Αντζελίνα Τζολί: Το οργισμένο ποστ για το ναυάγιο στην Πύλο – «Αρρώστησα από την είδηση»

Σοκαρισμένη παρακολουθεί η παγκόσμια κοινή γνώμη τις εξελίξεις για το πολύνεκρο ναυάγιο που σημειώθηκε ανοιχτά της Πύλου με τους εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες, στο οποίο δεκάδες εξ αυτών βρήκαν τραγικό θάνατο, ενώ πολλοί εξακολουθούν να αγνοούνται.

Μεταξύ των ανθρώπων από όλο τον κόσμο που πήραν θέση για το τραγικό συμβάν ήταν και η Αντζελίνα Τζολί, η οποία σε μακροσκελή ανάρτηση που έκανε στον λογαριασμό της στο Instagram και μάλιστα σε μαύρο φόντο, μοιράστηκε τις σκέψεις και τα συναισθήματά της, επαναλαμβάνοντας πως κανείς δεν θέτει τη ζωή του σε κίνδυνο παρά μόνο όταν δεν έχει άλλη επιλογή.

Όπως έγραψε χαρακτηριστικά η πρώην πρέσβειρα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, «αρρώστησα από αυτά τα νέα», φέρνοντας παράλληλα στην επιφάνεια μια από τις πολλές συγκλονιστικές ιστορίες, ενός πρόσφυγα που έχασε τη σύζυγο και την κόρη του.

«Νιώθω αηδιασμένη από αυτά τα νέα. Κανείς δεν ρισκάρει τη ζωή του με αυτόν τον τρόπο, εκτός κι αν δεν έχει επιλογές. Ήξερα έναν άνδρα που έχασε τη γυναίκα του και την κόρη του, αφού κρατούσε τα σώματά τους για ώρες προσπαθώντας να τις κρατήσει στη ζωή. Τον είχα ρωτήσει τότε, γιατί μπήκαν σε ένα σκάφος γεμάτο κόσμο αφού έμοιαζε επικίνδυνο; Και γιατί να το ρισκάρουν εξαρχής;

Μου είχε πει ότι βρισκόταν για χρόνια σε εμπόλεμη ζώνη και προσπαθούσε να βοηθήσει σαν γιατρός. Στη συνέχεια πήρε την οικογένειά του μακριά από τον πόλεμο σε μια χώρα που βρισκόταν στα σύνορα, όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι με διακρίσεις. Δεν είχαν τη δυνατότητα να δουλέψουν, η κόρη τους δεν μπορούσε να πάει σχολείο. Η σύζυγός του παρενοχλούνταν τακτικά και εκλιπαρούσε να κανονίσει να μπουν σε βάρκα.

Έκαναν μικροδουλειές για να βρουν μετρητά να αγοράσουν εισιτήριο. Τους έβαλαν σε μία μικρή βάρκα και τους έβγαλαν στα ανοιχτά. Όταν έφτασαν σε μία μεγαλύτερη βάρκα γεμάτη άτομα, ζήτησαν να φύγουν. Ο διακινητής αρνήθηκε να τους πάει πίσω στην ακτή.

Η βάρκα έφτασε στα μισά. Ήταν δύσκολο να αναπνεύσεις. Όλοι ήταν φοβισμένοι. Τότε ένα άλλο πλοίο εμφανίστηκε και τους εμβόλισε. Όλοι ούρλιαξαν. Η βάρκα άρχισε να βουλιάζει. Επί ώρες κρατούσε τα σώματα της συζύγου και της κόρης του. Δεν μπορούσε να τις κρατήσει να επιπλέουν και τις έχασε.

Ο άνθρωπος αυτός αφιέρωσε τη ζωή του στο να βοηθά άλλους ως γιατρός. Δεν είναι κακός άνθρωπος ή κακός γονιός. Απλά δεν είχε επιλογές. Ένας από τους μύθους είναι ότι αυτό συμβαίνει από την επιθυμία για μία καλύτερη ζωή. Αυτό υποτιμά την πραγματικά φρικτή καθημερινότητα που ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Κι ό,τι αυτός ο δρόμος αντιπροσωπεύει μία τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσεις ασφαλή την οικογένειά σου.

Αυτό που πρέπει να μπει στο επίκεντρο, είναι γιατί εξαρχής, οι πρόσφυγες και άλλοι άνθρωποι που μετακινούνται, δεν μπορούν να μείνουν σπίτι τους και τι θα μπορούσε να γίνει για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, το εμπόριο και οι σχέσεις ώστε αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να ζήσουν και να προοδεύσουν στην πατρίδα τους. Κι εμείς δεν κοιτάζουμε καν τους νόμους περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όταν εμείς, η Δύση, παρεμβαίνουμε με τρόπους που αναστατώνουν τη ζωή τους και έχουμε κέρδη από τις δικές τους πηγές, όταν ταΐζουμε τη φτώχεια τους αγοράζοντας τη γη τους… Όλα αυτά είναι μέρος της αδικίας και της τραγωδίας που οδηγεί τους ανθρώπους να ρισκάρουν τη ζωή τους με αυτόν τον τρόπο».