Όταν ο καθηγητής εργάζεται στην Google…
To Πανεπιστήμιο Singularity είναι μια καινοτόμος απάντηση στην ανάγκη για συνεχή, δια βίου εκπαίδευση μεταξύ των επαγγελματιών.
Των Τζον Χέιγκελ και Τζον Σίλι Μπράουν
Το Πανεπιστήμιο Singularity μπορεί να αποτελέσει το μέλλον της εκπαίδευσης. Με στήριξη από αρκετές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, δεν ταιριάζει στην τυπική εικόνα αυτού που κάποιος θα αποκαλούσε σχολείο. Για την ακρίβεια το νεοσύστατο αυτό ίδρυμα στη Silicon Valley φιλοξενεί μαθήματα για κάθε επιχείρηση που θέλει να παραμείνει πρωτοπόρα σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο.
Το Πανεπιστήμιο Singularity δεν έχει ούτε μεγάλο προσωπικό ούτε μακρά ιστορία. Ιδρύθηκε το 2009 από δύο επιτυχημένους επιχειρηματίες, τον Πήτερ Διαμαντής και τον Ρέι Κούρζελ, με όραμα τη χρήση ανατρεπτικών τεχνολογιών για να επηρεάσει θετικά ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους μέσα σε μια δεκαετία. Αντί να προσλάβει μόνιμους καθηγητές, το μικρό αυτό ίδρυμα -εν μέρει πανεπιστήμιο, εν μέρει δεξαμενή σκέψης, εν μέρει επιχείρηση- βασίζεται σε μία μεγάλη και διαρκώς αυξανόμενη κοινότητα επιστημόνων, στοχαστών, μηχανικών, επενδυτών, επιχειρηματιών και διαμορφωτών πολιτικής. Κίνητρό τους η διερεύνηση των δυνατοτήτων των διαρκώς αναπτυσσόμενων τεχνολογιών που αφορούν στις μεγάλες προκλήσεις της ανθρωπότητας, όπως η λειψυδρία και η ενεργειακή κατανάλωση.
Με τις τεχνολογίες των υπολογιστών, της αποθήκευσης και της δικτύωσης να αναπτύσσονται με καταιγιστικούς ρυθμούς, κανείς δεν μπορεί να σταματήσει να μορφώνεται. Η ανάγκη αυτή για συνεχή, δια βίου εκπαίδευση είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από το Πανεπιστήμιο Singularity και το εκτεταμένο πρότυπο διδακτικού προσωπικού που στεγάζει.
Το Πανεπιστήμιο Singularity δεν είναι δομημένο βάσει των παραδοσιακών τμημάτων. Αντιθέτως, έχει 12 «κατευθύνσεις» που στοχεύουν στο μέλλον. Το πανεπιστήμιο έχει θέματα όπως νανοτεχνολογία, βιοτεχνολογία και βιοπληροφορική, τεχνητή νοημοσύνη και ρομποτική που σίγουρα θα έχουν τη μεγαλύτερη επίπτωση στην οικονομία μας και στην κοινωνία στα επόμενα 5-10 χρόνια. Με το 80% των μαθημάτων να είναι «μελλοντικές» επιστήμες, το σχολείο πρέπει συνεχώς να παρακολουθεί την επικαιρότητα, φιλτράροντας τις προσωρινές μόδες από τις σημαντικές ανακαλύψεις και διαμορφώνοντας εκ νέου το διδακτικό προσωπικό και το πρόγραμμα σπουδών βάσει αυτών.
Διαβάστε ακόμη: Τα δέκα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου
Οι ειδικοί των θεμάτων που διδάσκονται στο πανεπιστήμιο συνήθως εργάζονται εκτός του ακαδημαϊκού χώρου, και το ίδρυμα βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε προσωρινό διδακτικό προσωπικό. Το βασικό διδακτικό προσωπικό, που αποτελείται από έναν πρόεδρο και συμβούλους κάθε κατεύθυνσης, είναι όλοι μερικής απασχόλησης. Αυτά τα μέλη, που είναι και επιμελητές και καθοδηγητές σκέψης, χρησιμοποιούν τα προσωπικά τους δίκτυα για να παρακολουθούν τις εξελίξεις και να εντοπίζουν τους νέους ειδήμονες. Το βασικό διδακτικό προσωπικό ανανεώνει το πρόγραμμα σπουδών συνεχώς και αναθεωρεί τις διαλέξεις ανά μερικούς μήνες. Το πρόγραμμα για ορισμένες κατευθύνσεις αλλάζει μέχρι και 85% κάθε χρόνο.
Δεν υπάρχει θητεία εδώ. Το σχολείο φιλοξενεί 160 ομιλητές κάθε χρόνο και το 40% αυτών αλλάζει κάθε χρόνο. Οι Βιντ Σερφ, Λάρυ Πέιτζ, Ντιν Κέιμεν και Κρεγκ Βέντερ έχουν όλοι δώσει διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο Singularity.
Η απουσία μεγάλου και μόνιμου διδακτικού προσωπικού επιτρέπει στο σχολείο να επιλέγει από μια ευρεία γκάμα ταλέντων για να διδάξουν. Ανατρέπει το παραδοσιακό μοντέλο: αντί οι ακαδημαϊκοί να ασχολούνται με συμβουλευτικές υπηρεσίες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, το διδακτικό προσωπικό είναι εργαζόμενοι επαγγελματίες. Φέρνουν μαζί τους την εμπειρία και την μοιράζονται με τους φοιτητές, ενισχύοντας το ήθος του «μαθαίνω κάνοντας» και προσφέροντας γνώση για τις δυνατότητες και τους περιορισμούς μιας τεχνολογίας.
Τι κερδίζουν όσοι διδάσκουν εκεί, αφού είναι ήδη καταξιωμένοι επαγγελματίες στο χώρο τους; Εν μέρει γόητρο. Το πραγματικό κέρδος, όμως, είναι η δυνατότητα εμπλοκής σε συζητήσεις που κινητοποιούν τη σκέψη με τους φοιτητές και τους άλλους καθηγητές. Η απουσία πτυχίων και θητείας συμβάλλει στην αίσθηση αξιοκρατίας και έλκει ομιλητές που μπορεί να μην έχουν δουλειά στον ακαδημαϊκό χώρο.
Το «οικοσύστημα» ή δίκτυο -πωλητών, πελατών και συνεργατών- επιτρέπει στην οργάνωση να αποκτήσει μεγαλύτερη εμβέλεια με μικρό αριθμό εργαζομένων, κυρίως για πρωτοβουλίες όπως η είσοδος σε νέες αγορές ή η κυκλοφορία ενός νέου προϊόντος ή υπηρεσίας. Το οικοσύστημα αυτό επιταχύνει και τη γνώση. Αυτό βοηθά τον καθένα να λειτουργεί καλύτερα, μόνο, όμως, αν οι εταιρείες αφήνουν τους συμμετέχοντες να δουλέψουν πραγματικά μαζί, εστιάζοντας περισσότερο στους ανθρώπους που συμμετέχουν παρά στην ίδια την τεχνολογία και όντας σαφείς ως προς το τι προσφέρεται στους συμμετέχοντες.
