Αν θέλετε να επιτευχθεί πρόοδος σε όλες τις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις, αρχίστε με το νερό
της Madeleine Bell
Πηγή: World Economic Forum (weforum.org)
Καθώς προχωράμε μέσα στο 2021, είναι εύκολο να αισθανθεί κάποιος συγκλονισμένος από την κλίμακα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας. Πρέπει, επομένως, να εστιάσουμε εκ νέου την προσοχή μας σε παρεμβάσεις που θα λειτουργήσουν καταλυτικά για την επίτευξη προόδου σε πολλές άλλες προκλήσεις. Και δεν υπάρχει ισχυρότερο δομικό στοιχείο αυτής της προόδου από το καθαρό νερό.
Είτε χρησιμοποιείται ως πόσιμο, είτε για άλλους σκοπούς, το καθαρό νερό είναι ο πιο πολύτιμος και θεμελιώδης πόρος μας, και τελικά στηρίζει την επιτυχία ή την αποτυχία κάθε άλλης πρόκλησης που αντιμετωπίζουμε.
Ωστόσο, είμαστε επικίνδυνα κοντά στο 2025, όταν και προβλέπεται ότι ο μισός πληθυσμός του κόσμου δεν θα έχει αξιόπιστη πρόσβαση σε καθαρό νερό, από την Καλιφόρνια έως την Ιορδανία και τα νησιά του Νότιου Ειρηνικού. Ακόμη και το Λονδίνο, που σπάνια θεωρείται ως μέρος που δεν έχει νερό, αναφέρεται ως η ένατη παγκόσμια πόλη που κινδυνεύει να βρεθεί στο ‘Day Zero’ και ενδέχεται να αντιμετωπίσει σοβαρές ελλείψεις τα επόμενα πέντε χρόνια.
Μέχρι το 2040, θα υπάρξει έλλειμμα 40% στην προσφορά διαθέσιμου νερού σε σύγκριση με την παγκόσμια ζήτηση. Κανένα άτομο, πόλη ή επιχείρηση δεν απαλλάσσεται από την ανάγκη του νερού ως μακροπρόθεσμου πόρου.
Επομένως, αν και το 2020 αποδιοργάνωσε προσωρινά τις κυβερνητικές, εταιρικές και ατομικές ατζέντες, δεν μπορούμε να αφήσουμε το ζήτημα της παροχής καθαρού νερού να εξαφανιστεί από τον παγκόσμιο διάλογο.
Το πιο σημαντικό: δεν πρέπει να ξεχνάμε την ευκαιρία και τη θετική πρόοδο που μπορούμε να σημειώσουμε όταν επιτυγχάνεται μια αξιόπιστη παροχή νερού.
Οι στόχοι αειφόρου ανάπτυξης προσφέρουν έναν απλό τρόπο για να το σκιαγραφήσουμε αυτό. Αυτοί οι 17 στόχοι είναι τα σημεία εστίασης που εγκρίθηκαν από τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών το 2015.
Δίνοντας προτεραιότητα στην προσιτή και αξιόπιστη παροχή νερού, αυξάνουμε ουσιαστικά την πρόοδό μας προς:
Μηδενική πείνα (2): Η γεωργία αντιπροσωπεύει το 70% της χρήσης νερού παγκοσμίως, και επομένως ένας βιώσιμος και παραγωγικός τομέας γεωργικών προϊόντων απαιτεί μια παραγωγή νερού που να αντιστοιχεί στην αύξηση της ζήτησης τροφίμων.
Καλύτερη υγεία και ευεξία (3): Το νερό παραμένει ο βασικότερος τρόπος για την καταπολέμηση των ασθενειών και την πρόληψη ασθενειών που οφείλονται στο νερό, όπως αυτές που προκαλούν 297.000 θανάτους παιδιών κάτω των 5 ετών κάθε χρόνο. Επιπλέον, το καθαρό νερό είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχή ανοσοποίηση, που σημαίνει ότι θα είναι ένα κρίσιμο σκέλος της καταπολέμησης του COVID-19.
Ισότητα των φύλων (5): Οι γυναίκες και τα κορίτσια είναι υπεύθυνες για τη συλλογή νερού στο 80% των νοικοκυριών που δεν διαθέτουν νερό εντός του σπιτιού, κι αυτή η χρονική επιβάρυνση επηρεάζει αρνητικά τις ευκαιρίες για εκπαίδευση και άλλες παραγωγικές δραστηριότητες.
Βιομηχανική παραγωγικότητα (9): Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχει κατατάξει το ‘Water Stress’ ως έναν από τους 5 κορυφαίους παγκόσμιους κινδύνους όσον αφορά τις επιπτώσεις τα τελευταία πέντε χρόνια. Η πίεση αυτή καθιστά την προσφορά πιο απρόβλεπτη (και δαπανηρή), επηρεάζοντας τη λειτουργική ικανότητα, τα περιθώρια κέρδους και τη φήμη.
Δράση για το κλίμα (13): Η παραγωγή νερού έχει μια τεράστια κρυφή περιβαλλοντική επίπτωση, παράγοντας 76 εκατομμύρια τόνους CO2 ετησίως για αφαλάτωση (δηλαδή τον καθαρισμό του θαλασσινού νερού). Αυτό πιθανότατα επισκιάζεται από τον (ως τώρα) μη προσδιορίσιμο αντίκτυπο στις υπόλοιπες αλυσίδες εφοδιασμού που φέρνουν νερό στους τελικούς χρήστες μέσω σκαφών, φορτηγών ή ακόμη και αεροπλάνων.
Ζωή στην ξηρά (15): Οι άνθρωποι αγοράζουν 1 εκατομμύριο πλαστικά μπουκάλια το λεπτό, περίπου τα μισά από τα οποία εκτιμάται ότι προορίζονται για πόσιμο νερό. Το National Geographic εκτιμά ότι λιγότερο από το 10% των πλαστικών φιαλών ανακυκλώνονται, με τα υπόλοιπα να καίγονται, να απορρίπτονται σε χώρους υγειονομικής ταφής ή να καταλήγουν ως απόβλητα στον ωκεανό.
Ειρήνη (16): Ο αντίκτυπος της λειψυδρίας στη μετανάστευση και τις συγκρούσεις είναι ένας ολοένα και περισσότερο επίκαιρος παράγοντας στους γεωπολιτικούς διαλόγους, τονίζοντας τη σημασία καλύτερων στρατηγικών για το νερό για τον μετριασμό των εξαναγκαστικών μετακινήσεων πληθυσμών, τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς. Η επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής, μέχρι το 2030, θα μπορούσε να εκτοπίσει έως και 700 εκατομμύρια ανθρώπους εάν δεν βρεθούν εναλλακτικές λύσεις για τη διασφάλιση του νερού.
