Μπαίνει «φρένο» στην έκδοση ευρωχρέους λόγω… αποδόσεων
Η ΕΕ πληρώνει περισσότερα για να δανειστεί από τα ηγετικά μέλη του μπλοκ, γεγονός το οποίο περιορίζει την ελκυστικότητα των κοινών εκδόσεων, προσφέροντας επιχειρήματα σε όσους τάσσονται κατά των «ευρωομολόγων».
Κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου sell off του περασμένου έτους, το κόστος δανεισμού της ΕΕ αυξήθηκε ταχύτερα από αυτό πολλών κρατών μελών.
Πριν από ένα χρόνο, οι αποδόσεις του κοινού χρέους που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρίσκονταν μεταξύ εκείνων της Γερμανίας, του ασφαλούς καταφυγίου του μπλοκ, και εκείνων της Γαλλίας. Σήμερα, έχουν αυξηθεί πάνω από το κόστος δανεισμού της Γαλλίας, παρόλο που η πιστοληπτική ικανότητα (AAΑ) της ΕΕ υπερτερεί της θέσης διπλού Α του Παρισιού.
Το yield στα δεκαετή ομόλογα της ΕΕ είναι επί του παρόντος 2,63%, έναντι 2,54% της Γαλλίας.
Σε μικρότερες λήξεις, οι αποδόσεις των Βρυξελλών είναι ακόμη υψηλότερες από εκείνες που πληρώνουν η Ισπανία και η Πορτογαλία, οι οποίες θεωρούνται από καιρό μεταξύ των πιο επικίνδυνων αγορών χρέους του μπλοκ – αν και οι αποδόσεις της Ιταλίας και της Ελλάδας παραμένουν υψηλότερες από αυτές των ομολόγων της ΕΕ.
Η σχετική μετατόπιση στο κόστος δανεισμού είναι μικρή και οι επενδυτές λένε ότι δεν αντανακλά ανησυχίες για την πιστοληπτική ικανότητα των Βρυξελλών. Ακόμα κι έτσι, η συμβολική του σημασία έχει ενθαρρύνει τους αντιπάλους του «κοινού χρέους» της ΕΕ. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ έχει επισημάνει επανειλημμένως ότι τα κράτη μέλη πρέπει να δανείζονται μόνα τους. Από την άλλη, είναι διάχυτη η απογοήτευση καθώς φαίνεται πως διαψεύδονται οι ελπίδες ότι ο διευρυμένος δανεισμός της ΕΕ θα μπορούσε να προσφέρει ένα κοινό ασφαλές περιουσιακό στοιχείο για τη ζώνη του ευρώ, εμβαθύνοντας τις κεφαλαιαγορές του μπλοκ και ενισχύοντας τον διεθνή ρόλο του ευρώ.
«Τα ομόλογα της Ευρωζώνης μάλλον δεν είναι τόσο ανταγωνιστικά», δήλωσε ο Antoine Bouvet, στρατηγικός αναλυτής επιτοκίων στην ING. Η ΕΕ βρίσκεται στη μέση ενός άνευ προηγουμένου κύματος πωλήσεων κοινού χρέους, που πυροδοτείται από την ανάγκη να δημιουργηθεί μια κοινή απάντηση στην οικονομική ύφεση που σχετίζεται με τον Covid το 2020.
Ορισμένα κράτη μέλη υποστηρίζουν τις νέες πωλήσεις ευρωομολόγων ως τρόπο υποστήριξης της πράσινης μετάβασης και αντιμετώπισης των ανταγωνιστικών μειονεκτημάτων που δημιουργούνται από τον νόμο των ΗΠΑ για τη μείωση του πληθωρισμού ύψους 369 δισ. δολαρίων.
Η ανοδική μετατόπιση των αποδόσεων της Επιτροπής αντανακλά την αντίληψη των επενδυτών για την ΕΕ ως εκδότριας χρέους, που ανήκει στην ομάδα λεγόμενων υπερεθνικών – συμπεριλαμβανομένων πανευρωπαϊκών οργανισμών όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, το Ταμείο Ανάκαμψης και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας. Τα ομόλογα που εκδίδονται από αυτούς τους φορείς είναι συνήθως λιγότερο εμπορεύσιμα από το δημόσιο χρέος και δεν αποτελούν μέρος των δεικτών κρατικών ομολόγων που παρακολουθούνται από πολλούς μεγάλους επενδυτές.
Ως εκ τούτου, τείνουν να υποαποδίδουν σε αντίξοες συνθήκες της αγοράς, όπως στη μεγάλη καταστροφή ομολόγων του 2022.
Η Επιτροπή προσέλαβε τράπεζες για να πουλήσουν νέο 30ετές χρέος αυτή την εβδομάδα, την πρώτη της έκδοση ομολόγων το 2023. Ωστόσο, η ΕΕ αγωνίστηκε να μετατοπίσει το υπερεθνικό της σήμα. Οι τραπεζίτες και οι επενδυτές τιμολογούν το χρέος σε σχέση με τις ανταλλαγές επιτοκίων —όπως είναι χαρακτηριστικό για τον κλάδο— αντί να χρησιμοποιούν το γερμανικό χρέος ως σημείο αναφοράς.
Επί του παρόντος, δεν υπάρχει κανένα σημάδι ότι τα ομόλογα των Βρυξελλών υποκαθιστούν τα ομόλογα του Βερολίνου ως σημείο αναφοράς που θα μπορούσε τελικά να γίνει η απάντηση της ευρωζώνης στην τεράστια αγορά του αμερικανικού Δημοσίου, η οποία παίζει κεντρικό ρόλο στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Από την άλλη, «η διαφορά στην τιμολόγηση δεν σημαίνει ότι οι επενδυτές ανησυχούν για την ΕΕ ως εκδότρια. Αντίθετα, οι επενδυτές συνεχίζουν να επιδεικνύουν έντονο ενδιαφέρον και όρεξη για τα Ομόλογα ΕΕ, όπως αντικατοπτρίζεται στα τακτικά υψηλά επίπεδα υπερεγγραφής».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
