Το προϊόν και η μετοχή μιας εταιρείας δεν έχουν πάντοτε τη σχέση που πιστεύουν οι περισσότεροι
Του Χρήστου Τσούνη
Όσοι έχουμε διαβάσει το βιβλίο του Peter Lynch, «One Up on Wall Street», θα έχουμε έρθει σε επαφή με την εξής νοοτροπία: «Για να καταλάβουμε αν μια μετοχή είναι καλή, πρέπει το προϊόν της να είναι καλό».
Αυτό με απλά λόγια μεταφράζεται στο εξής: «Αν αγοράζουμε προϊόντα Apple και μας αρέσουν, αυτό σημαίνει ότι και η μετοχή $AAPL είναι καλή μετοχή για αγορά, ή οι περισσότεροι γύρω μου έχουν Visa οπότε και η μετοχή $V είναι καλύτερη από την μετοχή της Mastercard ($MA)».
Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος που κάνει ο περισσότερος κόσμος, τόσο νέοι όσο και πιο παλιοί επενδυτές. Συγχέουν το προϊόν με την εταιρεία. Μπορεί το προϊόν να είναι επαναστατικό και να βρίσκει πολλές χρήσεις στην καθημερινότητα μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η εταιρεία είναι ικανή να χρησιμοποιήσει τα κέρδη από το προϊόν, ή ακόμα χειρότερα, η εταιρεία να είναι τόσο κακή στην διαχείριση που το προϊόν δεν βγάζει καν κέρδος.
Τρανό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι το Netflix ($NFLX) δεν μπορεί να βάλει λεφτά στην άκρη γιατί είναι υποχρεωμένο να ρίχνει όλη του την κερδοφορία στην παραγωγή νέου περιεχομένου για να διατηρήσει τις συνδρομές του. Εξ ου και το γεγονός ότι όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, αναγκάστηκε να βρει νέο τρόπο παραγωγής κερδοφορίας (διαφημίσεις).
Αφού λοιπόν, ξεκαθαρίσαμε ότι το προϊόν και η μετοχή μιας εταιρείας δεν έχουν τόσο άμεση σχέση όσο πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, πάμε να δούμε τι ακριβώς εννοούσε ο Peter Lynch στο βιβλίο του.
Αρχικά το arbitrage πληροφοριών είναι μια τεχνική για τη δημιουργία ευκαιριών κερδοφορίας όπου οι arbitrageurs εντοπίζουν πληροφορίες που κινούν την αγορά πριν από άλλους και λαμβάνουν τις κατάλληλες ενέργειες. Η πραγματοποίηση ακριβών προβλέψεων σχετικά με την τιμή του περιουσιακού στοιχείου με βάση αυτές τις πληροφορίες είναι μια κρίσιμη πτυχή του arbitrage πληροφοριών.
Ο καλύτερος τρόπος για κάνουμε κάτι περιγράφεται στο βιβλίο «Common Stocks and Uncommon Profits and Other Writings», του Philip Fisher, με την μέθοδο που ο ίδιος ονομάζει «Scuttlebutt», του οποίου η καλύτερη μετάφραση είναι «κουτσομπολιό».
Σύμφωνα με τον Fisher, για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους επενδυτές, πρέπει να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε για μια εταιρεία. Όχι μόνο να διαβάσουμε τις οικονομικές τις αναφορές, αλλά να δούμε «ιδίοις όμμασι» τα προϊόντα της, να συνομιλήσουμε με υπαλλήλους της, να ρωτήσουμε τους ανταγωνιστές της και γενικά να δούμε τι λέει η «πιάτσα» για την εταιρεία.
Οι τρόποι που περιγράφει ο Fisher στο βιβλίο του είναι κάπως ξεπερασμένοι. Παρόλα αυτά ο πυρήνας της μεθόδου παραμένει σημαντικός μέχρι σήμερα και πιο σχετικός από ποτέ. Αν θέλουμε να νικήσουμε τους άλλους επενδυτές τότε πρέπει να ξέρουμε κάτι που δεν ξέρει ο υπόλοιπος κόσμος.
Στην εποχή μας το να εφαρμόσουμε το Scuttlebutt Method, είναι αρκετά πιο εύκολο στο να υλοποιηθεί, αλλά πάρα πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστεί σωστά. Η ύπαρξη των social media, αν και υπέροχο μέρος για την ανταλλαγή απόψεων και ιδεών σχετικά με τις επενδύσεις, δημιουργεί echo chambers που δυστυχώς φιλτράρουν την πρόσβαση μας στην διαφορετική πληροφορία.
Επίσης, αν και πλέον έχουμε κοινωνικά δίκτυα όπως το LinkedIn, για μάθουμε πιο εμπειρικές πληροφορίες για μια εταιρεία, από την άλλη έχουμε το πρόβλημα την υπερπληροφόρησης. Η πληροφορία εκεί έξω είναι τόση πολλή, που αναπόφευκτα μαζί με την χρήσιμη θα μαζέψουμε και άχρηστη.
Οπότε πως κάποιος μπορεί να μάθει πληροφορίες για να αποκτήσει συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους άλλους επενδυτές;
Παιδιά όσο και να σας φαίνεται περίεργο, υπάρχει ένας ανορθόδοξος τρόπος για να νικήσουμε τους άλλους επενδυτές. Και αυτός είναι να συνομιλήσουμε με υποστηρικτικές του αντίπαλου στρατοπέδου.
Για παράδειγμα, εμένα μου αρέσει πολύ η εταιρεία Α. Θέλω να αγοράσω τις μετοχές της και είναι κάτω από την τιμή- στόχο μου. Αλλά δεν είμαι σίγουρος για αυτή την επένδυση. Το καλύτερο πράγμα που έχω να κάνω είναι να ψάξω σε επενδυτικές κοινότητες αντίθετες απόψεις από την δική μου. Αν καταφέρουν να με πείσουν για το αντίθετο, σημαίνει ότι η μετοχή που θέλω να αγοράσω δεν μου αρέσει τόσο πολύ τελικά. Αν από την άλλη τα επιχειρήματα της αντίπερα μεριάς είναι κακά, τότε έχω κάνει information arbitrage με επιτυχία. Διότι οι πληροφορίες μου μου δείχνουν ότι ξέρω κάτι που οι περισσότεροι αγνοούν.
Αυτό που θέλω να πω φλυαρώντας είναι ότι στον χώρο τον επενδύσεων θα ακούσουμε πολλές διαφορετικές γνώμες, άλλες πιο σωστές, άλλες πιο λάθος, άλλες πιο ήσυχες και άλλες πιο ηχηρές. Ο μόνος χαμένος ξέρετε ποιος είναι; Αυτός που εμμένει σε αυτό που θέλει να πει ή θέλει να ακούσει και δεν υπολογίζει τον συνομιλητή του.
* Chris Tsounis – Συγγραφέας του βιβλίου “Τα 4 βήματα του πλούτου” (εκδόσεις Κλειδάριθμος)
Βρείτε τον Χρήστο στο YouTube και στο Instagram εδώ:https://www.youtube.com/tsounischrishttps://www.instagram.com/tsounischris
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
