Η «εκδίκηση» της γενιάς της νέας χιλιετίας
Οι πετυχημένες startups και οι επαγγελματικές «παγίδες» των Millennials.
Για τη γενιά Υ, γνωστή και ως οι Millennials -όσοι δηλαδή γεννήθηκαν μεταξύ του ’80 και του 2000 και τώρα αποτελούν δυνητικά την πιο παραγωγική ομάδα- αποτελεί λίγο πολύ το επαγγελματικό «Άγιο Δισκοπότηρο»: μια δυναμική είσοδος στην επιχειρηματικότητα, με «όχημα» μια φέρελπη startup.
«Τέτοιες ιστορίες επιτυχίας έχουν κατακλύσει τα ΜΜΕ», εξηγεί ο Ντράιαν Ντικ, ψυχολόγος και συνιδρυτής του jobzology.com, που λειτουργεί σαν οδηγός επαγγελματικού επαναπροσανατολισμού για ήδη επαγγελματίες. «Καθώς λοιπόν πολλές startups ανήκουν σε Millennials, οι συνομήλικοί τους σκέφτονται ότι αυτό είναι ένα παράδειγμα που θα πρέπει να ακολουθήσουν».
Όμως, το αποτέλεσμα πολλές φορές -παρατηρεί ο Ντικ- είναι οι πρόθυμοι μιμητές να πέφτουν θύματα της λεγόμενης «επιχειρηματικής επίδρασης», π.χ. «ποντάροντας» ιδεοληπτικά στο άγνωστο και υποτιμώντας αυτό που έχουν ήδη στα χέρια τους: μια θέση πλήρους απασχόλησης σε κάποια εταιρία.
Η τάση αυτή ολοένα κι ενισχύεται. Έρευνα της ιστοσελίδας ευρέσεως εργασίας oDesk κατέδειξε ότι το 71% των Αμερικανών νέων, ηλικίας μεταξύ 20 και 34 χρόνων, θέλουν να εγκαταλείψουν τη θέση εργασίας που ήδη έχουν και να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση. Το 60% δηλώνει ότι θέλει να το κάνει το αργότερο μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.
«Το παραπλανητικό του πράγματος», τονίζει Ντικ, «είναι ότι σχεδόν όλοι οι Millennials θεωρούν ότι, επειδή μεγάλωσαν σε έναν τεχνοκεντρικό κόσμο, έχουν αυτομάτως και τα προσόντα για να «προσγειωθούν» στη «φανταστική χώρα» των startups. Το να είσαι όμως αφεντικό του εαυτού σου απαιτεί πολύ συγκεκριμένες δεξιότητες, που δεν τις έχουν όλοι».
Η άγνοια αυτής της παραμέτρου έχει ως αποτέλεσμα «το χάσμα μεταξύ της αρχικής ιδέας περί του τι θέλουν να κάνουν και της πραγματικότητας γύρω από τι μπορούν να κάνουν τελικά ολοένα και διευρύνεται», προσθέτει.
«Κι όσο αυτό το χάσμα διευρύνεται, τόσο μεγαλύτερη είναι και η απογοήτευση εν τέλει». Ενδεικτικά, τελευταία έρευνα του πανεπιστημίου Harvard κατέδειξε ότι 3 στις 4 αμερικανικές startups (75%) καταλήγουν σε παταγώδη αποτυχία.
Κατά φαντασίαν… επιχειρηματίες;
«Αυτό που παραλείπεται συχνά στην εξιστόρηση των ιστοριών επιχειρηματικής επιτυχίας είναι ότι απαιτείται πολύ σκληρή δουλειά για να πετύχει τελικά μία startup», υπογραμμίζει στη New York Post η Κάθριν Κρόουλεϊ, ψυχίατρος και συνιδρύτρια της K2 Enterprises, μίας συμβουλευτικής εταιρίας που ειδικεύεται στις εργασιακές σχέσεις.
«Οι περισσότεροι επιχειρηματίες χρειάζεται να δουλεύουν 80-100 ώρες την εβδομάδα για να έχουν τα αποτελέσματα που θέλουν. Πολύ παραπάνω δηλαδή απ’ όσο δούλευαν, όταν απασχολούνταν σε εταιρείες». Ακόμη κι έτσι, πάντως, δεν σημαίνει ότι όσοι το επιχείρησαν δεν έχουν λύσει και τα προβλήματά τους…
«Δουλεύω όλη την ώρα για να λειτουργήσει η εταιρεία μου στην εντέλεια κι αυτό δεν είναι κάτι ωραίο», εξομολογείται στην NYPost o 28χρονος Ρικ Φούλοπ, που μαζί με τον 30χρονο Ντέιβιντ Φόρτσιουν έφτιαξαν προσφάτως την «Brooklinen»: μία εταιρία που έχει έδρα στο East Village και ασχολείται με πωλήσεις πολυτελών λευκών ειδών, σε τιμές ευκαιρίας.
«Σήμερα το πρωί για παράδειγμα νοίκιασα ένα φορτηγάκι και πήγα στο Κουίνς για να παραλάβω εμπόρευμα. Μετά γύρισα τσακίδια στο διαμέρισμά μου, για να μιλήσω τηλεφωνικά με έναν εργοστασιάρχη κλωστοϋφαντουργίας στο Πακιστάν. Και συνεχίζω την τρεχάλα», λέει ο Φούλοπ, καθώς τσεκάρει το εταιρικό site για παραγγελίες, ενημερώνει τα προφίλ της «Brooklinen» στο Facebook, στο Twitter, στο Instagram, στο Pinterest, και παράλληλα τσεκάρει το Kickstarter, όπου το επιχειρηματικό δίδυμο έχει καταφύγει από τον Μάιο για crowdfunding.
«Παρά τη συνεχή προσπάθεια, αισθάνομαι ανασφάλεια για όλα», εξομολογείται ο 28χρονος απόφοιτος του της Σχολής Επιχειρήσεων το πανεπιστημίου Stern της Νέας Υόρκης. «Τι θα γίνει εάν δεν υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση; Κι εάν αποτύχω; Μου αρέσει τόσο πολύ αυτό που κάνω. Όμως είναι πολύ δύσκολο», καταλήγει.
Οδηγίες προς «ναυτιλλομένους»
Για όσους είναι διατεθειμένοι λοιπόν να κάνουν πολλές θυσίες, οι ειδικοί έχουν μερικές συμβουλές προς «ναυτιλλομένους». Σε πρώτη φάση, προτείνει ο Ντράιαν Ντικ, «ξεψαχνίστε» τα πρότυπά σας: όσους σας εμπνέουν με το παράδειγμά τους να αλλάξετε επαγγελματική ζωή.
«Μόλις αποκτήσετε μια ξεκάθαρη εικόνα για τι πραγματικά ισχύει στον έξω κόσμο κι όχι απλά στο μυαλό σας, τότε πιθανόν να αντιληφθείτε ότι δεν θέλετε πραγματικά αυτή την αλλαγή», παρατηρεί.
Κάντε μία σκληρή αυτοκριτική κι εκτίμηση των ικανοτήτων σας. «Αναρωτηθείτε: είστε τύπος που παίρνει ρίσκα; Σας φοβίζει το αβέβαιο μέλλον; Εάν οι απαντήσεις είναι θετικές, τότε πατήστε φρένο. Αλλά και αρνητικές να είναι, κόψτε ταχύτητα», συμβουλεύει. Γιατί η συνέχεια απαιτεί ψυχραιμία, υπομονή, έρευνα και σοβαρό προγραμματισμό.
«Δεν ήμουν ευχαριστημένος από την δουλειά μου στην τράπεζα, όμως δεν μπορούσα απλά να τα βροντήξω και να φύγω», εξιστορεί ο 27χρονος πρώην χρηματιστής Έρικ Πόσνερ, νυν συνιδρυτής ενός πολυτελούς στούντιο στατικής ποδηλασίας στο Μανχάταν, όπου σήμερα γυμνάζονται πρώην συνάδελφοί στη Wall Street.
«Αυτό που κάναμε με τους δύο μελλοντικούς συνεταίρους μου (επίσης πρώην χρηματιστές) ήταν να επεξεργαζόμαστε μεθοδικά κι εντατικά τα επιχειρηματικά σχέδιά μας στον ελεύθερο χρόνο μας, εκτός δουλειάς». Μέχρι που τον περασμένο Νοέμβριο τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Και το νεότευκτο επιχειρηματικό «τρίο» αποφάσισε ότι ήλθε η ώρα να ανοίξει το -ήδη πετυχημένο σήμερα- στούντιο Swerve.
Όμως αυτή δεν είναι παρά μία από τις πιθανές καταλήξεις μιας μεθοδικής προσπάθειας, επισημαίνει η Κρόουλεϊ. «Το να ασχοληθεί κανείς για κάποιες ώρες με ένα άλλο αντικείμενο, εκτός δουλειάς, είναι ένας σπουδαίος τρόπος για να τεστάρει τα ενδιαφέροντά του. Μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους σε ορισμένους. Μπορεί πάλι να βοηθήσει κάποιους άλλους να εκτιμήσουν τελικά τα καλά της συμβατικής εργασίας». Είτε ανήκουν στους τυχερούς που ήδη τα απολαμβάνουν, είτε είναι μεταξύ αυτών που τα αναζητούν.
Διαβάστε ακόμη:
Το ξενοδοχείο του μέλλοντος είναι εδώ!
