Επικοινωνιακή διαχείριση ή… blame game;
Η... δημιουργική ασάφεια που κυριάρχησε όλη τη χθεσινή ημέρα, αλλά και το τελευταίο δεκαήμερο, μόνο με δύο τρόπους μπορεί να ερμηνευθεί.
Είτε η κυβέρνηση είναι κοντά σε συμφωνία, που όμως θα περιλαμβάνει επώδυνα μέτρα πολύ μακρυά από τις προεκλογικές της υποσχέσεις -κι άρα και δύσκολα διαχειρίσιμο κυρίως εσωκομματικά- είτε έχει μπει οριστικά σε τροχιά σύγκρουσης με τους εταίρους, με άγνωστη για τη χώρα κατάληξη.
Διαφορετικά πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ο υπουργός Οικονομικών, αλλά και ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης μιλούν για συμφωνία που είναι ορατή, την ώρα που το Μαξίμου, με τη γνωστή πλέον τακτική των non paper μιλά για σύγκρουση των δανειστών, που δυναμιτίζει τη διαπραγμάτευση, για απόσυρση του πολυνομοσχεδίου και για μη εφικτό συμβιβασμό με ευθύνη των δανειστών;
Οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες δίνουν ένα τελείως διαφορετικό κλίμα. Πρώτα από όλα, διαψεύδουν τα περί σύγκρουσης στους κόλπους των δανειστών και μιλούν για διαφορετικές προτεραιότητες επί του ίδιου, όμως, προγράμματος. Δηλαδή, εξηγούν, τόσο οι Ευρωπαίοι όσο και το ΔΝΤ πορεύονται με βάση συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις και στόχους του τρέχοντος προγράμματος. Ωστόσο, όπως επισημαίνουν, ανεξάρτητα αν ο ένας μιλά για το πρωτογενές πλεόνασμα και ο άλλος για το ασφαλιστικό, και οι δύο μιλούν για μέτρα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα και η Ελλάδα δεν έχει εφαρμόσει. Συμπληρώνουν, μάλιστα, πως η γραμμή τους είναι κοινή.
Παράλληλα, κάνουν λόγο για βελτίωση στις συζητήσεις η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία συμφωνία μέσα στον επόμενο μήνα, με αμοιβαίους συμβιβασμούς. Σε καμία περίπτωση, όπως υποστηρίζουν, το κλίμα δεν είναι αυτό που μεταδίδεται από την κυβέρνηση περί σύγκρουσης.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες και τις διαρροές από την κυβέρνηση, υπάρχει νέα λίστα με περισσότερα μέτρα, κυρίως φοροεισπρακτικά (και σε καμία περίπτωση αναπτυξιακά), η οποία έχει ήδη αποσταλεί στους θεσμούς.
Εάν, λοιπόν, η κυβέρνηση προσφέρει νέα μέτρα στο βωμό της διαπραγμάτευσης και οι θεσμοί ακόμη τα εξετάζουν, προς τι τα περί σύγκρουσης;
Εύλογα, επομένως, μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί μήπως επιχειρείται η συμφωνία -που σίγουρα θα προκαλέσει αντιδράσεις από την αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ- να παρουσιασθεί ως προϊόν σκληρής διαπραγμάτευσης, άρα κι ως ύστατης λύσης για τη χώρα, ή πρόκειται για επιχείρηση να κατηγορηθούν οι δανειστές για αδιαλλαξία και να πέσει σε εκείνους η ευθύνη για τη σύγκρουση.
