Δέσμευση στο design και στην αισθητική

Το 2008, όταν το «φαινόμενο» Lehman Brothers σόκαρε την αμερικανική οικονομία, ο Ηλίας Παπαγεωργίου έπαιρνε την απόφαση να μετακομίσει στις ΗΠΑ και να κυνηγήσει το αμερικανικό όνειρο στη Νέα Υόρκη. Το «ταξίδι» στον μαγικό κόσμο της αρχιτεκτονικής ξεκίνησε όταν αποφοίτησε από το Harvard School of Design.

Mε μια βαλίτσα στο χέρι και πολύ πάθος για τη δουλειά του, χτύπησε την πόρτα της νεοϊδρυθείσας SO-IL διεκδικώντας μια θέση εργασίας. Από το πόστο του απλού υπαλλήλου έδειξε γρήγορα δείγματα γραφής και μέσα σε πέντε χρόνια κατάφερε να γίνει συνέταιρος με τον Ολλανδό και την Κινέζα συνεργάτιδα του. «Ήταν ακριβώς την περίοδο που ξεσπούσε η κρίση. Πήγα στο γραφείο την 1η Σεπτεμβρίου και λίγες ημέρες μετά ”έσκασε” η Lehman Brothers. Το περιβάλλον ήταν ρευστό, αλλά δεν σκέφτηκα ούτε μια στιγμή να φύγω. Δεν ξέρω γιατί επέλεξα την αρχιτεκτονική. Σίγουρα ήμουν καλός στο σχέδιο, αλλά νομίζω ότι τον πρώτο λόγο είχε η αγάπη μου να δημιουργώ πράγματα» δηλώνει στο Fortune o Ηλίας Παπαγεωργίου, ο οποίος αυτό το διάστημα βρίσκεται στην Ελλάδα για να διδάξει μεταπτυχιακούς φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Στόχος είναι να τους βάλει στη διαδικασία να σκεφτούν πώς η Αθήνα θα μπορούσε να αλλάξει εικόνα και να γίνει περισσότερο ελκυστική αξιοποιώντας τα εγκαταλελειμμένα κτίρια που διαθέτει.

Η διδασκαλία είναι κάτι που τον γεμίζει ενθουσιασμό, ωστόσο η μεγαλύτερη πρόκληση για τον ίδιο παραμένει η εξέλιξη της SO-IL.  Η εταιρεία έχει μεγαλώσει, διαθέτει 25 άτομα, αναλαμβάνει projects σε όλο τον κόσμο και το brand της έχει αποκτήσει την αναγνωρισιμότητα που χρειάζεται, ώστε να προσεγγίζει πελάτες με ισχυρή οικονομική επιφάνεια. Προσθέτει, δε, πως, εάν συνεχίσει με τους ίδιους ρυθμούς η αναπτυξιακή πορεία, υπάρχουν σκέψεις για άνοιγμα ενός δεύτερου γραφείου στην Ευρώπη.

Μεταξύ των έργων που «τρέχουν» αυτό το διάστημα είναι η κατασκευή ενός γυάλινου μουσείου, ενός συναυλιακού χώρου, ενός θεάτρου κοντά στο Στρασβούργο, ύψους 12 εκατ. ευρώ, ενός σπιτιού για λογαριασμό ιδιώτη στο Λονγκ Άιλαντ, τριών έργων που αφορούν μια γκαλερί στο Μπρούκλιν, ενός στούντιο στο Μανχάταν και ενός σπιτιού στην Αντίπαρο, ενώ έχει κατατεθεί πρόταση για την ανάληψη έργου κατοικιών στο Παρίσι. «Κυρίως αναλαμβάνουμε την κατασκευή δημόσιων κτιρίων. Το πελατολόγιό μας είναι αρκετά ευρύ και αποτελείται από ιδιώτες, εταιρείες και κρατικούς φορείς. Μεταξύ άλλων έχουν εμπιστευθεί τη δουλειά μας ο οίκος Versace, η Mini της BMW και πολλοί άλλοι».

Άλλωστε, η επιτυχία εδραίωσης μιας εταιρείας στην παγκόσμια αγορά είναι, σύμφωνα με τον Ηλία, αποτέλεσμα της ομάδας που συνεργάζεται για να «γεννήσει» ιδέες. «Έχουμε “χτίσει” μια διεθνή ομάδα που έχει έδρα στη Νέα Υόρκη, μια πολιτεία που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ δικτύων από όλο τον κόσμο. Βασική επιδίωξή μας είναι η δημιουργία ενός σκληρού πυρήνα που θα αποτελείται από άτομα με διαφορετικό υπόβαθρο και κουλτούρα» επισημαίνει.

Μιλώντας για την ομάδα του, αναφέρει με περηφάνια πως τα σημαντικότερα έργα που κλήθηκε να ολοκληρώσει ήταν η κατασκευή του Manetti Shrem Μuseum στην Καλιφόρνια, το οποίο, εκτός από πολιτιστικό κέντρο, σχετίζεται άμεσα με την εκπαίδευση, και του Frieze Art Fair στη Νέα Υόρκη. «Δεν υπάρχουν καλλιτεχνικά ρεύματα στη δουλειά μας. Κάποιος που επιλέγει να συνεργαστεί μαζί μας, το κάνει γιατί έχουμε καθαρές ιδέες και ακολουθούμε μια συγκεκριμένη διαδικασία. Δεν παρέχουμε απλές υπηρεσίες. Έρχονται σ’ εμάς για το design και για την αισθητική μας» τονίζει και προσθέτει πως όλα, τελικά, κρίνονται από τη χημεία που αναπτύσσει ο αρχιτέκτονας με τον πελάτη.

«Η αρχιτεκτονική είναι μια σχέση που κρατά τουλάχιστον πέντε χρόνια, τόσα όσα χρειάζονται για την ολοκλήρωση ενός κτιρίου. Επομένως, δεν είναι μόνο ότι δείχνεις μια καλή εικόνα στον πελάτη σου, αλλά η ικανότητά σου να τον πείσεις ότι μπορείς να κάνεις πράξη όσα του υπόσχεσαι».

Την ίδια ώρα, η χρήση των νέων τεχνολογικών εργαλείων και το ψηφιακό σχέδιο βοηθούν στο να γίνονται γρήγορα η επικαιροποίηση ενός έργου και οι απαραίτητες διορθώσεις, χωρίς να χάνεται χρόνος. «Εκτός από τη χρήση της 3D τεχνολογίας, δημιουργούμε μακέτες με πραγματικά υλικά και σχεδιάζουμε κομμάτια κτιρίων σε κλίμακα ένα προς ένα, προκειμένου να δούμε πώς θα βγουν στην πραγματικότητα, και αυτό μας διαφοροποιεί».

Σχολιάζοντας, δε, τον τρόπο που είναι δομημένη η Αθήνα, υπογραμμίζει πως το μεγαλύτερο λάθος ήταν ότι χάθηκε η αρχιτεκτονική κουλτούρα, διότι προκρίθηκαν οι μηχανικοί έναντι των αρχιτεκτόνων.

Συμβουλές

«Θέλει υπομονή και επιμονή»

– «Λόγω των νέων τεχνολογιών και των startups που “ξεφυτρώνουν” υπάρχει η ανάγκη για γρήγορη επιτυχία. Στην αρχιτεκτονική αυτό δεν ισχύει. Η καριέρα εδώ δεν είναι sprint, αλλά μαραθώνιος».

– «Ο μέσος όρος που χρειάζεται για να χτιστεί ένα κτίριο είναι πέντε χρόνια. Από αυτό και μόνο αντιλαμβάνεται κανείς πόσο χρονοβόρα είναι η διαδικασία για να χτιστεί ένα brand».

– «Για την επιλογή ενός συνεργάτη, εκτός από τη σχεδιαστική του ικανότητα, καθοριστικό ρόλο παίζουν η ύπαρξη κοινού κώδικα επικοινωνίας, η αφοσίωση σ’ αυτό που κάνουμε και στο αποτέλεσμα που θέλουμε να βγει».

– «Στη Νέα Υόρκη, υπάρχουν ακόμη αρκετές ευκαιρίες στον αρχιτεκτονικό κλάδο, όμως ο ανταγωνισμός παραμένει μεγάλος».