Η ευτυχία της αποτυχίας

Είναι σύνηθες χαρακτηριστικό να αγαπάμε και να επιδιώκουμε την επιτυχία. Ειδικά στον επαγγελματικό στίβο είναι μονόδρομος. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η επαγγελματική επιτυχία δεν είναι μια έννοια σαφώς ορισμένη για όλους. Για παράδειγμα, η επαγγελματική επιτυχία έχει τον ίδιο ορισμό για έναν μισθωτό και έναν επιχειρηματία; Σημαίνει το ίδιο για μια γυναίκα και έναν άνδρα;

Το ζήτημα γίνεται ακόμα πολύπλοκο όταν θελήσουμε να βάλουμε ένα μέτρο για να μετρήσουμε πόσο επαγγελματικά επιτυχημένος είναι κάποιος. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε τα έσοδα που έχουμε από το επάγγελμα μας. Τα λεφτά δηλαδή.

Όσα περισσότερα κερδίζουμε, τόσο πιο επιτυχημένοι είμαστε.

Άλλο μέτρο είναι ο χρόνος. Τι χρόνο επενδύουμε ώστε να επιτύχουμε επαγγελματικά; Πολλές φορές μέτρο είναι η εξουσία. Όσο ψηλότερα στην ιεραρχία τόσο περισσότερο επιτυχημένοι αισθανόμαστε.

Τέλος για πολλούς είναι η ικανοποίηση της δημιουργίας μέσα από την επιβράβευση ότι απασχολούμαι με κάτι που μου αρέσει.
Αρκετές φορές το χειροκρότημα για έναν ηθοποιό είναι ότι το ετήσιο bonus ενός CEO μιας πολυεθνικής εταιρείας.

Ένα ασφαλές συμπέρασμα είναι να πούμε ότι η επαγγελματική επιτυχία είναι συνδυασμός μέτρων όπως ο χρόνος, το χρήμα, η εξουσία, η δημιουργία ή το «ψώνιο», αλλά πολλές φορές επηρεάζεται και καθορίζεται από τις κοινωνίες που ζούμε κι όχι από την προσωπικότητα ή τα θέλω μας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο ορισμός της επιτυχίας ενός μαθητή στην Ελλάδα. Εάν δε μπει σε πανεπιστήμιο κρίνεται ως αποτυχημένος, ασχέτως αν ως σεφ βγάλει περισσότερα χρήματα σε πολύ λιγότερο χρόνο.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως με τον ορισμό της επαγγελματικής επιτυχίας είναι ότι δε γνωρίζουμε ένα μονοπάτι για να φθάσουμε ως εκεί. Μη ξεχνάμε πως επαγγελματική επιτυχία είτε αφορά άνδρα ή γυναίκα, επιχειρηματία ή μισθωτό είναι το τέλος ή σχεδόν το τέλος μιας σταδιοδρομίας, ενός ταξιδιού. Σίγουρα η ηθική και οι αξίες παίζουν σπουδαίο ρόλο επιρροής και επίτευξης των επαγγελματικών στόχων. Όμως δυστυχώς κι αυτές είναι υποκειμενικές και διαχρονικά μεταβαλλόμενες.
Τι είναι λοιπόν σίγουρο για τον ορισμό της επαγγελματικής επιτυχίας;

Η αποτυχία!
Αυτό είναι το μόνο βέβαιο γεγονός που μπορεί κάποιος να μετρήσει αφού το έκανε/έπαθε και να πει ότι αυτό δεν είναι επιτυχία ή δε με οδήγησε στην επιτυχία με όποιον ορισμό της έχει δώσει. Δυστυχώς όμως δεν έχουμε εκπαιδευτεί να εκτιμούμε την αξία της αποτυχίας. Αντίθετα έχουμε μάθει να την αποφεύγουμε με κάθε τρόπο. Θεμιτό ή αθέμιτο. Την αποτυχία την λοιδορούμε και να την ποινικοποιούμε. Στην Ελλάδα ένας επιχειρηματίας αν αποτύχει σε κάποιο εγχείρημα του και η εταιρεία του χρεοκοπήσει το φάντασμα της φυλακής δεν είναι μακριά του.

Η δε κοινωνική κατακραυγή και το δημόσιο επικοινωνιακό λιντσάρισμα είναι βέβαια. Καμία τράπεζα δε θα συνεργαστεί, κανένας επενδυτής δε θα πιστέψει και κανένας πελάτης και προμηθευτής δε θα εμπιστευτεί.

Στις ΗΠΑ ο μέσος όρος αποτυχιών ενός επιτυχημένου αυτοδημιούργητου επιχειρηματία είναι 4,3 χρεοκοπίες! Οτιδήποτε άλλο είναι είτε ύποπτο (ξέπλυμα χρήματος) είτε ιδιοφυές ( λέγε με Mark Zuckerberg). Αυτός είναι ο ορισμός της επιτυχίας.

Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς. Ο αγώνας χωρίς φτιασίδια, γυαλάδα και retouche. Άνθρωποι και κοινωνία που αποδέχονται την αποτυχία ως μέρος ή καλύτερα ως ορισμό της επιτυχίας.

Οι περισσότεροι επαγγελματικά επιτυχημένοι μισθωτοί και επιχειρηματίες έχουν μια σειρά από αποτυχίες. Αυτές πρέπει να μοιραστούν μαζί μας. Ειδικά με τις νέες και τους νέους που «μετά» την κρίση πρέπει να πάρουν αποφάσεις ζωής.

Άραγε στην Ελλάδα του 2014, δε θα ήταν σπουδαίο να ακούσουμε τις αποτυχίες επιτυχημένων ανθρώπων που κολύμπησαν ενάντια στο ρεύμα και τα κατάφεραν;