Αποστολόπουλος: Να συνεργαστούμε οι Έλληνες για να κερδίσει η Ελλάδα

Φέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από την ίδρυση της ΕΕΝΕ. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το αποτύπωμα που έχει αφήσει η Ένωση μέσα στον χρόνο στην πορεία της ελληνικής οικονομίας.

Για να απαντήσει κανείς ολοκληρωμένα το ερώτημα πρέπει να κάνει μια μικρή αναδρομή. Η ΕΕΝΕ ιδρύθηκε από μια γενιά δυναμικών «σαραντάρηδων» επιχειρηματιών πάνω στην κορύφωση των τοπικών, περιφερειακών και διεθνών δυναμικών που οδήγησαν στην αλλαγή της παγκόσμιας οικονομίας. Ακολούθησαν τα «Roaring 90s» (και early 2000s θα προσέθετα), μια περίοδος σπάνιας ευημερίας – που θα πρέπει να δουλέψουμε και πάλι πολύ για να ξαναζήσουμε.

Όπως ίσως θυμάστε, το 1987 στην Ελλάδα ήταν μια περίοδος (και πάλι) αβεβαιότητας, με ιδιαίτερα ρευστό πολιτικό σκηνικό και ασαφή στάση απέναντι στο εγχώριο επιχειρείν. Η ΕΕΝΕ λοιπόν δημιουργήθηκε για να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του πολιτικού κόσμου και μιας επιχειρηματικής κοινότητας έτοιμης να αναπτυχθεί. Κάτι το οποίο πέτυχε με υπομονή, συστηματικότητα και σκληρή δουλειά.

Σαν γέφυρα, παραγωγικού και γόνιμου διαλόγου, «constructive problem solver», αρωγός της επιχειρηματικότητας, των «win-win» συνεργασιών, πολλαπλασιαστής για την ελληνική οικονομία, και σύμμαχος της ανάπτυξης, η ΕΕΝΕ έχει αφήσει ένα ιδιαίτερα θετικό αποτύπωμα, κρινόμενη εκ του αποτελέσματος.

Το κρίσιμο και ενδιαφέρον όμως είναι, πως η ΕΕΝΕ δεν έμεινε εκεί. Εκεί που η ΕΕΝΕ πραγματικά έδειξε πόσο βαθιά υπηρετεί το πιστεύω της – πως δηλαδή προάγει την επιχειρηματικότητα, την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, και, συνολικά, το εθνικό συμφέρον, είναι στα δύσκολα χρόνια της σημερινής κρίσης.

Μέσα στην κρίση, η ΕΕΝΕ «άνοιξε», πολλαπλασίασε τις στοχευμένες δημόσιες παρεμβάσεις της, καταθέτει συστηματικά προτάσεις πολιτικής στους αρμόδιους φορείς και «policy-makers». Καθιέρωσε επίσης τον Θεσμό της «Ετήσιας Οικονομικής Διάσκεψης», που, με αφορμή και τη συμπλήρωση των 30 χρόνων από την ίδρυσή της, γιορτάζουμε σε διευρυμένη μορφή την Δευτέρα.

Πόσο εύκολο είναι το επιχειρείν σήμερα στην Ελλάδα και ποια θεωρείτε ότι θα πρέπει να είναι τα βήματα ώστε να βελτιωθεί το κλίμα;

Εύκολο δεν είναι, και στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι. Το επιχειρείν είναι από τη φύση του, δύσκολο, παντού στον κόσμο. Με καίρια μεταβλητή, τον παράγοντα του ρίσκου. Αυτό είναι και η συναρπαστική του διάσταση – η χαρά της δημιουργίας, της ιδέας που μετατρέπεται σε ένα ανταγωνιστικό προϊόν και υπηρεσία, η διάσταση του ανταγωνισμού, τα παράθυρα ευκαιρίας και η σημασία του καλού «timing». Ο επιχειρηματίας πρέπει να μελετά και να σκέφτεται πολύ, να έχει ευρεία αντίληψη και σφαιρική γνώση των χώρων στους οποίους κινείται. Όταν επενδύει όμως, πρέπει όλα τα παραπάνω να συμπυκνώνονται σε ένα σαφές και ρεαλιστικό σχέδιο, στου οποίου την πραγμάτωση θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον μια σταθερά. Οι κανόνες του παιχνιδιού. Υπ’ αυτήν την έννοια η χώρα μας δεν είναι και η φιλικότερη στο επιχειρείν.

Τα προβλήματα είναι πολλά, ωστόσο ο επιχειρηματίας ως φύσει αισιόδοξος άνθρωπος οφείλει να οραματίζεται λύσεις στα προβλήματα, και να μην τους επιτρέπει να δράσουν ανασταλτικά. Με τόλμη και έργο, συνεργασία και επιμονή καλείται να βρει τρόπους να υπερβαίνει τα εμπόδια δημιουργικά. Να σπάει φράγματα, να ανοίγει δρόμους, να εντοπίζει ευκαιρίες – ακόμα και να τις δημιουργεί ορισμένες φορές.

Το ζητούμενο είναι να μπορεί να προτείνει λύσεις. Αυτό είναι χρήσιμο, σημαντικό και εμείς το κάνουμε.

Για να μην μιλάμε γενικά όμως – σαφώς μια σειρά από κρίσιμοι παράμετροι οφείλουν να βελτιωθούν στη χώρα: α) πολιτική σταθερότητα, β) στέρεο φορολογικό και νομικό περιβάλλον, γ) σαφείς κανόνες του παιχνιδιού που να ισχύουν και να εφαρμόζονται το ίδιο για όλους, δ) στρατηγική επέκταση του επενδυτικού νόμου, ε) απτά βήματα για την προσέλκυση επενδύσεων και κεφαλαίων (εγχώριων και διεθνών) καθώς και για την αποκατάσταση της ρευστότητας, ζ) πρωτοβουλίες που να συμβάλλουν στην αντιστροφή του «brain drain», η) κίνητρα που να διευκολύνουν-ενθαρρύνουν τις στρατηγικές συνέργειες και την επίτευξη οικονομιών κλίμακας (π.χ. νέοι αγροτικοί συνεταιρισμοί), θ) απλούστευση της γραφειοκρατίας, ι) απλούστευση και εξορθολογισμός μια σειρά σύνθετων και κακογραμμένων νόμων, κ) αποκέντρωση που να δίνει τα μέσα στην τοπική αυτοδιοίκηση να τονώσουν επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, λ) αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας, τόσο μεταξύ της χώρας και των εταίρων και δανειστών μας, όσο και μεταξύ πολίτη και κράτους, μ) εξορθολογισμός, εκσυγχρονισμός και συνέχεια στο κράτος και τη διοίκηση κ.ο.κ – δεν ξέρω όμως πόσο νόημα έχει πλέον να απαριθμεί κανείς τα προβλήματα. Το ζητούμενο είναι να μπορεί να προτείνει λύσεις. Αυτό είναι χρήσιμο, σημαντικό και εμείς το κάνουμε.

Αυτό που νομίζω πως έχει την ύψιστη σημασία πλέον όμως, είναι να χτίζονται σταθερά, σε όλα τα επίπεδα, «κοιτίδες» ή «ζώνες» παραγωγικότητας, με στρατηγικές συνέργειες, κοινό πνεύμα, «global outlook», έμφαση στην καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα και την εξωστρέφεια. Σταδιακά, αν τα παραδείγματα επιτυχίας αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται εκθετικά, θα συμβάλλουν στην συνολική αλλαγή πνεύματος, προσέγγισης και νοοτροπίας. Δηλαδή, με λίγα λόγια, καλούμαστε να συνεργαστούμε οι Έλληνες, για να κερδίσει η Ελλάδα. Να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι για να αφήσουμε πίσω τα προβλήματα, και να τα υπερβούμε οριστικά. Έτσι, θα μπει ξανά και η Ελληνική επιχειρηματικότητα, δυναμικά στο παγκόσμιο χάρτη. Έτσι θα αλλάξουν και τα προβλήματα του κράτους, όταν οι μεγάλες λίστες προβλημάτων και λύσεων γίνουν κοινωνικά αιτήματα. Οι μεγάλες αλλαγές έρχονται βήμα-βήμα. Ας κάνουμε εμείς τα πρώτα, και η Ελλάδα και οι Έλληνες θα κατακτήσουν την μεγάλη πρόκληση.

Σύμφωνα με σφυγμομετρήσεις τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει κατακόρυφα η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Θεωρείτε ότι αυτό είναι συνυφασμένο με την παρούσα οικονομική κατάσταση ή μια τάση η οποία θα σταθεροποιηθεί τα επόμενα χρόνια;

Η παρατήρησή σας είναι θεμελιώδης. Στον κορμό των θέσεων της ΕΕΝΕ είναι, διαχρονικά, η ανάγκη να αποκατασταθεί ή έννοια της επιχειρηματικότητας μέσα στην κοινωνία. Να αποσυνδεθεί η κακή, κρατικοδίαιτη, διαπλεκόμενη, παρασιτική επιχειρηματικότητα, από το υγιές, παραγωγικό, ανταγωνιστικό και συνολικά υπεύθυνο επιχειρείν. Η πρώτη μορφή επιχειρηματικότητας είναι, ευτυχώς, μειοψηφική και σε ραγδαία πτώση. Μόνο η δεύτερη προσφέρει στην κοινωνία, προάγει το εθνικό συμφέρον και έχει βιώσιμη προοπτική στον 21 αιώνα. Αυτή την επιχειρηματικότητα υπηρετεί και προωθεί η ΕΕΝΕ, υπερήφανα, δυναμικά και αταλάντευτα από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα.

Τον περασμένο Οκτώβριο, μελετώντας μια έκθεση της ΚΑΠΑ Research, όπως πιο πρόσφατα και μια αντίστοιχη έρευνα της Dianeosis, ανακάλυψα πως ο μόνος θεσμός που έχει σημειώσει αποφασιστική άνοδο στην εμπιστοσύνη της κοινωνίας είναι η ιδιωτική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα. Στον άξονα αυτό, για την φετινή διάσκεψη συμφωνήσαμε να συνεργαστούμε με την «QED Market Research» ώστε να εμβαθύνουμε στις τάσεις και την προσέγγιση της επιχειρηματικότητας από τον κόσμο. Να βεβαιωθούμε πως κάτι αλλάζει στην αντίληψη, και να καταλάβουμε το γιατί.

Μόνον δυναμικές πρωτοβουλίες ιδιωτών – εταιριών, επενδυτών, του ιδιωτικού τομέα, εγχώριες και διεθνείς – μπορούν να ωθήσουν την Ελληνική οικονομία σε μια δυναμική ανάπτυξη.

Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες πριν από την επίσημη παρουσίαση των ευρημάτων τη Δευτέρα. Θα αρκεστώ στο ότι, όχι μόνο επιβεβαιώνεται η εικόνα που πάντα διατηρούσα, αλλά γενικά θα δούμε αρκετές ευχάριστες εκπλήξεις. Για παράδειγμα, θα μπορούσε κάποιος να περιμένει πως οι ανασφάλειες που συνδέονται με την κρίση θα κατεύθυναν τον κόσμο προς την αναζήτηση μια θέσης στον Δημόσιο τομέα, με την ανάλογη ασφάλεια που απορρέει από την εγγύηση της μονιμότητας. Και όμως, όπως θα δούμε, κάτι έχει αλλάξει – δραστικά. Ταυτόχρονα, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πλέον αντιλαμβάνονται και υπογραμμίζουν πως κύριο μοχλό για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ο ιδιωτικός τομέας. Πως μόνον δυναμικές πρωτοβουλίες ιδιωτών – εταιριών, επενδυτών, του ιδιωτικού τομέα, εγχώριες και διεθνείς – μπορούν να ωθήσουν την Ελληνική οικονομία σε μια δυναμική ανάπτυξη.

Θέλω να πιστεύω πως έχει αρχίσει να γίνεται ολοένα και πιο σαφές πως για να ανέβει ξανά το βιοτικό μας επίπεδο, η κοινωνική και οικονομική ασφάλεια, πρέπει να ανασυνταχθεί και να αναπτυχθεί εκ νέου η Ελληνική επιχείρηση, η Ελληνική επιχειρηματικότητα και συνολικά να αναπτυχθεί και να επενδύσει ο ιδιωτικός τομέας. Αυτό νομίζω αντικατοπτρίζουν τα ευρήματα – και αποτελεί πηγή αισιοδοξίας και δύναμης για νέες πρωτοβουλίες και κινήσεις στο ελληνικό επιχειρείν.

“Επενδύοντας στο αύριο: Η ιδιωτική πρωτοβουλία στην αιχμή της ανάκαμψης” είναι ο τίτλος της 4ης οικονομικής διάσκεψης της ΕΕΝΕ. Πόσο εύκολο είναι αυτός ο τίτλος να γίνει και πράξη;

Με 30 και πλέον κορυφαίους ομιλητές Έλληνες και διεθνείς, ορισμένους εκ των κορυφαίων εκπροσώπων της πολιτικής και οικονομικής ηγεσίας του τόπου – αυτό ακριβώς το «στοίχημα» θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε την προσεχή Δευτέρα. Όπως είπαμε και νωρίτερα, τίποτε δεν είναι εύκολο. Όπως για κάθε τι που έχει πραγματική αξία και αποτέλεσμα με διάρκεια και βιώσιμο χαρακτήρα, απαιτείται σκληρή δουλειά, μεθοδικότητα, καθαρή στόχευση και ιεράρχηση των βημάτων που απαιτούνται για την επίτευξη των στόχων.

Στα θετικά, μπορεί κανείς να πει, συγκρατημένα, πως σκιαγραφείται εκ νέου ένα «παράθυρο σταθεροποίησης». Η πτωτική πορεία και η αβεβαιότητα δείχνουν να κλείνουν τον κύκλο τους, μετά από σχεδόν τρία χρόνια. Άρα, προκύπτει, πως έχουμε μπροστά μας, μια νέα ευκαιρία για το άλμα μπροστά, την υπέρβαση της κρίσης με μια συνολική στροφή στην παραγωγικότητα και τη δημιουργία πλούτου στη χώρα.

 Να τελειώσουμε με την αβεβαιότητα και την αστάθεια, καταστώντας σαφές προς όλους πως η χώρα στέκεται στα πόδια της.

Με αφορμή λοιπόν τη διαφαινόμενη ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης, είναι κρίσιμο να τελειώσουν επιτέλους οριστικά οι αέναοι κύκλοι των ‘εξωτερικών διαπραγματεύσεων’. Να τελειώσουμε με την αβεβαιότητα και την αστάθεια, καταστώντας σαφές προς όλους πως η χώρα στέκεται στα πόδια της και δεν ‘ταλαντεύεται’ ανάμεσα σε εσωτερικής κατανάλωσης συμβολισμούς και στην τήρηση των διεθνών της δεσμεύσεων και εσωτερικών υποχρεώσεων.

Ταυτόχρονα, οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας μας καλούνται να ανασυνταχθούν, να συσπειρωθούν και να προωθήσουν μια πολυεπίπεδη ανασυγκρότηση της επιχειρηματικότητας, στη βάση ενός νέου, βιώσιμου και εξωστρεφούς παραγωγικού μοντέλου. Ανάμεσα στις προκλήσεις θα είναι να αναδείξουμε δυνατά μας σημεία – εκεί που το ελληνικό «brand» κρατάει δύναμη και παγκόσμια αναγνωρισημότητα, και, να τα συνδυάσουμε δημιουργικά – πολλαπλασιάζοντας έτσι την αξία και την ανταγωνιστικότητά τους. Μια σειρά από έξυπνες, ανατρεπτικές και καινοτόμες διασυνδέσεις προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας μπορούν να ξεκλειδώσουν την Ελληνική παραγωγικότητα και να συμβάλλουν καθοριστικά στο να αλλάξει η ταχύτητα, η κατεύθυνση και η προσέγγιση στο ελληνικό επιχειρείν. Ο δρόμος είναι μόνο μπροστά. Οφείλουμε να δράσουμε με ποιότητα και προσαρμοστικότητα. Να χρησιμοποιήσουμε τα εργαλεία του σήμερα με ευρηματικότητα για να διασφαλίσουμε την παραγωγικότητα και την ευημερία του αύριο.

Τέλος, ο ιδιωτικός τομέας έχει ήδη δώσει μεγάλο αγώνα, κόντρα στις αντιξοότητες και την άνιση κατανομή των βαρών, κρατώντας όρθια την Ελληνική οικονομία. Έχει αποτελέσει τον κατεξοχήν σύμμαχο των παραγωγικών δυνάμεων και στήριγμα των νέων και νεοφυών επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα, μέσα στην κρίση, έχουν πολλαπλασιαστεί, διευρυνθεί και βαθύνει οι δράσεις Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (ΕΚΕ). Πάνω από όλα, μόνο ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να παραγάγει τον αναγκαίο νέο πλούτο και να δημιουργήσει νέες βιώσιμες θέσεις εργασίας. Άρα, ο ιδιωτικός τομέας και έχει ήδη βάλει πλάτη στα δύσκολα – δίνοντας ελπίδα στο αύριο, αλλά και, η ενίσχυσή του αποτελεί μονόδρομο καθώς το επιτάσσει το κοινωνικό και το εθνικό συμφέρον.

Πηγή: news247.gr