Ας αφήσουμε το δάχτυλο κι ας κοιτάξουμε επιτέλους το φεγγάρι
Μόνο κακό προκαλεί η επικοινωνιακή «μάχη» Βερολίνου – Αθήνας, ειδικά όταν γίνεται με αυτούς τους προκλητικούς όρους.
* Του Βασίλη Σαμούρκα
«Έδειχναν σε κάποιον το φεγγάρι κι εκείνος κοίταζε το δάχτυλο», λέει μια γνωστή φράση για να δείξει πώς είναι δυνατόν να έχεις δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα μπροστά σου, κι εσύ να επιλέγεις να δώσεις σημασία στο πλέον λανθασμένο. Σε αυτό το σενάριο ταιριάζει «γάντι» η ιστορία γύρω από τη χειρονομία Βαρουφάκη, τις θεωρίες για αίτημα αποπομπής του από το υπουργείο Οικονομικών, τα δυσφημιστικά γερμανικά δημοσιεύματα, και το μονταρισμένο βίντεο της κωμικής γερμανικής εκπομπής Neo Magazine Royale.
Είναι πλέον παγκοσμίως γνωστό ότι το δάχτυλο του Γιάνη Βαρουφάκη στην ομιλία του στην Κροατία δεν έδειχνε ούτε τότε το φεγγάρι -δηλαδή τον στόχο- αλλά ούτε και τώρα. Άλλωστε ο βομβαρδισμός τηλεοπτικών και λαϊφσταϊλίστικων εμφανίσεων του μπορεί να φέρνει έναν αέρα Αμερικής, όμως όπως όλοι ξέρουμε «εδώ είναι Βαλκάνια».
Κι όμως. Αντί η κυβέρνηση να επιδιώξει να ρίξει τους τόνους για να πετύχει με ηρεμία τις πολυπόθητες ενέσεις ρευστότητας που επιζητά απεγνωσμένα, μπαίνει σε ένα παιχνίδι απόδοσης ευθυνών το οποίο προκαλεί περισσότερη νευρικότητα στους ήδη νευρικούς καταθέτες. Άλλωστε, οι πληροφορίες για νέες εκροές καταθέσεων αυτήν την εβδομάδα δείχνουν ότι όλο και λιγότεροι δείχνουν εμπιστοσύνη και στην ελληνική, αλλά και στην ευρωπαϊκή πλευρά.
Από την άλλη, οι ρητορικές «ατασθαλίες» των Ευρωπαίων αξιωματούχων, με πιο χαρακτηριστικό τον υπαινιγμό Ντάισελμπλουμ ότι το σενάριο Κύπρου βρίσκεται στο τραπέζι και για την Ελλάδα, ούτε βοηθούν αλλά ούτε κι ενισχύουν την απαραίτητη ηρεμία για την επίλυση ενός ζητήματος το οποίο έχει εξελιχθεί σε έναν ασφυκτικό περιορισμό ρευστότητας χωρίς -κυριολεκτικά- να εξηγεί κανείς τον πραγματικό λόγο.
Κι αν το αίτημα της Ελλάδας για αύξηση του ορίου των εντόκων γραμματίων που μπορούν να κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες εξελίσσεται σε «ταμπού» από πλευράς ΕΚΤ, τότε το ψήφισμα του ευρωκοινουβουλίου την περασμένη εβδομάδα που διαπίστωσε την ύπαρξη σύγκρουσης συμφερόντων κατά τη λειτουργία της ΕΚΤ ως Ανεξάρτητης Αρχής άσκησης νομισματικής πολιτικής και ως μέλους της τρόικας σε προγράμματα χρηματοδοτικής «βοήθειας» που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του ESM ή του EFSF, όπως συμβαίνει με την Ελλάδα, οδηγεί στην άμεση ανάγκη να υπάρξει εδώ και τώρα μια οριστική απάντηση για το ποιος φέρει την ευθύνη της γενικευμένης κρίσης που απειλεί την ευρωζώνη και την παγκόσμια οικονομία.
Η απειλή αυτή δεν είναι προϊόν φαντασίας, αλλά ωμή πραγματικότητα. Αυτό παραδέχτηκε για μια ακόμη φορά κι ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, σε τηλεφωνική του παρέμβαση στο Βερολίνο με αφορμή το μέλλον της Ουκρανίας και τις επερχόμενες κυρώσεις στη Ρωσία.
Βαδίζοντας ολοταχώς στην τελική ευθεία της πρώτης φάσης διαπραγμάτευσης του ελληνικού ζητήματος στα ανώτατα πλέον επίπεδα της συνόδου Κορυφής και των εκ του σύνεγγυς επαφών του Αλέξη Τσίπρα με τους ισχυρούς της Ευρώπης, κοινή γνώμη αλλά και πολιτικά στελέχη Γερμανίας κι Ελλάδας επιμένουν να κοιτούν το δάχτυλο της σύγκρουσης και να ξεχνούν το φεγγάρι. Όμως όσο πιο πολύ το κοιτούν, τόσο περισσότερο αλληθωρίζουν. Κι αν αυτό εξελιχθεί σε μόνιμο πρόβλημα, τότε τα πράγματα δεν θα έχουν καλή κατάληξη για κανέναν.
Και κάτι τελευταίο. Η ελευθερία της έκφρασης στη Γερμανία αποθεώθηκε από το γεγονός ότι μια εκπομπή σαν την Neo Magazine Royale έπαιξε στο κρατικό δίκτυο ZDF, έφτασε σε όλα τα γερμανικά σπίτια, κι έδειξε ότι τα στερεότυπα περί «Γερμανίας εναντίον Ελλάδας» και «κακών Γερμανών που μισούν του Έλληνες», δεν βρίσκονται στο μυαλό όλων…
* Ο Βασίλης Σαμούρκας είναι αρχισυντάκτης του FortuneGreece.com
