Από την «πολιτική επανάσταση» στη φαρσοκωμωδία

Διαβάζοντας προ ημερών ένα βιβλίο του μεγάλου φιλοσόφου και μαθηματικού Μπέρτραντ Ράσελ, εντυπωσιάστηκα από την επικαιρότητα των απόψεών του για τους πάσης ιδεολογίας Επαναστάτες. Σύμφωνα λοιπόν με τα γραφόμενά του, η συντριπτική πλειοψηφία των Επαναστάσεων στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, στερούνταν στρατηγικής για την ανοικοδόμηση της κοινωνίας, μόλις επιτυγχάνονταν ο στόχος της ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης.

Με απλά λόγια, δεν υπήρχε σχέδιο! Οπότε είναι απολύτως αντιληπτό, ότι η επανάσταση γινόταν μόνο για την ανατροπή και όχι με στόχο τη δημιουργία. Ο αγώνας ήταν εναντίον του κατεστημένου και επιδίωξη ήταν η ανατροπή, χωρίς όμως την αντικατάσταση με νέο τρόπο διακυβέρνησης και δικαιότερο «Κοινωνικό Συμβόλαιο».

Ότι διατύπωσε ο Ράσελ το 1920, ισχύει αυτούσιο μέχρι σήμερα, με την Ελλάδα να συνειδητοποιεί ότι η «πολιτική επανάσταση» την οποία εξέλεξε, έχει μετατραπεί σε φαρσοκωμωδία. Η κοινή λογική μπορεί να διακρίνει ότι η συνεχής αντίδραση προς τους θεσμούς, προς τη δομή του κράτους, την φιλελεύθερη οικονομία και το στάτους κβο, η οποία χαρακτηρίζει την Ελληνική Αριστερά, δεν είναι παρά προκάλυμμα της παντελούς ανυπαρξίας σχεδίου διακυβέρνησης.

Πόσο πιο εύκολο είναι να κριτικάρεις, να μποϊκοτάρεις και να αντιτίθεσαι στα πάντα, όπως πράττουν σήμερα ο Συριζα, το ΚΚΕ και άλλα κόμματα, από το να προτείνεις με εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση, λύσεις σε οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Η αντίδραση, με απουσία εναλλακτικής λύσης ή πρότασης, είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αδυναμία λογικής σκέψης. Οι σώφρονες επιχειρηματολογούν, συναλλάσσονται και σε κάθε περίπτωση, δύνανται να υλοποιήσουν τις προτάσεις τους.

Τελικά, όπως το βιώνουμε πλέον στην καθημερινότητά μας, είναι εύκολο να είναι κανείς αντιδραστικός, καταστρέφοντας, χωρίς να έχει προτάσεις και πλάνο για την επόμενη μέρα.

Αντιθέτως, εκλείπει η επιχειρηματολογία και η ύπαρξη τεκμηριωμένων και υλοποιήσιμων προγραμμάτων.

Ή μήπως ο μέσος πολίτης εντυπωσιάζεται από τους αντιδραστικούς, παρά από τους ικανούς;