Απόδοση δικαιοσύνης, το μεγάλο ζητούμενο

Απόδοση δικαιοσύνης, το μεγάλο ζητούμενο
Óõããåíåßò èõìÜôùí Ýîù áðü ôï äéêáóôÞñéï üðïõ äéåîÜãåôáé ç äßêç ãéá ôçí ôñáãùäßá óôï ÌÜôé , ÁèÞíá ÄåõôÝñá 29 Áðñéëßïõ 2024. Ôï ÔñéìåëÝò Ðëçììåëåéïäéêåßï áíáêïßíùóå ôçí áðüöáóÞ ôïõ ãéá ôïõò 21 êáôçãïñïýìåíïõò, ôüôå áîéùìáôéêïß ôçò ÐõñïóâåóôéêÞò, ç ôüôå ðåñéöåñåéÜñ÷çò ÁôôéêÞò êáé ïé ôüôå äÞìáñ÷ïé ôùí äÞìùí ðïõ Ýðëçîå ç öùôéÜ êáé ðïõ ìåôÜ áðü åéóáããåëéêÞ Ýñåõíá, ðïõ âñßóêïíôáé óôï åäþëéï ãéá ðñÜîåéò êáé ðáñáëåßøåéò ðñéí, êáôÜ ôç äéÜñêåéá êáé ìåôÜ ôç öùôéÜ ðïõ Üöçóå ðßóù ôçò ïäýíç êáé êáôáóôñïöÞ. ÊÜôù áðü Ýíôïíåò áðïäïêéìáóßåò èõìÜôùí ôçò ïëÝèñéáò ðõñêáãéÜò óôï ÌÜôé ôï äéêáóôÞñéï áíáêïßíùóå ôçí åíï÷Þ Ýîé áðü ôïõò 21 êáôçãïñïõìÝíïõò êáé ôçí ïìüöùíç áèþùóç ôùí õðïëïßðùí 15 áðü üëåò ôéò êáôçãïñßåò. ÐïéíÝò öõëÜêéóçò ðïõ ãéá ôÝóóåñá ðñþçí óôåëÝ÷ç ôçò ÐõñïóâåóôéêÞò óùñåõôéêÜ îåðåñíïýí ôá 100 ÷ñüíéá åðÝâáëå ôï ÔñéìåëÝò Ðëçììåëåéïäéêåßï, ôï ïðïßï ùóôüóï üñéóå üôé åêôéôÝá åßíáé ôá ðÝíôå Ýôç. ¼ñéóå äå, üôé ïé ðïéíÝò ìåôáôñÝðïíôáé óå ÷ñçìáôéêÝò, ìå ôá ðïóÜ íá êõìáßíïíôáé ãýñù óôéò 40 ÷éëéÜäåò åõñþ óôïí êáèÝíá.ÁÐÅ-ÌÐÅ / ÁÐÅ-ÌÐÅ / ÏÑÅÓÔÇÓ ÐÁÍÁÃÉÙÔÏÕ Photo: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Είναι υποχρέωση κάθε ευνομούμενης πολιτείας να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι δεύτερης και τρίτης κατηγορίας.

Η χθεσινή απόφαση για την τραγωδία στο Μάτι, μια υπόθεση που τραυμάτισε ψυχικά την ελληνική κοινωνία, ανέδειξε για ακόμη μια φορά την αναντιστοιχία μεταξύ του λεγομένου «κοινού περί δικαίου αισθήματος» και των δικαστικών κρίσεων. Και είναι ξεκάθαρο πως μια γενικότερη αίσθηση ατιμωρησίας μπολιάζει στις ψυχές του κόσμου που αντιλαμβάνεται πως οι υπεύθυνοι μπορούν να βρουν τρόπους για να τη βγάλουν καθαρή, ακόμη και στις πιο τρανταχτές, τις πιο σκληρές καταστάσεις. Κι ας μη βιαστούμε να τα ρίξουμε όλα στους δικαστές. Αυτοί δικάζουν βάσει των στοιχείων που παρουσιάζονται στο δικαστήριο και βεβαίως με βάση το νομικό πλαίσιο που ισχύει κι έχει ψηφιστεί από τη νομοθετική εξουσία. Ούτε μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις με βάση το πώς μπορεί να ικανοποιηθεί η κοινωνία – γιατί τότε τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα και να καταδικαστούν αθώοι ή και το αντίθετο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ωστόσο σε πρώτη φάση η αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου και η επαναφορά σκληρότερων ποινών ίσως λειτουργήσει αποτρεπτικά στην επανάληψη τέτοιων τραγωδιών που διαλύουν ψυχικά την ελληνική κοινωνία. Κι επειδή οι τραγωδίες αφορούν όλες τις κυβερνήσεις, την ίδια απαίτηση έχει ο κόσμος για πολύνεκρες τραγωδίες όπως τα Τέμπη, όπως το Μάτι ή η Μάνδρα.

Όμως η συνολικότερη αίσθηση ατιμωρησίας, η αίσθηση πως οι ισχυροί μπορεί να προστατευθούν, ότι βρέξει – χιονίσει θα καταφέρουν να βρουν διέξοδο σε αντίθεση με τη μοίρα του απλού ανθρώπου που παλεύει αβοήθητος με μια χιονοστιβάδα προβλημάτων είναι δομικό πρόβλημα της σύγχρονης δημοκρατίας. Δημιουργεί μια ψυχική άβυσσο μεταξύ των απλών ανθρώπων και του «συστήματος», της πολιτικής, επιχειρηματικής ή και κοινωνικής ελίτ, που καταφέρνει να φτιάχνει τους Νόμους στα μέτρα της και παραμένει οχυρωμένη και υπερ-προστατευμένη από τις κακοτοπιές. Είναι υποχρέωση κάθε ευνομούμενης πολιτείας να βρει λύση σε αυτό το πρόβλημα, να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι δεύτερης και τρίτης κατηγορίας και πως όλοι – ανεξαρτήτως αφετηρίας – μπορούν να ελπίζουν να κάνουν τις ζωές τους καλύτερες. Και κυρίως να ζουν με ασφάλεια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ: