Σχέδια έκτακτης ανάγκης για την Ελλάδα
Σε οριακό σημείο οι διαπραγματεύσεις – Τα σενάρια για Σύνοδο Κορυφής, ο ρόλος του Μ. Ντράγκι και τα capital controls.
«Ό,τι σύσκεψη γίνεται πια, είναι για σχέδια εκτάκτου ανάγκης και όχι για συμφωνία». Με τα λόγια αυτά περιγράφουν το σκηνικό ρήξης, ανώτερα στελέχη των θεσμών, προδιαγράφοντας ουσιαστικά τις εξελίξεις.
Η συμφωνία φαίνεται πως πλέον δεν υπάρχει στον ορίζοντα των δανειστών, καθώς έχουν προεξοφλήσει ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να δεχθεί τις προτάσεις τους, ούτε εκείνοι τις δικές της.
Οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν ότι οι εταίροι επεξεργάζονται ήδη τα σχέδια αντιμετώπισης της κατάστασης, που θα διαμορφωθεί, ενώ δεν περιμένουν από την ΕΚΤ απόφαση που θα επισπεύσει τις εξελίξεις. Συμπληρώνουν, μάλιστα, ότι ο Μάριο Ντράγκι θα περιμένει πρώτα τις αποφάσεις των πολιτικών και στη συνέχεια θα δρομολογήσει τις κινήσεις του.
Οι εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο φαίνεται να τρέχουν, καθώς στο Eurogroup της Πέμπτης δεν αναμένονται αποφάσεις, αφού η κυβέρνηση δεν πρόκειται να καταθέσει νέες προτάσεις. «Οι αποφάσεις δεν θα ληφθούν σε επίπεδο υπουργών οικονομικών, αλλά σε επίπεδο ηγετών» σημείωνε καλά πληροφορημένη πηγή, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τις πληροφορίες για έκτακτη Σύνοδο Κορυφής την Παρασκευή ή την Κυριακή.
Εκεί, όπως αναμένεται, οι ηγέτες της Ευρωζώνης θα δώσουν τελεσίγραφο στην Αθήνα, να δεχθεί την πρότασή του ή διαφορετικά να βρεθεί αντιμέτωπη με την επιβολή κεφαλαιακών περιορισμών και ορίων στις αναλήψεις μετρητών.
Οι δανειστές έχουν προεξοφλήσει ακόμη ότι με δεδομένες τις συνθήκες που διαμορφώνονται, η Αθήνα δεν θα πληρώσει το ΔΝΤ ούτε στις 30 Ιουνίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εκτιμούν, μάλιστα ότι με τη στήριξη της κοινής γνώμης, ο Πρωθυπουργός θα στείλει για άλλη μια φορά μήνυμα πως δεν θα παραβεί τις προεκλογικές του «κόκκινες γραμμές» και θα επιρρίψει την ευθύνη για το ναυάγιο στους εταίρους.
Η χώρα μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά, καθώς σε μία τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση, που θα έχει ήδη υποστεί το πολιτικό κόστος της επιβολής capital controls, πολύ δύσκολα θα δεχθεί στη συνέχεια να συμφωνήσει σε ένα νέο Μνημόνιο.
Το blame game έχει ήδη ξεκινήσει, το ίδιο και η «κατασκευή εχθρών» σε όλα τα επίπεδα. Με τη μόνη διαφορά ότι τις συνέπειες των πολιτικών αποφάσεων που έρχονται, δεν τις γνωρίζει κανείς, ακόμη κι αν μπορεί να τις φανταστεί. Και αυτό ισχύει και για τις δύο πλευρές…
