Το ΟΧΙ και τα Ελληνικά Startups
Πώς μια διεθνής απομόνωση μπορεί να σημάνει το τέλος για τις νεοφυείς επιχειρήσεις.
Του Σωκράτη Πλούσα*
Η επιχειρηματικότητα είναι πια διεθνής, δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Η αγορά είναι παγκόσμια, η κάθε επιχειρηματική ιδέα διαγωνίζεται σε πολλά επίπεδα, σε πολλές γεωγραφικές και προϊοντικές αγορές, οι ομάδες μπορεί και πρέπει να είναι πολύ-πολιτισμικές και οι πελάτες, παντού στον κόσμο με διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Όλα τα παραπάνω δε, ισχύουν σχεδόν σε κάθε τομέα της οικονομίας, όχι μόνο στην τεχνολογία αλλά και στις πρωτογενείς και δευτερογενείς δραστηριότητες, στις υπηρεσίες όπως ο τουρισμός και οι χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, ακόμα και στην παιδεία και στην υγεία.
Η Ελλάδα έχει την τύχη, όντας μέλος της Ε.Ε. να βρίσκεται στην καρδιά μιας αγοράς 450 εκατομμυρίων δυνητικών καταναλωτών. Ακόμα περισσότερο δε, μέσα σε αυτή την αγορά, ως μέλος της Ευρωζώνης καταφέρνει να διατηρηθεί ανταγωνιστική. Αν δεν ήμασταν στο ευρώ δεν θα είχαμε καμία τύχη, ακριβώς όπως γινόταν πριν την εισαγωγή μας σε αυτό. Ακριβός ή και καθόλου δανεισμός, δασμοί, αυξημένο κόστος πρώτων υλών, κακοί όροι πληρωμής, πολλαπλάσιες ανάγκες σε marketing, κ.λπ.
Η πιθανότητα αποχώρησης από την ζώνη του ευρώ είναι μάλλον τρομακτική. Για πολλούς λόγους η χώρα έχει μείνει πίσω σε παραγωγικότητα και τεχνολογία, δεν έχει δυνατότητα παραγωγής όγκων, οι μεταφορές λόγω του εδάφους είναι δύσκολες (οι δε θαλάσσιες μεταφορές δεν ελέγχονται από την Ελληνική ναυτιλία όπως θα περιμέναμε), το Marketing άγνωστο κι ακριβό και βέβαια η χρηματοδότηση μάλλον σε εμβρυακό στάδιο. Πως θα γινόταν η χώρα ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο μόνο με ένα φθηνό νόμισμα; Άρα το πιο πιθανό θα ήταν να καταναλώνουν οι Έλληνες αυτά που παράγουν κι ίσως να μην κάνουν εισαγωγές. Έχει αυτό νόημα;
Η Ελληνική αγορά είναι πολύ μικρή, ακόμα κι αν υπήρχε μια εταιρεία σε κάθε τομέα, ακόμα δηλαδή κι αν είχαμε το κατάπτυστο μονοπώλιο ή ολιγοπώλιο. Η μικρή παραγωγή θα έφερνε αρνητική ανταγωνιστικότητα και πολύ χαμηλή παραγωγικότητα κι η πιθανότητα να αντέξουν οι εταιρείες να πουλάνε σε τιμές διάθεσης συγκρίσιμες, θα σήμαινε ότι θα πέθαιναν από έλλειψη ρευστότητας.
Για την μικρή Ελλάδα – όπως αποδείχτηκε και για τις λοιπές χώρες του νότου – δεν υπάρχει άλλο σενάριο από το ευρώ. Για την επιχειρηματικότητα κι ειδικά τη νέα, κανένα άλλο σενάριο, καμία τύχη. Τα start-ups δημιουργήθηκαν λόγω της διεθνούς ανάπτυξης και της πιο εύκολης πρόσβασης στην αγορά. Μια πιθανή διεθνής απομόνωση θα είναι το τέλος.
ΤΕΛΟΣ στα δικά μου μάτια σημαίνει επιστροφή στην κρατική κατανάλωση κι άρα αργός, επίπονος θάνατος.
*Ο Σωκράτης Πλούσας είναι Πρόεδρος στην «Ελληνική Ένωση Νεοφυών Επιχειρήσεων»
