Εφιάλτης τα δύο τελευταία χρόνια του Ομπάμα στον Λευκό Οίκο;
Όλα δείχνουν πως το κόμμα των Δημοκρατικών θα απωλέσει κι άλλο τον έλεγχο της αμερικανικής Βουλής στις «ενδιάμεσες» εκλογές της Τρίτης.
Εκατό χιλιάδες δολάρια θα αποδειχθούν αρκετά για να κόψουν τον δρόμο προς την Ουάσινγκτον στον Κρις Μίτσαμ, γιο του μακαρίτη ηθοποιού Ρόμπερτ Μίτσαμ; Η σχετική δαπάνη του Δημοκρατικού Κόμματος για την αγορά εκλογικών σποτ της τελευταίας στιγμής εναντίον του Μίτσαμ Τζούνιορ ερμηνεύτηκε ως «κίνηση πανικού». Στον κόσμο του θεάματος, άλλωστε, οι Ρεπουμπλικανοί στρατολογούσαν ανέκαθεν σταρ, από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν ως τον Τσάρλτον Ίστον, ακόμη και τον Κλιντ Ίστγουντ. Η περίπτωση του Κρις Μίτσαμ, όμως, είναι διαφορετική. Η περιφέρεια στην οποία είναι υποψήφιος για τη Δεξιά είναι η Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια, που θεωρείται «οχυρό» της Αριστεράς. Και φαίνεται πιθανό το ενδεχόμενο πλέον να χάσει ακόμη κι αυτό.
Οι Δημοκρατικοί μπορεί πράγματι να βρεθούν την ερχόμενη Τρίτη μπροστά σε δυσάρεστες, πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις…
Την 4η Νοεμβρίου διεξάγονται οι λεγόμενες «ενδιάμεσες» εκλογές στις ΗΠΑ για να ανανεωθεί το σύνολο της Βουλής, το ένα τρίτο της Γερουσίας και μια σειρά από κυβερνήτες αμερικανικών πολιτειών. Οι τελευταίες προβλέψεις λένε ότι το κόμμα του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να χάσει 5 με 10 έδρες στη Βουλή, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στο σώμα.
Ακόμη πιο σοβαρό είναι το σενάριο για τη Γερουσία, όπου οι Δημοκρατικοί μπορεί σε μια εβδομάδα να χάσουν τον έλεγχο. Αρκεί η Δεξιά να κερδίσει έξι γερουσιαστές και θα ελέγχει τότε ολόκληρο το Κονγκρέσο.
Τα δύο τελευταία χρόνια της θητείας του Μπαράκ Ομπάμα θα μετατραπούν σε εφιάλτη. Ήδη, πολλές από τις πρωτοβουλίες του προέδρου -για την κλιματική αλλαγή, για τη μετανάστευση, για τον ελάχιστο μισθό- έχουν προσκρούσει στα βέτο της Δεξιάς στη Βουλή. Η απώλεια της Γερουσίας θα ήταν ακόμη σοβαρότερη, καθώς το σώμα αυτό έχει ειδικές και αποκλειστικές εξουσίες, σε ό,τι αφορά -για παράδειγμα- την επικύρωση προεδρικών διορισμών.
Τι εξηγεί αυτή τη στροφή;
Πρόσφατη δημοσκόπηση των ABC/Washington Post έδειξε ότι το 68% των Αμερικανών πιστεύει πως η οικονομία δεν πηγαίνει καλά και πως η χώρα βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Μόνο το 28% θεωρεί ότι η κατάσταση βελτιώνεται. Η αρνητική αυτή ατμόσφαιρα λειτουργεί σε βάρος πολλών υποψηφίων των Δημοκρατικών. Και η συγκυρία είναι κρίσιμη. Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές, την 9η Νοεμβρίου, ο Ομπάμα θα αναχωρήσει για δύο σημαντικά διεθνή ραντεβού. Το ένα είναι η σύνοδος Ασίας-Ειρηνικού στο Πεκίνο και το άλλο η σύνοδος G20 στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας. Στις συνόδους αυτές, η θέση του Αμερικανού προέδρου είναι θεωρητικά ισχυρή. Η Αμερική διανύει το πέμπτο συνεχές έτος ανάκαμψης, με μια ανεργία μικρότερη σε σχέση με το 2008 (5,9%, η μισή από την ανεργία στην Ευρώπη). Οποιοσδήποτε ηγέτης της ευρωζώνης θα ήταν ικανοποιημένος με πολύ λιγότερα. Αλλά ο Ομπάμα θα έχει μόλις αποδοκιμαστεί από τους ψηφοφόρους.
Ένα στοιχείο βοηθά να εξηγηθεί το παράδοξο. Ενώ οι Ρεπουμπλικανοί είναι το φαβορί για τις εκλογές, αντιμετωπίζουν δυσκολίες σ’ εκείνες ακριβώς τις πολιτείες όπου θα γίνουν δημοψηφίσματα για τον ελάχιστο μισθό. Αυτή είναι η «σημαία» του Ομπάμα, ο οποίος επειδή δεν μπορεί να ξεπεράσει το βέτο στο Κονγκρέσο, αναγκάστηκε να μεταφέρει τη μάχη σε μεμονωμένες πολιτείες. Οι δημοσκοπήσεις λένε ότι το θέμα αυτό είναι πολύ δημοφιλές στη βάση των Δημοκρατικών, ενώ υπέρ του ελάχιστου μισθού τάσσονται με μικρή πλειοψηφία ακόμη και οι Ρεπουμπλικανοί.
Όμως αυτό ακριβώς το «τεστ» δείχνει γιατί η ανάκαμψη δεν βοηθά τους Δημοκρατικούς: επειδή η αγοραστική δύναμη της μεσαίας τάξης δεν έχει αυξηθεί από το 2008 μέχρι σήμερα. Το γεγονός αυτό, που εξηγεί τη συναίνεση για την αύξηση του ελάχιστου μισθού, είναι ταυτόχρονα ο λόγος για τον οποίο τα δύο τρίτα των Αμερικανών εκφράζονται αρνητικά για την οικονομική κατάσταση. Και τιμωρούν το κόμμα που ελέγχει τον Λευκό Οίκο.
Παραδόξως, η απώλεια της Γερουσίας μπορεί να βοηθήσει τη Χίλαρι Κλίντον. Αν τα δύο επόμενα χρόνια αναλωθούν από τους Ρεπουμπλικανούς στον πόλεμο εναντίον οποιασδήποτε μεταρρύθμισης, οι ψηφοφόροι μπορεί στο τέλος να τους τιμωρήσουν.
Άλλωστε, οι προεδρικές εκλογές έχουν μια δική τους δυναμική: κινητοποιούν πολύ περισσότερο τους νέους και τις μειονότητες, που είναι πιστοί στην Αριστερά.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, La Repubblica
