«Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα»: Δεκαετία του τρόμου για τον Τύπο στην Τουρκία του Ερντογάν
Η Τουρκία έχει βιώσει μια δεκαετία εχθρότητας προς τον Τύπο υπό τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, με πέντε δημοσιογράφους να έχουν σκοτωθεί, 131 να έχουν φυλακιστεί, 77 να έχουν καταδικαστεί για «προσβολή του προέδρου» και εκατοντάδες άλλοι να διώκονται για το έργο τους, ανέφερε η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF).
Κατά τη διάρκεια της θητείας του προέδρου Ερντογάν το δικαστικό σύστημα έχει χρησιμοποιηθεί ως όπλο για την καταστολή της διαφωνίας, η δημόσια ραδιοτηλεόραση έχει γίνει εργαλείο κρατικής προπαγάνδας και η ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης έχει συγκεντρωθεί όλο και περισσότερο σε φιλοκυβερνητικά χέρια, οδηγώντας σε εκτεταμένη προκατάληψη και στην καταστολή των ανεξάρτητων φωνών.
«Η ανεξάρτητη δημοσιογραφία κινδυνεύει πλέον ξεκάθαρα με εξαφάνιση ως αποτέλεσμα αυτής της καταπιεστικής δεκαετίας», δήλωσε ο Ερόλ Οντέρογλου εκπρόσωπος του RSF στην Τουρκία. «Καλούμε τον πρόεδρο να αναλάβει ταχεία δράση και να πραγματοποιήσει σε βάθος μεταρρυθμίσεις για την προστασία των ανεξάρτητων δημοσιογράφων και τη διασφάλιση του δικαιώματος στην ενημέρωση στη χώρα» πρόσθεσε.
Η αυταρχική στάση και η εχθρότητα του Ερντογάν απέναντι στους δημοσιογράφους άρχισαν πριν από τη βασιλεία του ως προέδρου, αναφέρει η αξιολόγηση της RSF. Όταν ο Ερντογάν ήταν πρωθυπουργός, οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2013 σημαδεύτηκαν από μια άνευ προηγουμένου αύξηση της βίας κατά των επαγγελματιών των μέσων ενημέρωσης.
Από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο του 2013, περισσότεροι από 150 δημοσιογράφοι δέχθηκαν επιθέσεις από την αστυνομία με πλήρη ατιμωρησία στην Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα και την Σμύρνη.
Αυτή η καταστολή προμήνυε την ατιμωρησία που συνόδευε τη νέα αυταρχική προσέγγιση του Ερντογάν στη διακυβέρνηση. Μόνο τρεις δημοσιογράφοι αποζημιώθηκαν για τις ζημιές που υπέστησαν.
Η αξιολόγηση της RSF ανέδειξε επίσης πώς ο Ερντογάν επινόησε ένα σχέδιο για τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης στα χέρια εκείνων που βρίσκονται κοντά στην κυβέρνησή του.
Δημιούργησε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που κατέσχεσε εταιρείες μέσων ενημέρωσης που αγωνίζονταν να αποπληρώσουν τα χρέη τους προς το κράτος και τελικά διέθεσε τα εν λόγω μέσα σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα που συμμαχούν με την κυβέρνηση.
Σήμερα, περισσότερο από το 85% των εθνικών μέσων ενημέρωσης του ιδιωτικού τομέα ελέγχεται από εταιρείες που υποστηρίζουν την κυβέρνηση ή συνδέονται με αυτήν με κοινά στρατηγικά συμφέροντα.
