Χάρης Βαφειάς: Ένας «θαλασσόλυκος» στα νερά της παγκόσμιας ναυτιλίας

Το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον κλάδο της ναυτιλίας, και όχι άδικα, αφού είναι από τους επιχειρηματίες που με το έργο τους και την επιμονή τους φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν άπειροι λόγοι που η ελληνική ναυτιλία κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως.

Ο Χάρης Βαφειάς εδώ και δύο δεκαετίες βρίσκεται στο τιμόνι της Stealth Maritime Corporation, μιας εκ των ταχύτερα αναπτυσσόμενων εταιρειών του κλάδου. Όπως λέει και ο ίδιος στο FortuneGreece.com, σταθμός στην επαγγελματική του καριέρα υπήρξε το 1999, όταν πήρε την απόφαση να δημιουργήσει την πρώτη εταιρεία δεξαμενόπλοιων. Μολονότι νέος σε ηλικία, τα σχέδιά του μεγαλεπίβολα, αφού ευθύς εξαρχής έθεσε ως στόχο να γίνει σύντομα leader στη μεταφορά αργού και καθαρού πετρελαίου. Το επόμενο επιχειρηματικό βήμα δεν άργησε να γίνει.

Το 2004 προβαίνει στη σύσταση της Stealth Gas, φιλοδοξώντας να λάβει τη «μερίδα του λέοντος» στο κομμάτι της μεταφοράς αερίου, ακολουθεί η πώληση των περισσότερων δεξαμενοπλοίων του το 2005 στην κορυφή της αγοράς, η εισαγωγή της StealthGas στο Nasdaq, αλλά και η «ψήφος εμπιστοσύνης» του Michael Dell που αγόρασε το 10% της Stealth Gas το 2014.

«Δικαιοσύνη, σκληρή δουλειά, υγιής ανταγωνισμός και χαμηλοί τόνοι, είναι οι βασικές αρχές που διέπουν την επιχειρηματική μας λειτουργία. Αυτό που έχω διδαχθεί από την εμπειρία μου είναι πως στη ναυτιλία δύσκολα κάνει κανείς μακροπρόθεσμα όνειρα. Τα πράγματα αλλάζουν τόσο γρήγορα και απότομα, που ό,τι σχεδιασμός και να γίνει, είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί», λέει χαρακτηριστικά.

Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή στην πορεία της οικογένειας Βαφειά διαπιστώνει κανείς πως τελικά κάποια πράγματα δεν έγιναν τυχαία.

Όλα ξεκίνησαν από το χωριό Αϊ-Γιώργη Συκούση της Χίου γύρω στο 1920. Ο μικρός τότε Χαράλαμπος Βαφειάς του Στέλιου, για να τα βγάλει πέρα, μετέφερε ζώα με μία μικρή βάρκα από την Χίο στις Οινούσσες, κάνοντας κουπί κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, προκειμένου να βοηθήσει τα έξι αδέρφια του. Σε συνεργασία με τον Αλέκο Ζύμνη αποφάσισαν να φύγουν από την Χίο και να κυνηγήσουν τα όνειρα τους στη μακρινή Αργεντινή, χωρίς να ξέρουν ξένες γλώσσες και χωρίς ουσιαστικά να έχουν χρήματα.

«Η κίνηση αυτή αποδείχτηκε σοφή. Δούλεψαν πρώτα σε ένα κτήμα με ζώα, έμαθαν τη δουλειά του κρέατος και σιγά-σιγά μαζεύοντας όλες τις οικονομίες τους, αγόρασαν τα πρώτα δικά τους ζώα και κτήματα και άρχισαν το εμπόριο κρεάτων με την Ευρώπη» επισημαίνει ο κ. Βαφειάς και προσθέτει πως τελικά η εν λόγω στρατηγική αποδείχτηκε πολύ προσοδοφόρα, δεδομένου ότι πριν την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το αργεντίνικο κρέας, που ήταν ανώτερο σε ποιότητα και γεύση, είχε μία τιμή εφάμιλλη με αυτή του γαλλικού, γεγονός που σήμαινε ότι ήταν οικονομικά ανεκτό για τη μεσαία τάξη. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 είχαν μετατραπεί στη μεγαλύτερη εταιρεία εισαγωγής κρεάτων στην Ευρώπη από τη νότιο Αμερική!

«Και οι δύο ήταν αληθινοί δάσκαλοι για μένα. Ο παππούς μου με έμαθε να παλεύω και να μιλάω με πράξεις και όχι με λόγια. Ο πατέρας μου μου έμαθε την αξία της ανεξαρτησίας και της φιλανθρωπίας. Και ο ίδιος το 1972 σταμάτησε να δουλεύει για τον πατέρα του και ξεκίνησε τη δική του πορεία στη ναυτιλία. Η δε φιλανθρωπία ήταν εξίσου σημαντική αρχή, διότι το να προσφέρεις σε κάποιον αδύναμο ή άρρωστο, δίνει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση», υπογραμμίζει.

Ο ισχυρός άνδρας της StealthGas επισημαίνει πως πέρα από τον πατέρα του, στα πρώτα του βήματα δεν υπήρχαν πολλοί υποστηρικτές και αυτό ήταν κάτι που τον πείσμωνε να προσπαθήσει περισσότερο. «Μάλλον ζήλεια και δυσπιστία επικρατούσε από τους περισσότερους ανταγωνιστές μου. Σαν πρότυπα πέρα από τον παππού μου, που ξεκίνησε, κυριολεκτικά, από το μηδέν, θα έλεγα ότι έχω μάλλον τον Νιάρχο, και από το εξωτερικό την Οικογένεια Ofer, από το Ισραήλ, που είναι ηγέτιδα δύναμη στην παγκόσμια ναυτιλία».

Το motto που τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή είναι να λέει λίγα και να κάνει πολλά. Το πιο σημαντικό, όμως, στοιχείο για τη δουλειά του είναι το ένστικτο. Τον έχει σώσει, όπως λέει, από λάθος αποφάσεις και τον έχει βοηθήσει να πάρει πολύ γρήγορα αποφάσεις που αποδείχτηκαν σωστές. Παραδέχεται, ωστόσο, πως έχει κάνει και εκείνος επιχειρηματικά λάθη που του έχουν κοστίσει. Εξάλλου, όπως λέει, το επιχειρείν ενέχει ρίσκο.

Σε καθημερινή βάση περνάει γύρω στις δέκα ώρες στο γραφείο, ενώ παράλληλα αφιερώνει επιπλέον χρόνο γράφοντας και διαβάζοντας e-mail από το σπίτι, νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ.

«Θα συνεχίσουμε να είμαστε ηγέτες σε παγκόσμιο επίπεδο στη μεταφορά αερίου και πετρελαίου και θα συνεχίσουμε να χτίζουμε νέα καράβια υψηλών προδιαγραφών, με φροντίδα για το περιβάλλον και τα πληρώματα μας». Όσο για τη συμβουλή που δίνει σε όσους θέλουν να ασχοληθούν ενεργά με τον κλάδο της ναυτιλίας, είναι πως πρέπει να είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν προσωπικό χρόνο και φυσικά να αγαπούν αυτό που κάνουν. «Αν κάποιος έχει όρεξη για σκληρή δουλειά και είναι καλός στα παζάρια αλλά και στο PR, να το δοκιμάσει. Εάν έχει και τα κότσια να πάει και σε ένα καράβι να ταξιδέψει για 6 έως 18 μήνες, τότε ακόμη καλύτερα».

Εξηγεί πως για την ενασχόληση με τη ναυτιλία απαιτείται θαλασσινό DNA και πως συνιστά μία δουλειά που σε αποζημιώνει συναισθηματικά, αφού δεν σου επιτρέπει να πλήξεις ποτέ, όσο καλά ή άσχημα και να πηγαίνει. «Οι Έλληνες με τα χιλιάδες νησιά μας και το αλμυρό μας DNA μάθαμε να είμαστε καραβοκύρηδες, να τα ρισκάρουμε όλα, να χτίζουμε νέα πλοία πρώτοι, να μην περιμένουμε ενίσχυση και φορτία από το κράτος και να “μυριζόμαστε” επίσης πρώτοι τις αλλαγές της ναυλαγοράς. Γι’ αυτό είμαστε και θα είμαστε πρώτοι παγκοσμίως» καταλήγει.

Ο Όμιλος σήμερα αποτελείται από τέσσερις ναυτιλιακές εταιρείες που διαχειρίζονται συνολικά 91 πλοία, όλων των τύπων, ενώ έχει παραλάβει τα τελευταία πέντε χρόνια από κορεάτικα και ιαπωνικά ναυπηγεία 28 πλοία αξίας άνω του ενός δισ. δολαρίων.

Ο κ. Βαφειάς έχει βραβευθεί από το Nasdaq ως ο νεότερος CΕΟ ναυτιλιακής εισηγμένης εταιρείας (2008), η εταιρεία του έχει συμπεριληφθεί στη βρετανική Lloyd’s list ως η καλύτερη εταιρεία δεξαμενοπλοίων (2013), καθώς και ως Newsmaker of the Year (2012). Τέλος είναι Πρόεδρος του προξενικού σώματος Ελλάδος, αλλά και πρόξενος των Φιλιππίνων στην Ελλάδα, αφού εργάζονται στον όμιλο περίπου 1200 Φιλιππινέζοι ναυτικoί.