Άποψη: Τι μάθαμε από το Συνέδριο του ΣΕΒ για την εξέλιξη της απασχόληση στην Ελλάδα

Την προηγούμενη εβδομάδα παρακολουθήσαμε την ημερίδα που διοργάνωσε ο ΣΕΒ αναφορικά με «το ρόλο του Ανθρώπινου Δυναμικού στον Παραγωγικό Μετασχηματισμό της Οικονομίας».

Ειπώθηκαν πολλά, ξεκινώντας από τον Κ. Φέσσα, Πρόεδρο του ΣΕΒ, ο οποίος μετά από ένα σύντομο βίντεο, εστίασε την προσοχή μας στα παρακάτω:

• Οι άνεργοι, ως επί τω πλείστων δεν είναι κατάλληλα καταρτισμένοι για να καλύψουν τις ανάγκες των επιχειρήσεων
• Η παραγωγικότητα της Ελλάδας είναι περιορισμένη
• Οι δεξιότητες των υπαλλήλων απαξιώνονται μέσα σε 5 έτη.
• Απαξίωση της Επαγγελματικής εκπαίδευσης. Όλοι στοχεύουν σε πανεπιστήμια παρόλο που η ανεργία είναι το μόνο σίγουρο μονοπάτι για τους περισσότερους πτυχιούχους.
• Η Ελλάδα βρίσκεται στην 62^η θέση από σύνολο 68 χώρες στην προτεραιότητα της εκπαίδευσης και στη δια βίου μάθηση.
• Με αφορμή την παρουσίαση του κ. Ben Mezian Morad, από την France Strategie, μάθαμε ότι παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει και η Γαλλία, παρόλο που οι προσπάθειές της για την επαγγελματική κατάρτιση ξεπερνάνε κατά πολύ τις Ελληνικές. Και αυτό γιατί οι γαλλικές επιχειρήσεις ψάχνουν πάντα να βρουν έναν τέλειο υποψήφιο και δεν δίνουν ευκαιρίες σε όσους έχουν κάποια, αλλά όχι όλα τα προαπαιτούμενα.

Με αυτή την εισαγωγή λοιπόν και αυτά κατά νου χωριστήκαμε σε 3 workshops (Δυστυχώς παρακολουθήσαμε μόνο τα δύο μιας και διεξήχθησαν παράλληλα και μπορούσαμε να διαλέξουμε μόνο ένα).

Το πρώτο workshop, το οποίο παρακολούθησε η συνεργάτης μου Έφη Παπαχρήστου, είχε τίτλο «Το οικοσύστημα Παραγωγής και Ζήτησης Δεξιοτήτων και οι Μοχλοί ενδυνάμωσής του». Η Έφη Παπαχρήστου μου παράθεσε την δική της άποψη για το workshop.

Ο όρος ”οικοσύστημα” που αποτυπώθηκε στον τίτλο του 1ου workshop το οποίο αφορούσε τις τεχνικές δεξιότητες, περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο τη διασύνδεση παραγωγής και ζήτησης δεξιοτήτων αλλά και την ανάγκη ενίσχυσης των μοχλών ενδυνάμωσης αυτών, ενδυνάμωση η οποία προκειμένου να είναι αποτελεσματική και αποδοτική μπορεί να επιτευχθεί κυρίως μέσα από τη δύναμη των συνεργιών.

Από τα βασικά σημεία που επανέλαβαν αρκετοί από τους συμμετέχοντες του πάνελ είναι η σημασία των διεθνών αλυσίδων αξίας, η αντιμετώπιση του brain drain καθώς και το νέο πλαίσιο δράσης λόγων των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων και της ψηφιακής εποχής. Αξιοσημείωτο υπήρξε το γεγονός ότι μετά από έρευνα που έγινε οι δεξιότητες των ανέργων τελικά δεν διαφέρουν πολύ με όσους βρίσκονται στην αγορά εργασίας, πράγμα που μπορεί να έχει πολλές και διαφορετικές ερμηνείες.

Σε μια προσπάθεια αισιόδοξης προοπτικής για το μέλλον να αναφερθεί ότι ανάμεσα στις δεξιότητες με σημαντική βαρύτητα είναι η διάθεσή του να μαθαίνει κάποιος συνεχώς και να εξελίσσεται, η ευελιξία αλλά και η ενεργητική ακρόαση και αυτοσυγκράτηση. Μια από τις καλύτερες συμβουλές που ακούστηκαν είναι ότι οι νέοι πρέπει αφενός να προσπαθούν να βρουν τι τους αρέσει πραγματικά να κάνουν αλλά και να λάβουν υπόψιν ότι στο μέλλον πέρα από τις ψηφιακές οι απαιτούμενες δεξιότητες θα είναι πολύ επιστημονικές και θα προέρχονται από όλα τα ακαδημαϊκά πεδία (θετικές και  ανθρωπιστικές επιστήμες).

Το δεύτερο, το οποίο παρακολούθησα εγώ είχε τίτλο «Η επιχείρηση ως κύτταρο Παραγωγής και Αξιοποίησης των Δεξιοτήτων των Εργαζομένων», είχε στο πάνελ σημαντικούς παίχτες στην Ελληνική επιχειρηματική κοινωνία, όπως τον όμιλο Φουρλή, ΙΚΕΑ, Ίδρυμα Ωνάση, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και δύο Συμβούλους Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού.

Η συζήτηση έφερε στο προσκήνιο την σημασία που πρέπει να δώσει το τμήμα ΑΔ στην σωστή εκπαίδευση του προσωπικού, με δράσεις που δείχνουν στον κάθε υπάλληλο ποια είναι η φιλοσοφία- κουλτούρα της εταιρείας, ποιοι είναι οι στόχοι και πως θα επιτευχθούν. Ξεκινάει από την ένταξη του ΑΔ στη στρατηγική της εταιρείας και αντιμετωπίζοντας κάθε εργαζόμενο ως ταλέντο. Φυσικά, η οποιαδήποτε εκπαίδευση πρέπει να λαμβάνει υπόψιν την διαφορετικότητα των ατόμων που απαρτίζουν μια επιχείρηση και όχι να τους εντάσσει σε ένα σακί  απλά επειδή έχουν τον ίδιο εργοδότη.

Εννοείται θα έχουν κοινό όραμα και ένταξη στην επιχείρηση και τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν αλλά με διαφορετικό τρόπο για το κάθε τμήμα. Θα πρέπει οι εταιρείες να αναπτύσσουν τους εργαζομένους δίνοντας ευκαιρίες όπου είναι εφικτό για προαγωγή εκ των έσω και όχι προσλαμβάνοντας νέο αίμα και αφήνοντας τους παλιούς στο ίδιο πόστο επειδή δεν έχουν τις απαραίτητες δεξιότητες (αφού η εταιρεία δεν επένδυσε σε εκείνους ώστε να τις αποκτήσουν, βελτιώσουν/εξελίξουν).

Σημειώθηκε επίσης πως παρά τις προσπάθειες των πανεπιστημίων να εντάξουν στα μεταπτυχιακά προγράμματα υλικό που είναι άμεσα συνδεδεμένο με την σημερινή πραγματικότητα, ακόμα υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει ώστε η παραγωγή με την εκπαίδευση να συμβαδίζουν προς την ίδια κατεύθυνση.

Το τρίτο workshop με τίτλο «Μετάβαση από την εκπαίδευση στην Απασχόληση. Ο ρόλος των επιχειρήσεων» δυστυχώς δεν παρακολουθήθηκε από εμάς, αλλά σας παραθέτουμε link στα οποίo μπορείτε να πληροφορείτε για όλο το συνέδριο: http://www.sev.org.gr/ekdiloseis/ekdiloseis-sev/anaptyxi-dexiotites-anthropinou-dynamikou/.