την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Το σχετικό πρόγραμμα στη Μάλτα εγκαινιάστηκε το 2004 και έχει ήδη προσελκύσει 400 αιτήσεις από 40 εθνικότητες. Ωστόσο κάθε αίτηση δεν έχει εγγυημένο αποτέλεσμα. Στην περίπτωσή της απορρίπτονται περισσότερες από όσες εγκρίνονται.
