Bloomberg: Οι πέντε κίνδυνοι της Ελλάδας που κρατούν «άγρυπνη» την ΕΕ
Οι πέντε πηγές ανησυχίας της Ένωσης, με βάση την έκθεση της Κομισιόν.
Η χώρα οδεύει ολοταχώς προς έξοδο από το πρόγραμμα και για μεγάλο διάστημα είχε πάψει να αναφέρεται στα προβλήματα, τους πονοκεφάλους ή τους πιθανούς κινδύνους για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο οι επίμονες διαφωνίες για την αντιμετώπιση του φλέγοντος ζητήματος του χρέους, αλλά και οι αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις των προοπτικών για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, μας επανέφεραν στις σχετικές λίστες.
Δημοσίευμα του Bloomberg προσδιορίζει πέντε κινδύνους, που κρατούν άγρυπνη την Ευρώπη, με την Ελλάδα να είναι ένας εξ αυτών, επικαλούμενο την υποβάθμιση των εκτιμήσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τους ρυθμούς ανάπτυξης στο 1,9% φέτος και στο 2,3% το 2019 (έναντι 2,5% και για τα δύο έτη στην έκθεση του Φεβρουαρίου). «Αυτά δεν είναι καλά νέα για την Αθήνα, η οποία προσπαθεί να πείσει τους επενδυτές ότι μπορεί να σταθεί στα πόδια της, καθώς ετοιμάζεται να εξέλθει από το πρόγραμμα σε τρεις μήνες», επισημαίνει το πρακτορείο.
Οι υπόλοιπες πηγές ανησυχίας για την Ένωση, όπως αυτές προκύπτουν από τις επισημάνσεις στην έκθεση της Κομισιόν, σύμφωνα με τη Ναυτεμπορική, είναι:
α) Η επιδείνωση των προοπτικών της βρετανικής οικονομίας, η οποία αναμένεται να αναπτυχθεί με ρυθμούς μόλις 1,5% φέτος και να κατεβάσει ταχύτητα στο 1,2% το 2019.
β) Ενδεχόμενη υπερθέρμανση της αμερικανικής οικονομίας εξαιτίας της άκρως επεκτακτικής δημοσιονομικής πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ, η οποία θα μπορούσε με τη σειρά της να επιταχύνει τη στροφή της FED σε πιο περιοριστική νομισματική πολιτική. Σοβαρός είναι και ο κίνδυνος μίας περαιτέρω όξυνσης των εμπορικών αντιπαραθέσεων με τις ΗΠΑ.
γ) Η Ιταλία, όπου η πολιτική αβεβαιότητα αρχίζει να κάνει αισθητό τον αντίκτυπό της στην οικονομία.
δ) Ο προϋπολογισμός της Ισπανίας. Σύμφωνα με την Κομισιόν παρά τους δυναμικούς ρυθμούς ανάπτυξης, η Ισπανία κινδυνεύει να χάσει τους στόχους για περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος, καθώς ο πρωθυπουργός, Μαριάνο Ραχόι, προσπαθεί να ισορροπήσει τις πιέσεις των Βρυξελλών με τις δικές του πολιτικές ανάγκες.
