Τι κάνει καλύτερη μία γυναίκα manager;

Τι κοινό έχουν η Ίντρα Νούγι της Pepsi, η Έλεν Κούλμαν της DuPont, η Ιρέν Σόζενφελντ της Kraft Foods και η Μάρζορι Σκαρντίνο, πρώην «αφεντικό» στον εκδοτικό οίκο Pearson; Εκτός από το προφανές -είναι όλες τους γυναίκες καριέρας- τις συνδέει και το παρελθόν τους στον αθλητισμό. Στα φοιτητικά τους χρόνια, η πρώτη ασχολείτο με το κρίκετ, η δεύτερη και η τρίτη με το μπάσκετ, η τέταρτη ήταν αναβάτισσα ροντέο!

Δεν παίζει ρόλο με ποιο άθλημα έχει κάποια γυναίκα ασχοληθεί στο παρελθόν, υποστηρίζουν ειδικοί, αρκεί που το έχει κάνει για να αποκτήσει πολύτιμα εφόδια για την ανέλιξή της στον επιχειρηματικό κόσμο.

Αυτές -παρατηρεί η Καρλίν Λόθερι, σύμβουλος επικοινωνίας στην Ουάσιγκτον- έχουν συνήθως περισσότερη αυτοπεποίθηση, που τους βγαίνει παντού: στην ομιλία τους, μέχρι σε μία απλή χειραψία. «Όταν θέλουν να πουν κάτι, απλά το λένε, χωρίς να υπάρχει στην φωνή τους το παραμικρό ψήγμα αδυναμίας ή αμφιβολίας. Είναι η αυτοπεποίθηση των αθλητών», επισημαίνει. «Πρόκειται να κάνουμε, θα το κάνουμε, μπορούμε να το κάνουμε και θα πετύχουμε», όπως λένε… Επιπλέον, επισημαίνει η Λόθερι, είναι πιο ανθεκτικές σε σκληρά ωράρια, αλλά και σε αποτυχίες, «καθώς έχουν μάθει από τον αθλητισμό ότι όταν κάποιος χάνει, πρέπει να μαζεύει τις δυνάμεις του και να ξαναπροσπαθεί για να πετύχει τον στόχο».

Πόσες είναι οι γυναίκες εκατομμυριούχοι;

Περίπου αυτό είναι το πνεύμα και στις συνεδρίες στο Hells and Heloment (ελληνιστί «Τακούνια και Κράνη»): ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα στην Ουάσιγκτον που επιχειρεί, μέσω από τον αθλητισμό, να τονώσει την ανταγωνιστικότητα και την αποδοτικότητα επιχειρηματικών στελεχών που ανήκουν στο αποκαλούμενο «ασθενές φύλο». Όταν η πρόεδρος του Hells and Heloment, Σαβάνια Γουίλιαμς, μπαίνει με τις 15ποντες γόβες της στις συνεδρίες, για παράδειγμα, οι συμμετέχουσες την υποδέχονται με πανηγυρικές ζητωκραυγές! «Ο αθλητισμός μας μαθαίνει ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τις επιτυχίες μας να τροφοδοτούν την αυταρέσκειά μας, αλλά ούτε και ότι οι φόβοι μας να είναι εμπόδιο στην ανέλιξή μας», είναι το μότο της Σαβάνια.

Για του λόγου το αληθές, μία πρόσφατη έρευνα της Ernst and Young σε 821 γυναίκες – επίλεκτα στελέχη επιχειρήσεων κατέδειξε ότι οι περισσότερες είχαν ασχοληθεί με κάποιο άθλημα στα νιάτα τους. Τα αποτελέσματα ήταν μάλιστα τόσο εντυπωσιακά, που η συμβουλευτική εταιρία δημιούργησε το δίκτυο Women Athletes Global Leadership Network.

Βάσει του ίδου λίγο-πολύ σκεπτικού λειτουργεί και η Catalyst, μία μη κερδοσκοπική οργάνωση για την προώθηση της γυναικείας επιχειρηματικότητας στις ΗΠΑ. Πέραν άλλωστε των αυτονόητων (καλή σωματική κατάσταση), η ομαδική άθληση κατά γενική ομολογία βοηθά στην ανάπτυξη χρήσιμων στον επιχειρηματικό κόσμο ικανοτήτων: στην ενίσχυση του ανταγωνισμού και του ομαδικού πνεύματος, της ικανότητας να επικεντρώνεται κανείς σε έναν στόχο και να καταβάλει συνεχείς προσπάθειες για την επίτευξή του.

Διαβάστε ακόμη: Οι δέκα καλύτερες χώρες για να εργαστείς

Όμως, παντού χρειάζεται μέτρο, προειδοποιεί η Μορίν Βάις, καθηγήτρια κινησιολογίας στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα, που από αυτό το φθινόπωρο θα επιβλέπει ένα πιλοτικό πρόγραμμα της μη κυβερνητικής οργάνωσης Girls on the Run για την καταγραφή της επαγγελματικής εξέλιξης αθλητριών φοιτητριών.

«Μία άσχημη εμπειρία από τον αθλητισμό», προειδοποιεί η Βάις, «μπορεί να έχει αρνητική επίπτωση στην αυτοπεποίθηση του ατόμου». Στον αντίποδα, υπάρχει βέβαια και μία άλλη παράμετρος, όπως γλαφυρά την περιγράφει η Σίλα Γουέλιγκτον, καθηγήτρια management στην σχολή Stern School of Business του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

Στον ακόμη ανδροκρατούμενο κόσμο των επιχειρήσεων, παρατηρεί, «οι γυναίκες που είναι πρόθυμες να κερδίζουν χαρακτηρίζονται ορισμένες φορές σκύλες. Αντίθετα, ένας άνδρας που θέλει να κερδίζει χαρακτηρίζεται νικητής»!