Ο Αλέξης Τσίπρας ως αυτοκαταστροφικός Αχιλλέας στον Economist

Ο Αλέξης Τσίπρας ως αυτοκαταστροφικός Αχιλλέας στον Economist

«Τα αποθέματα φιλελληνισμού μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων της Ελλάδας αρχίζουν να στερεύουν εντελώς», σημειώνει σε άρθρο του ο Economist.

Με αφορμή τη συμπλήρωση 1οο ημερών του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία, το περιοδικό Economist φιλοξενεί άρθρο στο οποίο εξαπολύει δριμεία κριτική στον Έλληνα πρωθυπουργό και στην τακτική που έχει ακολουθήσει κατά τις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της χώρας.

Το άρθρο συνοδεύεται από ένα σκίτσο του Peter Schrank το οποίο είναι εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία και απεικονίζει τον Αλέξη Τσίπρα ως αυτοκαταστροφικό Αχιλλέα που χτυπάει με βέλη την πτέρνα του, την ώρα που στο βάθος φαίνονται αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τον παρατηρούν άπραγοι.

«Μετά από περισσότερους από τρεις μήνες διαπραγματεύσεων χωρίς αποτέλεσμα με τον Γιάνη Βαρουφάκη, τα αποθέματα φιλελληνισμού μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων της Ελλάδας αρχίζουν να στερεύουν εντελώς», αναφέρει το δημοσίευμα του Economist, στο οποίο φιλοξενείται δήλωση Ευρωπαίου αξιωματούχου, ο οποίος ανέφερε: «Ζουν στο ουτοπικό συννεφάκι τους».

«Ίσως ήταν αφελές να περιμένει κανείς οτιδήποτε άλλο. Πριν από λίγα χρόνια πολλοί από εκείνους που σήμερα έχουν επιτελικές θέσεις περνούσαν τον χρόνο τους συζητώντας τις αντιφάσεις του καπιταλισμού πίνοντας καφέ και καπνίζοντας. Ελάχιστοι είχαν ποτέ διοικήσει κάτι, πόσο μάλλον κυβερνήσει. Οι ευρωπαϊκές τους επαφές ήταν περιορισμένες», συμπληρώνει το άρθρο του Economist.

Και καταλήγει: «Όλες οι επιλογές του κ. Τσίπρα μοιάζουν άσχημες. Θα μπορούσε να καθυστερήσει την πληρωμή στο ΔΝΤ για να κερδίσει χρόνο. Θα μπορούσε να συνεχίσει το παιχνίδι του ποιος θα λυγίσει πρώτος, βάζοντας ίσως κεφαλαιακούς ελέγχους στις ελληνικές τράπεζες. Ή θα μπορούσε να κάνει κωλοτούμπα, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις των δανειστών για το καλό της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Αυτό μπορεί να απαιτεί δημοψήφισμα. Θα μπορούσε επίσης να διασπαστεί το κόμμα του κυρίου Τσίπρα. Υπάρχει μια σειρά δυνατοτήτων, αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η ώρα της κρίσης έρχεται».