Θα είναι το επόμενο αφεντικό σου Κινέζος;

Άννα Ρέμπελου

Όταν τον Μάρτιο του 2007 η κινεζική κυβέρνηση ανακοίνωνε την δημιουργία μιας επενδυτικής εταιρείας, κατά τα πρότυπα του κρατικού επενδυτικού ομίλου της Σιγκαπούρης Temasek, με σκοπό την σύναψη στρατηγικών συμφωνιών, είχε προκληθεί μεγάλη αναστάτωση στον ανεπτυγμένο κόσμο. Όμως, η Κίνα δεν έκρυψε ποτέ τις διαθέσεις της.

Ήταν από καιρό έτοιμη να κατακτήσει τον κόσμο και είναι αλήθεια πως η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 στις ΗΠΑ περνώντας εν συνεχεία στην Ευρώπη –ταλανίζοντας ακόμα και τώρα τις οικονομίες τους- έδωσε την «χρυσή ευκαιρία» για την υλοποίηση του τέλεια οργανωμένου κινεζικού σχεδίου. Από το 1996 μέχρι σήμερα, τα συναλλαγματικά αποθέματα της Κίνας είναι 50 φορές μεγαλύτερα, αγγίζοντας ήδη 4 τρισεκατομμύρια δολάρια. Γεγονός διόλου τυχαίο καθώς οι εξαγωγές φθηνών κινεζικών προϊόντων, από μπλουζάκια μέχρι ρολόγια, υπολογιστές, ηλεκτρικές συσκευές κ.λ.π., κατέκλυσαν κυριολεκτικά όλο τον πλανήτη τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Με γεμάτο πορτοφόλι, λοιπόν, το Μεσαίο Βασίλειο κλείνει συμφωνίες που μέχρι πριν λίγο καιρό κανείς δεν θα φανταζόταν.

Την δεκαετία του 2000 η Κίνα έριξε το βάρος της στην Αφρική, την Λατινική Αμερική, την Ασία και την Ωκεανία. Το κινεζικό επενδυτικό πλάνο είχε ως εξής: Πετρέλαιο στη Νιγηρία, το Κογκό, την Βραζιλία και το Καζακστάν. Φυσικό αέριο στο Ιράν και σιδηρομεταλλεύματα στην Αυστραλία. Το κυνήγι για πρώτες ύλες ήταν και παραμένει ως έναν βαθμό, υψίστης σημασίας για το Πεκίνο. Τον Σεπτέμβριο του 2009 η China Investment Corp. (ο κρατικός επενδυτικός όμιλος που προέκυψε το 2007) είχε «ακουμπήσει» στην εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου του Καζακστάν, JSC KazMunaiGas Exploration Production, περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια για την απόκτηση μεριδίου 11%, ενώ η κινεζική τράπεζα China Development Bank είχε δανείσει το καλοκαίρι του ίδιου έτους στον κρατικό πετρελαϊκό όμιλο της Βραζιλίας, Petrobras, περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια για να τον βοηθήσει στην ανακάλυψη νέων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων. Κινεζικά μερίδια βρίσκει κανείς και στον βρετανοαυστραλέζικο κολοσσό διαχείρισης πρώτων υλών Rio Tinto (9% έναντι 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων), την πετρελαϊκή Addax Petroleum (η κινεζική επένδυση ανήλθε στα 7,5 δις δολ.) αλλά και στην νοτιοαφρικανική τράπεζα Standard Bank (20% έναντι 5,6 δις δολ.). Σύμφωνα με αναλυτές, την δεκαετία του 2000 η Κίνα είχε δαπανήσει τουλάχιστον 115 δισεκατομμύρια για εξαγορές στο εξωτερικό.

Πραγματοποιούνταν, βεβαίως, εξαγορές και στις αγορές της Δύσης αλλά αυτές εκτοξεύθηκαν κυρίως την τρέχουσα δεκαετία καθώς η κρίση πολλαπλασίασε τις ευκαιρίες για τους Κινέζους και έκαμψε άλλοτε ισχυρές κρατικές και επιχειρηματικές αντιστάσεις στο διαπραγματευτικό τραπέζι… Πρωτοκλασάτες εταιρείες, όπως, οι Volvo, IBM, AMC, Smithfield, Waldorf Astoria Hotel κ.ά., απέκτησαν αφεντικό από την Κίνα.

Όπως δήλωσε με παράπονο πριν έναν μήνα ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός, Ρομάνο Πρόντι, «η ιταλική βιομηχανική πολιτική είναι πια “κατασκευασμένη στο Πεκίνο”». Το συγκεκριμένο σχόλιο έγινε μια μέρα μετά την ανακοίνωση ότι ο κρατικός κινεζικός κολοσσός China National Chemical Corporation (CNCC) προχωρά στην εξαγορά της ιταλικής εταιρείας ελαστικών Pirelli, της πέμπτης κορυφαίας του κόσμου στον συγκεκριμένο κλάδο, έναντι 7 δισεκατομμυρίων ευρώ. Το ενδιαφέρον των Κινέζων για τις ιταλικές επιχειρήσεις είναι ιδιαίτερα έντονο. Η συμβουλευτική εταιρεία KPMG τονίζει σε μελέτη της ότι οι κινεζικές επενδύσεις στην χώρα από το σχεδόν τίποτα το 2008 είχαν φθάσει στο τέλος του 2014 στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Φυσικά, η παραπάνω συμφωνία αλλάζει άρδην τα σχετικά νούμερα. Η Κίνα αποτελεί πλέον τον Νο1 ξένο επενδυτή της Ιταλίας, μετά την Βρετανία.

Στόχος ευρωπαϊκές μπράντες υψηλής ποιότητας
Όσον αφορά την Ευρώπη γενικότερα, βάσει σχετικών ερευνών των εταιριών Baker & McKenzie και Rhodium Group, οι κινεζικές συμφωνίες ανήλθαν στα 18 δισεκατομμύρια δολάρια συνολικά το περασμένο έτος από τα μόλις 2 δισεκατομμύρια του 2010. Στο στόχαστρο των Κινέζων πια, εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και προϊόντων υψηλής ποιότητας. Αυτό είναι εξάλλου το επενδυτικό πλάνο του Πεκίνου για την πενταετία 2011 -2016. Από τις πρώτες ύλες στα σοφιστικέ προϊόντα αλλά και στον τομέα των τροφίμων και της ακίνητης περιουσίας. Πράγμα που σημαίνει ότι και άλλες υψηλού προφίλ ευρωπαϊκές επιχειρήσεις πρόκειται να πέσουν σε κινεζικά χέρια. Ειδικά για την Γηραιά Ήπειρο το ενδιαφέρον των Κινέζων είναι ακόμα μεγαλύτερο, διότι και η προσφορά είναι μεγαλύτερη αφενός μεν λόγω των προγραμματισμένων ιδιωτικοποιήσεων αφετέρου δε λόγω του αδύναμου ευρώ που δημιουργεί «τιμές ευκαιρίες».

Ακόμα και στην Γαλλία και την Ιταλία που η εθνική ιδιοκτησία φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού, το «φρέσκο κινεζικό χρήμα» κάμπτει τις αντιστάσεις. Οι Γερμανοί, όπως αναφέρει σε σχετικό άρθρο ο Economist, φαίνεται ότι το βλέπουν το ζήτημα διαφορετικά. Δηλαδή, είναι περήφανοι που οι φίρμες του είναι επιθυμητές από την ανερχόμενη κινεζική οικονομική δύναμη. Οι Αμερικανοί, πάλι, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στο ποιος αγοράζει στρατηγικά περιουσιακά στοιχεία.

Διαφορετική κουλτούρα
Και αν μέχρι πρόσφατα υπήρξε ένα ζήτημα διαφορετικής κουλτούρας στον τρόπο του επιχειρείν, αρκετοί ειδικοί αναλυτές συμφωνούν ότι οι Κινέζοι έχουν πάρει σημαντικά μαθήματα όλα αυτά τα χρόνια και όπου τοποθέτησαν Δυτικούς μάνατζερ στις εξαγορές που έγιναν σε Ευρώπη και ΗΠΑ τα πράγματα εξελίχθηκαν θετικά. Σύμβουλος για θέματα συγχωνεύσεων και εξαγορών ιταλικής εταιρίας, υπογραμμίζει ότι και οι Κινέζοι μάνατζερ κατέχουν πια πτυχία και τίτλους από αμερικανικά και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, ενώ συνεργάζονται άριστα με τις επενδυτικές τράπεζες των δυτικών αγορών. «Θα μας σκίσουν» δηλώνει χαρακτηριστικά στον Economist. Με άλλα λόγια, οι Κινέζοι επενδυτές φαίνεται ότι ξεπερνούν το στάδιο του τουρίστα. Εάν δε, η συμφωνία με την Pirelli και άλλες τέτοιου βεληνεκούς ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, λειτουργήσει καλά και αποδειχθεί ότι οι κινεζικές επιχειρήσεις έμαθαν να κάνουν business στην Ευρώπη, τότε προβλέπεται ότι και τα τελευταία «κάστρα» της Ευρώπης θα παραδοθούν…

Πηγή: news247.gr