Δέκα είδη ζώων που απειλούνται με εξαφάνιση
Για ορισμένα είδη, ο χρόνος στον πλανήτη Γη εξαντλείται.
Ο άνθρωπος είναι η μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση απειλούμενων ειδών, καθώς η λαθροθηρία, η καταστροφή ενδιαιτημάτων και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής προκαλούν πολλά από τα προβλήματα στη διατήρηση των ειδών αυτών.
Διαβάστε παρακάτω τη λίστα με μερικά από τα πιο όμορφα πλάσματα που χρειάζονται τη βοήθεια και την προστασία μας.
- Βακίτα
Το βακίτα είναι το πιο απειλούμενο θαλάσσιο θηλαστικό στον κόσμο. Η τελευταία εκτίμηση, από τον Ιούλιο του 2019, υποδηλώνει ότι επί του παρόντος υπάρχουν μόνο 9 βακίτα στον πλανήτη. Η μεγαλύτερη απειλή τους προέρχεται από την παράνομη αλιεία των τοτοάμπα, ένα μεγάλο ψάρι που έχει ζήτηση για τη νηκτική κύστη του. Τα βακίτα καταλήγουν μπλεγμένα στα δίχτυα και πνίγονται επειδή δεν μπορούν πλέον να κολυμπήσουν στην επιφάνεια για να αναπνεύσουν.
Οι προσπάθειες διατήρησης του είδους οδήγησαν στην επιβολή απαγόρευσης απλαδιών στους βιοτόπους με βακίτα τον Ιούλιο του 2016, αλλά η παράνομη αλιεία συνεχίζεται και η απειλή παραμένει. Οι προσπάθειες τώρα επικεντρώνονται στην επιβολή της απαγόρευσης στα απλάδια (δίχτυα) και τη δίωξη αυτών που τα χρησιμοποιούν. Οι οικολόγοι εργάζονται επίσης για να μειώσουν τη ζήτηση για τοτοάμπα, το οποίο είναι προστατευόμενο είδος.
- Λεοπάρδαλη του Αμούρ
Δυστυχώς, οι λεοπαρδάλεις του Αμούρ είναι από τα πιο απειλούμενα ζώα στον κόσμο. Εκτιμάται ότι ο αριθμός των λεοπαρδάλων του Αμούρ είναι μικρότερος από 70. Όπως όλα τα είδη που βρίσκονται σε απειλούμενη λίστα, οι άνθρωποι είναι η μεγαλύτερη απειλή τους.
Τα όμορφα παλτά που δημιουργούνται από τη γούνα τους είναι δημοφιλή στους λαθροκυνηγούς, όπως και τα οστά τους που πωλούνται για χρήση στην παραδοσιακή ασιατική ιατρική. Κινδυνεύουν επίσης από την απώλεια ενδιαιτημάτων (φυσικό περιβάλλον στο οποίο ζει και αναπαράγεται ένα είδος) που οφείλονται κυρίως σε φυσικές και ανθρωπογενείς πυρκαγιές. Η κλιματική αλλαγή αλλάζει επίσης το βιότοπο της λεοπάρδαλης του Αμούρ και οδηγεί σε μείωση της διαθεσιμότητας των θηραμάτων.
- Κακάπο
Οι κακάποι είναι νυκτόβιοι παπαγάλοι από τη Νέα Ζηλανδία, και ένα ακόμη παράδειγμα ενός ζώου που είναι στα όρια της εξαφάνισης εξαιτίας του ανθρώπου. Από αυτά, απομένουν περίπου 140, όπου το καθένα διαθέτει το δικό του όνομα.
Κάποτε υπήρχαν πολλοί κακάπο σε όλη τη Νέα Ζηλανδία και την Πολυνησία, αλλά τώρα κατοικούν σε δύο μικρά νησιά στα ανοικτά των ακτών της νότιας Νέας Ζηλανδίας. Μία από τις κύριες απειλές για τον κακάπο είναι τα αρπακτικά. Η φυσική αντίδραση του κακάπο είναι να γίνεται ένα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται όταν απειλείται, μία αποτελεσματική κίνηση κατά των αρπακτικών που βασίζονται στην όραση για να τα κυνηγήσουν και όχι στη μυρωδιά. Τα θηλυκά αφήνουν επίσης τη φωλιά τους χωρίς επίβλεψη όταν βρίσκουν τροφή, αφήνοντας τα αυγά ελεύθερα στη διάθεση των αρπακτικών. Τα εντατικά μέτρα διατήρησης έχουν κάποια απόδοση, καθώς ο πληθυσμός τους αυξάνεται, κάτι που είναι θετικό.
Όμως, η γενετική ποικιλομορφία είναι χαμηλή μεταξύ των υπόλοιπων κακάπο, η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει την επιβίωση στο μέλλον, ειδικά εάν προσβληθούν από μια ασθένεια.
- Γκάριαλ
Τα γκάριαλ είναι κροκόδειλοι από την Ινδία που τρώνε ψάρια. Έχουν μακρύ λεπτό ρύγχος με ένα μεγάλο βαθούλωμα στο άκρο που μοιάζει με δοχείο, γνωστό και ως γκάρα (από εκεί πήραν το όνομά τους). Περνούν τον περισσότερο χρόνο τους σε ποτάμια γλυκού νερού.
Εκτιμάται πως υπάρχουν περίπου από 100 έως 300 γκάριαλ που απομένουν στη φύση. Η εξαφάνισή τους οφείλεται σε πολλά ζητήματα, αν και όλα είναι ανθρωπογενή. Η απώλεια οικοτόπων, η ρύπανση και το μπλέξιμο στα δίχτυα του ψαρέματος αποτελούν μερικές από τις μεγαλύτερες απειλές, μαζί με τους λαθροκυνηγούς.
- Μανουμέα
Τα μανουμέα ή αλλίως περιστέρια με δόντια εξαφανίζονται με ανησυχητικό ρυθμό. Ζουν μόνο στη Σαμόα και επί του παρόντος απομένουν από 70 έως 380 στην άγρια φύση. Πολύ λίγα πράγματα είναι πραγματικά γνωστά για τα περιστέρια με δόντια, καθώς πρόκεται για ένα πολύ σπάνιο είδος. Στο παρελθόν το κυνήγι έπαιξε μεγάλο ρόλο στην σταδιακή εξαφάνισή τους.
Αν και το κυνήγι του είναι παράνομο σήμερα, τα πτηνά αυτά εξακολουθούν να σκοτώνονται κατά λάθος κατά τη διάρκεια κυνηγιού άλλων ειδών. Επί του παρόντος, μια από τις κύριες απειλές τους είναι η απώλεια ενδιαιτημάτων. Μεγάλες περιοχές του σπιτιού τους είτε έχουν εκκαθαριστεί για να δημιουργηθεί χώρος για γεωργία, είτε καταστράφηκαν από κυκλώνες ή καταλήφθηκαν από διεισδυτικά δέντρα. Διατρέχουν επίσης κίνδυνο από αρπακτικά.
- Φάλαινα του Βόρειου Ατλαντικού
Οι φάλαινες αυτές είναι «ευγενικοί γίγαντες» που μένουν κοντά στις ακτές και περνούν πολύ χρόνο στην επιφάνεια τρώγοντας ζωοπλαγκτόν, γεγονός που τις κάνει εύκολο στόχο για κυνήγι. Είναι περιζήτητες από τους κυνηγούς, για το κρέας τους και το πλούσιο σε λάδι λίπος γνωστό ως blubber.
Σήμερα έχουν απομείνει περίπου 400 και μόνο 100 θηλυκά αναπαραγωγής. Πλέον προστατεύονται και το κυνήγι τους είναι παράνομο, αλλά η ανάκαμψη του πληθυσμού είναι αργή. Τα θηλυκά δεν αναπαράγονται για τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής τους και στη συνέχεια γεννούν μία μόνο φάλαινα κάθε έξι έως δέκα χρόνια. Εξακολουθούν να κινδυνεύουν πολύ από τα σκάφη τα οποία κάνουν θόρυβο και εμποδίζουν την επικοινωνία τους, καθώς και από το μπλέξιμό τους στα αλιευτικά εργαλεία. Οι φάλαινες χρησιμοποιούν ήχο για να βρουν συντρόφους, να εντοπίσουν φαγητό και να αποφύγουν τα αρπακτικά, καθώς και να πλοηγηθούν και να μιλήσουν μεταξύ τους.
Τέλος, η κλιματική αλλαγή και οι μεταβαλλόμενες θερμοκρασίες της θάλασσας μπορεί να επηρεάσουν τη διαθεσιμότητα τροφής, η οποία έχει επιπτώσεις στην επιβίωση και στα ποσοστά αναπαραγωγής.
- Σαόλα
Το σαόλα είναι ένα από τα πιο σπάνια μεγάλα θηλαστικά στη Γη. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1992 στην περιοχή Annamite στο Βιετνάμ, ένα γεγονός τόσο συναρπαστικό που χαρακτηρίστηκε ως μία από τις πιο εντυπωσιακές ζωολογικές ανακαλύψεις του 20ού αιώνα.
Το σαόλα είναι γνωστό ως ασιατικός μονόκερος! Οι αριθμοί πληθυσμού είναι δύσκολο να προσδιοριστούν με ακρίβεια, αλλά θεωρείται εξαιρετικά απειλούμενο είδος και είναι ένα από τα σπανιότερα μεγάλα χερσαία θηλαστικά στη Γη.
- Θαλάσσια χελώνα
Στη συνέχεια της λίστας των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση είναι οι θαλάσσιες χελώνες.
Οι θαλάσσιες χελώνες Leatherback ταξινομούνται ως ευάλωτες, αν και ο πληθυσμός τους μειώνεται και αρκετοί υποπληθυσμοί αντιμετωπίζουν εξαφάνιση. Το κυνήγι είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τις θαλάσσιες χελώνες, με τους λαθροκυνηγούς να στοχεύουν τα αυγά, το κρέας και το δέρμα τους. Διατρέχουν επίσης κίνδυνο από απώλεια ενδιαιτημάτων, παρεμπίπτον αλίευμα και ρύπανση, καθώς και από την κλιματική αλλαγή.
Η θερμοκρασία της άμμου καθορίζει το φύλο των νεοσσών με τα αυγά να αναπτύσσονται ως θηλυκά σε θερμότερες θερμοκρασίες. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και μικρές αλλαγές στη θερμοκρασία θα μπορούσαν να παρακάμψουν την αναλογία φύλου των πληθυσμών. Επιπλέον, οι παραλίες αναπαραγωγής θα μπορούσαν να εξαφανιστούν με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
- Ρινόκερος
Το όνομα ρινόκερος προέρχεται από τις δύο ελληνικές λέξεις ῥις + κέρας, οι οποίες όταν μεταφράζονται στα αγγλικά σημαίνουν κέρατο μύτης.
Δυστυχώς, όμως, η λαθροθηρία για τα κέρατά τους είναι η μεγαλύτερη απειλή τους. Χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική και λειτουργούν ως σύμβολο κοινωνικής θέσης και επίδειξης πλούτου. Είναι τόσο πολύτιμα, που ένα κέρατο ρινόκερου Javan μπορεί να πουληθεί έως και 30.000 δολάρια το κιλό στη μαύρη αγορά. Εξαιτίας αυτού, τρία από τα πέντε είδη ρινόκερου είναι από τα πιο απειλούμενα είδη στον κόσμο: ο μαύρος ρινόκερος, ο ρινόκερος Javan και ο ρινόκερος της Σουμάτρας.
Ο ρινόκερος Javan κινδυνεύει περισσότερο με εξαφάνιση καθώς υπολογίζεται πως έχουν απομείνει από 46 έως 66 σε αριθμό, όλοι στο Εθνικό Πάρκο Ujung Kulon της Ινδονησίας.
- Γορίλας
Οι γορίλες είναι συναρπαστικά πλάσματα που μοιράζονται το 98,3% του DNA τους με τους ανθρώπους. Είναι ικανοί να έχουν συναισθήματα όπως εμείς και να συμπεριφέρονται σαν εμάς μερικές φορές. Ξέρατε ότι μπορούν να γελούν;
Υπάρχουν δύο είδη, ο Ανατολικός Γορίλλας και ο Δυτικός Γορίλλας, και οι δύο έχουν δύο υποείδη. Τρεις στους τέσσερις απειλούνται σοβαρά με εξαφάνιση. Καταγραφή που έγινε τον Ιούνιο του 2020 έδειξε ότι υπάρχουν από 150 έως 180 ενήλικοι Cross River Gorillas που έχουν απομείνει στην άγρια φύση.
Όπως πολλά απειλούμενα ζώα, η πτώση τους οφείλεται κυρίως στη λαθροθηρία, την απώλεια ενδιαιτημάτων, την ασθένεια και την ανθρώπινη σύγκρουση. Οι γορίλες καθυστερούν επίσης να ανακάμψουν σε πληθυσμό, καθώς έχουν χαμηλό ποσοστό αναπαραγωγής, που σημαίνει ότι τα θηλυκά γεννούν μόνο κάθε τέσσερα έως έξι χρόνια. Ένα θηλυκό αναπαράγεται τρεις ή τέσσερις φορές στη ζωή της.
