Διακοπές όποτε θέλουμε: «Παράδεισος» ενός εργαζόμενου ή παγίδα;
O χρόνος θα δείξει αν έχει επιτυχία η ιδέα του Ρίτσαρντ Μπράνσον για απεριόριστες διακοπές.
Ο Ρίτσαρντ Μπράνσον, είναι, εκτός από ένας από τους πιο πλούσιους ανθρώπους του πλανήτη και επίσης ένας από τους πιο ευρηματικούς και επιτυχημένους στις επαγγελματικές επιλογές που έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Επίσης, είναι γνωστό πως η Αμερική είναι αρκετά πιο μπροστά από πολλές χώρες, όσον αφορά κάποια standards στον εργασιακό χώρο.
Να ξεκινήσουμε με ένα απλό παράδειγμα. Παγκοσμίως γνωστή εταιρεία, έχει φροντίσει στα γραφεία της να υπάρχουν τα πάντα, ώστε οι εργαζόμενοι να μην χρειάζεται να φεύγουν για να κάνουν καθημερινές δουλειές (Καθαριστήριο π.χ.) ή να διασκεδάσουν (σινεμά μέσα στα γραφεία, μπιλιάρδο και ούτω καθεξής).
Έχουν επίσης καθιερώσει την έννοια του team building, διοργανώνοντας ταξίδια αναψυχής για τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, ώστε ενώ γνωρίζουν καλύτερα ο ένας τον άλλο, παίρνουν αποφάσεις που επηρεάζουν το μέλλον της εταιρείας, άρα και των υπαλλήλων τους.
Έχοντας συνηθίσει λοιπόν σε αυτά και σε άλλα (εργασία από το σπίτι ένα από τα πιο σημαντικά), έρχεται η ανατροπή για ακόμα μια φορά, σε αυτή τη φάση από τον mr Virgin.
Αποφάσισε, πως οι υπάλληλοι του έχουν την ελευθερία να πάρουν διακοπές όποτε θέλουν, για όσο θέλουν…
Να σημειώσω εδώ, πως οι Αμερικάνικες εταιρείες δεν φημίζονται για τις ημέρες άδειας που δίνουν σε ένα χρόνο, σε σχέση με άλλες χώρες όπως η Ισπανία, Σουηδία κ.α.
Οπότε, όταν μια εταιρεία, δίνει το ελεύθερο να πάρει κάποιος όση άδεια θέλει, είναι δελεαστικό….Ο μοναδικός όρος που έχει τεθεί είναι να είναι 100% σίγουρος/η οτι η απουσία του/της δεν θα επηρεάσει την σωστή λειτουργία της εταιρείας καθώς και την ομάδα στην οποία ανήκει ο/η υπάλληλος.
Είμαι σίγουρη πως όλοι οι εργαζόμενοι της Virgin θα έχουν ενθουσιαστεί στο άκουσμα αυτής της απόφασης…Όμως δε πιστεύω πως θα πάρουν παραπάνω ημέρες άδειας από όσες ορίζει ο ό νόμος. Και αυτό για δύο λόγους:
1. Το «100% σίγουρος πως δεν επηρεάζει την ομαλή λειτουργία της ομάδας» είναι σχετικό και ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά.
2. Οι στόχοι που θέτουν οι άνθρωποι δεν συμβαδίζουν πάντα με τους στόχους που θέτει η εταιρεία για αυτούς. Αυτό αποτελεί πρόβλημα, πόσο μάλλον αν με βάση αυτό οριστεί το πότε ο καθένας θα πηγαίνει διακοπές.
Γενικά, πιστεύω στην εξέλιξη των επαγγελματικών σχέσεων υπαλλήλου-εταιρεία, αλλά σε κάποια θέματα, δε μπορώ, παρα να είμαι επιφυλακτική. Είτε ο υπάλληλος θα εκμεταλευτεί την ευελιξία της εταιρείας (πιθανότατα καταφέρνοντας μόνο την απόλυσή του), είτε η εταιρεία θα εκμεταλευτεί τον υπάλληλο (ορίζοντας το 100% στα δικά της standards, ανεξάρτητα με το αν ο υπάλληλος θέλει να τα εκπληρώσει).
Όμως, θα πρέπει να περάσει ο καιρός και ο χρόνος θα δείξει αν έχει επιτυχία η ιδέα του κ. Μπράνσον, πόσες εταιρείες θα υιοθετήσουν την ίδια κουλτούρα και πόσες από αυτές θα έχουν την ίδια επιτυχία (αν υπάρξει δηλαδή).
Τέλος, να σημειωθεί, πως δεν αναφέρεται πουθενά αν οι διακοπές είναι πληρωμένες ή άνευ αποδοχών (τα μικρά γράμματα πολλές φορές είναι τα πιο σημαντικά).
Διαβάστε ακόμη:
